Tilff-Bastogne-Tilff 2011

1e Pinksterdag om kwart voor vijf gaat de wekker. Tilff-Bastogne-Tilff staat op het programma vandaag. Één van de laatste ritten vóór de Marmotte met hoogtemeters erin voor Rinus. Ik heb enorm veel zin in deze laatste test.

Dick, Eddie en Jeroen zijn al in Limburg dit pinksterweekeinde. Dit betekent dat ik samen met Christiaan naar Limburg afreis. Met al deze jongens (behalve Jeroen) ga ik dus over enkele weken Le Marmotte fietsen.

Hieronder de route die we vandaag gefietst hebben. Klik op het fietser-logootje voor de toch wel mooie- en aansprekende details al zeg ik het zelf. Klik rechtsboven op 'metrisch' om alles in 'kilometers' te zien in plaats van 'miles'.



We hebben om 07.00 uur afgesproken bij een benzinestation net vóór de grens van België. Hier staan de mannen al te wachten op ons. We pakken een lekker bakkie koffie en een half uurtje later staan we nabij de startplaats in Tilff.

We kleden ons om en gaan naar de inschrijvingshal. Omdat ik de van te voren al de papieren van iedereen heb ingevuld heb ik vrij snel de startnummers voor ons allen.
Om 09.00 uur zitten we op de fiets en krijgen we de 'eerste knip' in onze startkaart.

Met een behoorlijk tempo fietsen we diverse groepen voorbij. De eerste 25 km zijn vrij vlak. Dan komen de eerste heuvels. Zeer herkenbaar want meerdere heuvels heb ik vorige week bij de Waalse Pijl ook opgereden. De eerste die ik herken is 'de Chambralles'. Alleen was ik jammer genoeg dat laatste steile stuk alweer vergeten.

Onze 'klimgeit' Christiaan voelt zich wel thuis hier in de Ardennen en komt als eerste boven. Gevolgd door Dick en Jeroen. Ik hou de mannen nog wel 'in het zicht' en bovenop wordt een klein minuutje op Eddie gewacht.

Die geeft een teken dat we meteen door kunnen gaan en we moeten flink aanzetten, want Eddie houdt de gang er goed in als het vlak of licht steigend is.
Jeroen, Christiaan en Dick doen de eerste 50 km vooral het kopwerk. Met windje tegen is dit wel lekker hoor dat die gasten dat op kunnen brengen.

Bij een langere beklimming van 4-5% rijdt Christiaan en Dick en de inmiddels aangesloten Bassie (vriend van Jeroen) van ons weg. Jeroen, Linda, Eddie en ikzelf gaan op eigen tempo verder. Het gat tussen Dick en ons blijft zo'n 100 meter en ik probeer het gat naar Dick in één keer dicht te rijden. Dit lukt vrij goed zonder mezelf 'op te blazen'.

Als ik omkijk zit Jeroen in m'n wiel. Ik zie dat Dick het moeilijk heeft, maar toch plaatst hij een lichte tempo-versnelling door te gaan staan op de pedalen.
Ik kan goed volgen en op het moment dat hij gaat 'zitten' passeer ik hem en versnel ook meteen wat. Gevolg is dat Dick moet 'laten lopen' en alleen Jeroen nog in m'n wiel zit. Ik probeer diverse keren Jeroen van me af te schudden door te versnellen. Dit lukt niet en op het laatst zet ik zelfs de 'grote plaat' erop maar als ik omkijk zie ik alleen een lachende Jeroen in m'n wiel zitten. De laatste 200 meter 'kletst' die k^&*#zak zelfs nog over me heen.

Lachend komen we boven aan. Dit klimmetje heeft ons allebei pijn gedaan. Maar wel ontzettend gaaf zo op deze manier 'wielrennertje spelen'. Christiaan staat natuurlijk al lang fris en fruitig boven. Dick geeft aan, dat het wat hem betreft vandaag niet zo lekker gaat. Dit is niet zó erg natuurlijk. Dan weet hij ook eens hoe wij ons altijd voelen (haha) als hij het tempo aangeeft.

Na de afdaling van de Wanne zoeken we een rustplaats op. M'n 'camping-Frans' komt aardig van pas hier op een 'Franstalige' terras. We genieten van een cappuchino met echt een enorme appelpunt.(zie foto). Hier kun je makkelijk met z'n tweeën van doen zeg!

Op de fiets maar weer en al vrij snel krijgen we Col d'Amermont. Een vervelend ding met max 21% erin. Bovenop een 'Red Bulletje' en meteen gevolgd door een lange afdaling waarin Christiaan, Jeroen en ik op jacht gaan naar Dick die vooruit gereden is. Aan het einde van de afdaling en net vóór ik de Rosier op ga zie ik Dick al omhoog gaan. Ik wil de achtervolging inzetten maar schakel verkeerd waardoor ik vrijwel helemaal stil val.

Gelukkig loopt m'n ketting weer op de '34' en ga ik in de achtervolging. Christiaan zie ik in de verte nog rijden. Die gaat als een speer. Maar Jeroen heb ik al vrij snel 'te pakken' en ik zie wederom dat Dick het ook hier 'moeilijk' heeft. In de 'S-bocht' een kilometer verderop ga ik Dick voorbij en probeer het constante tempo dat ik rijd vast te houden.

Wel wordt ik enkele keren ingehaald door andere renners waaronder een CTWT'er. Als ik wordt ingehaald door een groepje van drie renners probeer ik aan te haken. Hoewel dit moeilijk is lukt het wel en na deze beklimming van zo'n 5 km en kom ik als 2e boven op de Rosier. Niet slecht voor Rinus....

Als Eddie bovenkomt gaan we zoals gebruikelijk meteen weer door met een lange afdaling. Het tempo blijft constant rond de 40 km/u. Jeroen en Christiaan geven veelal het tempo aan. Ook Eddie 'verzaakt' niet en doet zijn kopwerk.
Hij voelt zichzelf zeer sterk vandaag wat blijkt uit z'n gefluit en gezang elke keer als ik me van kop af laat zakken in het groepje. (dat hoeft ook weer niet Ed)

Achter ons rijden verschillende groepen die ons tempo wel kunnen waarderen. Ons 'waaiertje' van vijf blijft echter het kopwerk doen. Wanneer we weer in Tilff aangekomen zijn krijgen we nog een pittige beklimming naar de auto toe. Hier pers ik er nog een laatste keer een beklimming uit met een hartslag van rond de 165 bpm.

Nadat we de startnummers hebben ingeleverd rijden we op ons gemak naar de auto toe. Ruim 140 km heb ik met zo'n 2100 hmtr. Als er dan 27 km/u gemid. op het tellertje staat en 'de benen' voelen nog relatief goed, kun je niet meer dan tevreden zijn'.....

Waalse Pijl (La petite Fleche)

Vandaag hebben we 'onofficieel' Dè Waalse Pijl gefietst. De Waalse pijl is te rijden in meerdere varianten. De langste, la Fleche Wallone genoemd is 220km lang. Bestijgt 3850 hoogtemeters met in totaal 20 beklimmingen. De middelste, la Petite Fleche genoemd, is 166 km lang met 2991 hoogtemeters en in totaal 17 beklimmingen. Wij gaan dus voor 'La Petite Fleche'.

Dit keer met de jongens van het 'wielertoeristenforum'. Ik probeer elk jaar minimaal één of meerdere ritten gezamelijk te rijden met deze forumleden.
Hieronder staat de route. Klik op het fietserlogootje voor verdere details.



Om 08.15 sta ik al in Spa. Martin en Cor zijn er al 5 minuten later. Bas, Ramon en Robert zijn zoals afgesproken ook om 08.30 op de parkeerplaats. Even later komen René en Marc op de fiets aan zodat we met een mooi groepje van 8 man precies om 09.00 uur kunnen vertrekken.

Bij de eerste beklimming 'de Masquisard' worden de spiertjes opgewarmd. Binnen 30 km hebben we ook Cote la Redoute en Cote La Chambralles gehad. René en Marc (Cruzo) en Cor komen als eerste boven. Gevolgd door Martin (Who cares), Robert (Van Ginkapie) en Rinus zelf. Bas en Ramon zijn de 'wat zwaardere' onder ons en dan zijn deze 'steile krengen' echt geen pretje.

Voor zover dit kan natuurlijk probeer ik met wat reserve deze beklimmingen te doen. Vorige week bij de JNC heb ik mezelf aardig 'total loss' gereden en hoop dit vandaag te voorkomen door 'wat rustiger' te beginnen.

Bij de 60 km word er even 'bijgetankt' bij benzinestation. We moeten veel drinken want de temperatuur gaat oplopen richting 30 graden. Het stevige windje maakt dat het niet tè warm wordt vandaag. Op de lekker lopende beklimming van ruim 4 km van L'Ancienne Barriere word aardig tempo gemaakt door Marc en Cor en de ene naar de andere 'valt eraf'. Ik kan volgen maar ook niet meer...

Ramon besluit om de wat kortere versie te gaan doen en gaat in Trois Point wat eten op een terras. Dit is eigenlijk ook best verstandig want er komen nog een paar 'puisten' aan hoor!!
Voor we het weten hebben we er ruim 100 km opzitten en pakken we een rustpauze in Recht. Een koele cola en wat krentebollen gaan er wel in hier. Na een klein half uurtje vertrekken we voor het laatste en zwaarste gedeelte.

Krijg de smaak nu wel te pakken en de benen voelen best goed vandaag. Nu niet te 'overmoedig' worden laat Bas me subtiel weten door te vertellen wat ons nog te wachten staat. En dit is geen 'kattenpis' kan ik zeggen.

Bij elke klim probeer ik met een klein verzetje tempo omhoog te maken. Merk wel dat het bij de snelle gasten ook moeilijker bergop gaat nu.
Dit geeft moraal, en besluit door te fietsen op deze manier zolang dit nog in de benen zit natuurlijk.
Bas is het tweede slachtoffer van vandaag. De kramp is in beide benen geschoten nu en bij het begin van Cote de Stockeu besluit hij samen met Robert terug naar Spa te fietsen.

'De Stockeu', wat een !&%#@#-ding zeg!! Ik ben echt blij dat ik boven ben. Marc heb ik niet meer volgen naar boven en hij is zoals afgesproken doorgereden naar Spa.
René gaat een eindje verder richting zijn camping zodat Martin en Cor en ikzelf nog overblijven om Côte de Wanne, La Thier de Coo, La Haute Levee op te fietsen.

Het staat hierboven in één regeltje, maar sjonge wat was dit zwaar zeg!! Ondanks alles zijn de benen (nog) redelijk. Ik heb geen voorgevoel van kramp, dus dit betekent dat het richting de 3000 hoogtemeters nog relatief goed zit.

De beklimming van Cote du Rosier is normaal gesproken een lekker lopende klim. Maar na zo'n dag is deze beklimming van zo'n 5 km een hele zware. Maar omdat het de laatste is vandaag persen we nog één keer alles eruit. Cor neemt de kop nog over van me met een tempo-versnelling maar ik ga hem nù niet meer 'loslaten'. Bovenop hebben we het allebei 'gehad' en rustig aan dalen we af naar Spa richting parkeerplaats.

De andere jongens zijn begrijpelijkerwijs al richting huis natuurlijk. Ik bedank Cor en Martin voor de gezellige dag. Het is inmiddels bijna 18.00 uur en tevreden over deze dag rijd ik in twee uurtjes weer naar huis toe.

één van de mooiste tochten die ik ooit heb gereden. Ook één van de zwaarste! Gelukkig zit het met de benen goed en lig ik wat mij betreft mooi op schema voor de Marmotte over enkele weken.....

Jean Nelissen Classic 2011

Vandaag de JNC 2011 gereden. Het is uiteindelijk de 130 km-versie geworden.
Hieronder de route. Klik op het fietser-logootje voor verdere details.



Met m'n broer Arnoud vertrekken we voor een 'vluggertje' naar Luxemburg om deze jaarlijkse tocht te gaan fietsen. Het belooft mooi weer te worden dus we vertrekken om 04.45 uur en komen al om iets over 08.00 uur aan.

We schrijven eerst in voordat we ons gaan omkleden. Arnoud gaat de 85 km-versie doen en ik ga voor de '165'. 'bepakt en bezakt' stap ik om 08.45 uur op de fiets.
Al vrij snel zit ik met een hartslag tussen de 150 en 170 bpm. Dit lijkt me een prima oefening voor de Marmotte over 5 weken. Van begin af aan 'het gas erop' is normaal gesproken niet 'de manier' voor mij, maar vandaag is het een ideale gelegenheid om dit te uit te proberen omdat ik alleen rijd.


Ik rijd diverse groepjes voorbij en ga al snel de 'Rampe de Putscheid' op.
Deze beklimming doet zijn naam echt eer aan. 2400 meter met 10% gemiddeld; dus wel pittig kun je zeggen.....

Net voor de top word ik ingehaald door een wielrenner. De enige!! Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de meeste renners voor de lange afstand al vertrokken waren natuurlijk.
Wat niet wegneemt dat ik aardig omhoog fiets hier. Ik 'spring' van groep tot groep en het geeft best een kick om veel fietsers in te halen.

Dit gaat allemaal prima tot aan de eerste controle/verzorgingspost. Dit is weer prima geregeld hier bij de Driebergse toerclub die deze dag organiseerd. Gevulde koeken, wafels, banenen en een flesje isostar worden hier genuttigd. Natuurlijk zijn er altijd mensen die 'misbruik' maken en hun bidons vullen met meerdere flesjes ipv de kannen water die daarvoor bedoeld zijn.

Ik vertrek samen met 2 'Rabomannen' uit Medemblik voor het 2e gedeelte van de JNC. In de afdaling kan ik ze goed bijhouden. Ik meen Sandra van WT nog te zien, maar het gaat te snel om te groeten. In 1e beklimming van 'de Nocher' moet ik de 'Rabo's' net voor de top laten gaan. Ik probeer er nog bij te komen maar dit gaat niet meer lukken. Wel blijf ik ze in de verte in het zicht houden.

In de daaropvolgende beklimming van 'Couteau de Ringel' (7 km/3% gemid.) probeer ik met 2 wat 'oudere' mannen naar de 2 Rabobannen te klimmen, maar het tegenovergestelde gebeurd: Ik kan het tempo niet volgen en word er wederom 'afgereden'.

Net vóór Diekirch op zo'n 90 km is 'het beste uit de kuiten' en ben ik blij dat ik bij 2e verzorgingspost ben. Ik neem ruim de tijd hier en eet en drink in een strandstoel aan het zwembad van de camping 'Op der Sauer'
Ik raak nog aan de praat met iemand die ook de Marmotte gaat fietsen over enkele weken. Hij past nog even om m'n fiets zodat ik snel 'een toilletje' kan doen.

Het 3e gedeelte gaat vanaf 95 km moeizaam. Bij beklimmingen ga ik niet meer iedereen voorbij maar gaan er meer mij voorbij. Wel passeer ik een jongen die 'zigzaggend' over de gehele weg naar boven rijdt. "Ik zal ff plaats maken voor jou" zeg ik tegen hem en rijdt helemaal links de weg. "Hoever is het nog klimmen??" "Na deze bocht ben je er" antwoord ik. "Ja,Ja, zal wel!" En na die bocht moet ik eigelijk wel lachen want de beklimming blijft gewoon doorgaan....

Ik sta nu even voor een dilemma. Als ik de extra lus voor 165 ga doen kom ik tevens langs de auto. En als ik langs de auto kom weet ik ook dat ik hier ga afstappen. Dus besluit ik voor de 135 km-versie te gaan. Dit betekent dan wel dat ik 'moreel verplicht' ben om de 'muur van Vianden' op te stoempen.

Op dat moment klote natuurlijk, maar achteraf ben ik toch blij dat ik deze puist van 1500 meter lengte (11% gemiddeld en 23% max) gedaan heb.
Ik rijd meteen door naar de auto. Arnoud is net aangekomen van 'zijn 85 km-versie' (Na 40 km heeft hij het eerste, het beste bord waar Vianden op staat aangehouden). We kleden ons om en drinken natuurlijk nog een biertje bij de startplaats. Hier zien we Sandra en Leendert van WT nog en kletsen nog wat bij...

De Belgische friet mag natuurlijk niet ontbreken op deze dag en we zijn mooi om 20.00 uur thuis zodat we ook nog de Champions-Leage finale kunnen zien. Mag wel zeggen dat we een zware, maar ook mooie dag met lekker weer hebben gehad. Maar een volgende keer wordt het gewoon weer 'doseren' voor Rinus.....

9-Bruggentocht

Dat is lang geleden dat ik kramp gehad heb zeg! Pff...Zit je lekker uit te rusten op de bank en dan 'schiet' de kramp in beide bovenbenen tegelijk. Oorzaak....?

Nou die kan ik gemakkelijk geven, dat is de 200 kilometer-tocht die we vandaag hebben gemaakt. Marius is de grote organisator geweest van deze tocht. 'Vroeger' reed hij deze tocht vaker samen met Jan. Deze keer heeft hij de TC Waalwijk leden opgeroepen voor de '9-Bruggentocht' en hier hebben 8 leden gehoor aangegeven.

Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje voor verdere details..



We rijden met 5 man richting Raamsdonk. Hier pikken we Jan en Theo zodat we met 7 man de 1e brug bij Geertruidenberg oprijden. Richting Sleeuwijk worden we 'als een gek' ingehaald door Rigo. Zonder te groeten is hij binnen 'no time' uit ons zicht verdwenen. Het zal wel..... is de verbaasde reactie van ons.

Even later zit Rigo weer achter ons en sluit aan om de tocht met ons verder te fietsen. Het bleek een geintje van deze 'kilometervreter met tas' te zijn.....
"Wij begrepen 'm pas laat Rigo!!" Toch is het fijn om bij zo'n lange tocht af en toe jezelf weg te kunnen stoppen achter deze grote kerel.

Ik rijd achteraan, werk op m'n gemak een lekker broodje naar binnen en maak in de tussentijd nog wat fotootjes van Hans, Theo, Arie, Marius, Jan, Henri en Rigo.

Voorbij de 2e brug bij Gorinchem nemen Arie en Henri de kop over van Marius en Jan. We rijden half tegen wind in paralel aan de snelweg richting Ridderkerk over de 'Grote Beer' (3e brug). Dan zijn we in Rotterdam en gaan we over de 4e brug om de Nieuwe Maas over te steken. Dit is warempel de Brienenoordbrug. We zitten nu op het 'verste' punt en gaan gelukkig windje mee de oostelijke richting op.

We fietsen de Algerabrug (5) op om de Hollandsche Ijsel over te steken. In Nederlek pakken we na zo'n 80 kilometer een lekker bakkie koffie. Geen taart voor Rinus vandaag. Ik probeer de laatste maand vóór de Marmotte toch nog 1 of 2 kilootjes eraf te krijgen. Na een half uurtje stappen we op de fiets voor het 2e gedeelte van de tocht.

Vanaf nu wort de rit mooier en mooier. Over rustige fietspaadjes rijden we de Loetbospolder in. Ik rijd samen met Marius voorop en we genieten van de mooie uitzichten hier. Met het windje in de rug is het natuurlijk ook heerlijk peddelen. Relaxed rijden we met ons groepje over de dijk langs Schoonhoven richting Vianen de Lekbrug (6) over.

Het is de bedoeling om bij Meerkerk het 2e bakkie koffie te drinken. Maar hier hebben we pech. Dit terras is gesloten jammer genoeg. Dus verder maar weer richting Leerdam. We gaan de Bazelbrug (7) bij Meerkerk het Merwedekanaal over richting Nieuwland. Hier heeft Marius weer een prachtig en rustig fietspaadje gevonden en komen we langs de Linge uit. Ik voel 'de hongerklop' opkomen en moet wat eten. Mijn bidonnen zijn ook al leeg maar gelukkig krijg ik van Theo wat drinken. Dat komt me nu goed uit. Bedankt Theo!!

We steken de Linge over. Dit is dan natuurlijk brug 8 en fietsen richting Goudrenet langs de snelweg A15/E31.
Dit is pas na ruim 140 km. Dan gaat er een lekker bakkie wel in natuurlijk. Je ziet nu toch wel de vermoeidheid op de gezichten van de mannen en na een ruime pauze gaan we dan voor het laatste en zwaarste gedeelte van de 9-bruggenrit.

Tot aan Zaltbommel gaat het nog redelijk goed en hebben we de wind nog mee, maar dan wordt het zwaarder. Hendri geeft het tempo aan en dan weet je het wel.....aanpoten op de Zaltbommelse brug (9 !!!) om bij te blijven.

We proberen in de polder richting Waalwijk 'in een waaiertje' te draaien en ook dit wordt maar zwaarder en zwaarder. En hoewel het 'waaiertje' niet vlekkeloos loopt, probeer ik toch zolang mogelijk m'n beurtjes mee te draaien.

Bij Haarsteeg valt dan alsnog het ploegje uit elkaar. Dit is eigenlijk een minpuntje van deze dag en was niet nodig geweest. Ik had hier zelf ook aan mee moeten werken en gewoon lekker de laatste kilometertjes het groepje bij elkaar kunnen- en moeten houden.

Maar ja, als we ne eenmaal 'de stal' ruiken...... Al met al een zeer geslaagde dag. Voor herhaling vatbaar. Mijn eerste 200+ tochtje ooit, met een mooi gemiddelde van 30+ en natuurlijk de complimenten voor Marius die deze dag fantastisch georganiseerd heeft.....

Abdijentocht 2011

Na de ruim 150 km afgelopen gisteren heb ik me wederom over laten halen om de Abdijentocht te gaan rijden vandaag. Goed voor het 'duurvermogen' zullen we maar zeggen.

Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje voor details.



We hebben om 07.45 uur afgesproken in Kaatsheuvel. We (TCW) rijden vandaag met de groep van 'Taandje bij' en rijden gezamelijk naar het Trappistenklooster in Berkel Enschot om in te schrijven. Mirjam is met de auto is gekomen, ze heeft haar wielertenue'tje aan maar loopt op de badslippertjes..... Ze heeft onderweg flink regen gehad en besluit niet mee te rijden met ons. Wel jammer, maar misschien niet onverstandig.......

Gezamelijk peddelen we in het begin rustig over de fietspaden. Jan en ik doen wat kopwerk en we worden ingehaald door verschillende groepjes. Dit kunnen 'de snelle jongens' van ons niet goed hebben en dan nemen Dick en Christiaan het roer over en besluiten het tempo flink te verhogen.

Wanneer de eerste regendruppels vallen na zo'n 75 km worden de wegen ietwat glad
en is de nodige voorzichtigheid geboden. Toch gaat het dan mis... We rijden in een lint enkele rijders voorbij. Maar in een onoverzichtelijke bocht komt een auto ons plotseling tegemoet. Net op een spekglad houten bruggetje knijpt een 'schrikkende' wielrenner in de remmen en glijdt onderuit. Maar ongelukkigerwijs neemt hij ook Dick mee in z'n val en voor hij het zich kan beseffen ligt hij al plat.

Behalve wat schaafwonden en een pijnlijke heup valt de schade wel mee. Ook de fiets heeft in eerste instantie lichte materiële schade, maar dit is te overzien.

We stappen weer op de fiets en dan stopt het met 'zachtjes regenen'. Doordat het lang droog is geweest maakt dit de leuke en mooie 'klinkerweggetjes' spekglad.
Doordat we de valpartij met Dick net hebben meegemaakt wordt er nóg voorzichter gereden, vooral in de bochten.


Eigenlijk rijden we door een prachtig natuurgebied, maar door de harde regen zie en geniet ik hier helemaal niet van. Opletten dat je niet op 'je snufferd' gaat nu. Gelukkig is er dan de koffiepauze. In het trappistenklooster pakken we een lekker warm bakkie koffie met kersengebak. Dat doet de mens weer goed.

Zeiknat en koud gaan we voor het 2e gedeelte van start. Gelukkig begint het zonnetje te schijnen en fietsen we ons toch uiteindelijk ietwat warm. Martine krijgt het na zo'n 120 km 'vrij taai' en Walter geeft het teken om TCW verder te laten rijden. Dick en ikzelf besluiten om bij Taandje Bij te blijven en het laaste gedeelte met deze groep mee te fietsen.

Jurrien, Walter en Ad rijden constant op kop en houden Martine en de wat stijve Dick uit de wind. Ikzelf volg lekker uit de wind. Dit vind ik ook best fijn zo want ik begin de kilometertjes van gisteren en vandaag toch wel te voelen. Maar dit is ook niet echt raar natuurlijk.

We rijden de laatste verzorgingspost zonder te stoppen voorbij, maar gaan rechtdoor en dit blijkt achteraf dus verkeerd. We komen geen 'wegwijzerpijl' meer tegen maar besluiten gewoon de kortste weg te volgen richting Berkel Enschot.

Hier aangekomen gaan de 4 nog naar de finish om wat te drinken en te rusten. Dick en ik rijden door naar huis. Hij is bang dat als hij nu stopt niet meer op zijn fiets zal komen. Maar voorlopig lijkt het erop dat ondanks 'de pijn' Dick steeds beter word en Rinus steeds 'slechter'. Hij rijdt constant op kop om mij uit de wind te houden en houd dit tot Sprang Capelle vol.

Bij thuiskomst blijkt de fiets van Dick toch flink beschadigd te zijn. Z'n achterwiel zit een scheur van bijna 8cm in. De rechter-shifter zal vernieuwd moeten worden en ook is het krankstel krom. Al met al een flinke schadepost dus....Balen!

Moe, nat en blij dat ik thuis ben, kom ik thuis en stap ik snel onder een welverdiende douche.....Ruim 300 kilometertjes dit weekend. Pfff...

TCW tocht 2011

Ondanks lidmaatschap van toercomissie wist ik niet waar vandaag de jaarlijkse TCW-tocht naar toe zou gaan. Dit moest voor iedereen een verassing worden.....

Wim Roding heeft deze jaarlijkse toertocht van onze club dit jaar geörganiseerd en ik mag wel zeggen naar alle tevredenheid van iedereen lijkt me.
Hieronder de route. Klik op het 'fietserlogootje' voor de details.



Ondanks dat ik ruim op tijd wakker was heb ik toch nog moeten haasten om nog net op tijd voor vertrek bij het schoenenmuseum te zijn. Ik kon de zonnebril even niet vinden en hierdoor wat vertraging.

Die zonnebril had ik de eerste uren niet nodig want het was 'dreigend' bewolkt. Zonder zon en met veel wind maakte deze morgen zelfs relatief koud.
Jozef en Patrick hadden de 'korte mouwtjes' aan vandaag en 'draaiden af' bij het pontje van Brakel. De echte bikkels waaronder Chef en Harrie gingen gewoon dóór natuurlijk!!

Gelukkig hadden we in het begin de wind tegen, maar Wim en Henrico hebben deze wind tot aan het eerste bakkie koffie in Schoonhoven getrotseert. Gezamelijk hebben zij ruim 60 km aan kop gereden. Chapeau hiervoor!!

Toen we het 2e gedeelte gingen rijden begon het zonnetje gelukkig te schijnen en toen we de wind mee kregen werd het tijd voor Rinus en Joop om ook wat kopwerk te gaan doen vandaag.

We weten nu ook waarom de Lekdijk eigenlijk Lekdijk heet. Want bij een 'opengebroken' weg reed eerst Rinus zelf en daarna Joop 'lek'!!
Wel toevallig de 2 'kopmannen' van dat moment. Van Henrico nog hulp gehad bij het verwisselen van het binnenbandje.....Dank hiervoor!

Rijden maar weer naar de 2e tussenstop. Bij Werkendam was deze gepland in de 'Vrouwenhemel'. Toen we binnenkwamen en de opmerking maakte: "Ik dacht dat we hier in de vrouwenhemel waren", kregen we meteen de opmerking van de vrouw achter de bar terug. "Sorry mannen, maar jullie zullen het met mij moeten doen"

Hier het 2e stuk gebak vandaag 'genuttigd'. Alle koffie en gebak waren trouwens voor rekening van TC Waalwijk, waarvoor dank natuurlijk.
Na de koffie met windje mee richting Waalwijk. Omdat we al drie pontjes hadden gehad vandaag kon het laatste pontje bij Dussen natuurlijk niet op het lijstje ontbreken...En dit vonden sommige van ons ook helemaal niet erg ook.

Gezellige droge dag gehad met in de middag een heerlijk zonnetje. Verder alles prima geörganiseerd door Wim Roding. Volgend jaar weer!!

Marmotte groep 2011 (4-Tommy Post)

Zoals hiernaast word beschreven zet ik op mijn blog ter voorbereiding van de Marmotte 2011 m'n fietservaringen neer.
Daarom lijkt het me een leuk idee om de groep voor te stellen waar Rinus begin juli mee afreist naar Frankrijk om (gezamelijk) de Marmotte mee te gaan fietsen.

Het is een gemeleerd gezelschap. We zijn allemaal fanatiek. De ene heeft meer talent dan de andere. De andere 'doet en laat' er weer meer voor dan die ene. Toch moeten we allemaal op die ene dag zelfstandig die 174 kilometer met 4500 hoogtemeters fietsen.

Vandaag is Tommy aan de beurt. Tommy is de 'proffesional' bij ons in de groep. Hij is getrouwd met Saskia en woont in Baarle Hertog. Hij heeft samen met z'n broer een mooie fietswinkel in Kaatsheuvel. Tommy is proffesioneel renner geweest van 1989 t/m 1992. Klik hieronder als je zijn restultaten van 'vroeger' wilt zien.

Naam: Tommy Post
Startnummer: 2161
Leeftijd: 45 jaar
Gewicht: 68 kilo
Fiets: Merida
Lichtste verzet: 39 x 26
Beroep: Mede eigenaar Post Rijwielen
Hobby: MTB'en zijn vrouw Saskia
Aantal kilometers 2010: 2500km
Aantal kilometers gepland tot aan Marmotte 2011: 2500km
Beste Marmotte tijd:
Doel Marmotte tijd 2011:
Fiets-hoogtepunten/doelen 2011:


De 3e Marmotter die ik jullie wil voorstellen is Jasper Hakkert. Hij woont samen met zijn vriendin Karen in Kaatsheuvel. Is helemaal gek van de triatlon en de Marmotte is dan een goede training hiervoor. Muziek maken is zijn andere grote hobby en hij speelt in twee harmonie-orkesten op de basklarinet.

Bij Jasper staat plezier voorop tijdens de Marmotte-happening en je hoort deze jongen regelmatig uitbundig lachen tijdens het fietsen. Toch heeft hij een scherp doel gesteld voor deze Marmotte, namelijk 08,45 uur.

Naam: Jasper Hakkert
Startnummer: 2162
Leeftijd: 34 jaar
Gewicht: 75 kilo
Fiets: Merida Scultura 909 EVO
Groep/Lichtste verzet: Shimano Ultegra met Dura –Ace derailleur. (Compact)
Beroep: Hoofdbeveiliger (zelfstandig ondernemer)
Hobby: Triatlon en basklarinet bespelen in harmonieorkesten
Aantal kilometers 2010: 5000 km
Aantal kilometers gepland tot aan Marmotte 2011: 2500 km
Beste Marmotte tijd: 09:13 uur (minus correctie afdaling glandon)
Doel Marmotte tijd 2011: 08:45 uur (minus correctie)
Fiets-hoogtepunten/doelen 2011: Amstel Gold Race (200km), Limburgs Mooiste, Mont Ventoux vier op één dag in juni, dolomieten in Juli,4 kwart triatlons in Augustus, Iron Man 70.3 september in Aix en Provence


De tweede die ik jullie voor wil stellen is Christiaan Wagemakers. Dit is dus zo'n jongen met wat meer talent als de meeste van ons. Heeft tot enkele jaren geleden wedstrijden gereden bij de amateurs. Maar sinds hij in een wedstrijd vrij ernstig is gevallen fietst hij zijn kilometertjes bij de TC Waalwijk. Bij ons in de groep fietst hij vrij relaxed, maar als het 'er op aan komt' dan doet Christiaan er graag een schepje bovenop.

Voor Christiaan wordt dit z'n eerste Marmotte. Waarschijnlijk komt hij als eerste van ons binnen op deze dag. Hij heeft vorig jaar met fietsvrienden in Italie veel 'klimervaring' opgedaan.


Naam: Christiaan Wagemakers
Bijnaam: "De Shadow"
Startnummer: 2232
Leeftijd: 44 jaar
Gewicht: 65 kilo
Fiets: Pinarello PF5
Lichtste verzet: 34 x 25
Beroep: Tegelzetter bij ROWA tegelwerken
Hobby: Wielrennen, fitness en Jaqueline
Aantal kilometers 2010: 7500 km
Aantal kilometers gepland tot aan Marmotte 2011: 5000 km
Beste Marmotte tijd: Niet van toepassing. (Dit wordt zijn eerste)
Doel Marmotte tijd 2011: Goud!!
Fiets-hoogtepunten: De fietsvakantie Italie in 2010


De eerste die ik jullie voor wil stellen is Dick Hulst. Deze 'mannetjesputter' is de grote animator voor De Marmotte 2011!!

Naam: Dick Hulst
Startnummer: 2158
Leeftijd: 51 jaar
Gewicht: 70 kilo
Fiets: Pinarello Dogma
Lichtste verzet: 34 x 25
Beroep: Mede eigenaar van DEWE-Metselwerken
Hobby: Hard fietsen en vv Neo'25
Aantal kilometers 2010: 8000 km
Aantal kilometers gepland tot aan Marmotte 2011: 5000 km
Beste Marmotte tijd: 15 seconden te kort voor 'goud'
Doel Marmotte tijd 2011: Goud!!
Fiets-hoogtepunten: Marmotte en het jaarlijkse Sauerland weekend
Favoriete berg: De Mont Caro (Spanje)

later meer.........

Rondje Biesbosch

Vandaag een rondje Biesbosch gefietst met Mirjam, Eddie en Jan. Deze mensen hebben hun welverdiende weekje vakantie en gelukkig dat het zo'n mooi weer is want dan wordt er natuurlijk zoveel mogelijk gefietst.

Hieronder staat de route. Klik op het fietserlogootje om alle details bekijken.



Hoewel dus het zonnetje heerlijk schijnt voelt het door de Noord-Oostenwind toch vrij fris/koud aan. Wij hebben allemaal onze arm- en beenstukken aan, maar 'bikkel' Jan is de enige in z'n korte broek.

We pikken Mirjam in Waspik op en fietsen richting Biesbosch. We hebben de wind de eerste 20 kilometer tegen. Eddie en Jan gaan om beurten op kop rijden en houden Mirjam en Rinus mooi uit de wind. "Bedankt nog mannen!!"

We rijden in Werkendam richting 'Kop van het land'. Met wind mee gaat het nu wat makkelijker. Onderweg wordt er heel wat afgelachen, maar dat kan niet anders als je met dit gezelschap op stap gaat.
Bij een gezellig café trakteert Mirjam ons op een lekker bakkie koffie. Als we dit op hebben gaan pakken we het 'doodlopende' weggetje van enkele kilometers zover mogelijk en op het gemak de Biesbosch in. Aan het einde van deze weg staat een boerderij en kun je vanaf deze kant de Moerdijkbrug bekijken.

Dit betekent dan dezelfde weg terug fietsen en daarna rechtsaf de Biesbosch rond. Het lijkt wel of we steeds wind tegen hebben maar proberen een lekker tempo aan te houden. Voor Mirjam is het constant 'aanpoten', maar deze bikkel laat 'zomaar niet niet los' en volgt ons totaan Waspik toe.

Bij het laatste viaduct zie ik Eddie versnellen. Jan gaat er achteraan en zo te zien wil die Eddie op het laatste moment nog voorbij. Maar dat laat Eddie niet gebeuren en stampt zo hard 'op de grote plaat' rond dat Jan het er maar wijzelijk bij laat zo.

We rijden door naar Mirjam thuis in Waspik. Hier zitten we lekker op het terras in de zon maar uit de wind. Heerlijk zo en als we dan andermaal weer getrakteerd worden op koffie met 'monchou-taart' is onze dag natuurlijk weer helemaal top geweest....

Epen-Banneux-Epen

Hoewel de wekker om 05.30 staat sta ik om 4.45 uur klaarwakker naast m'n bed. Slaap altijd 'licht' als ik de volgende dag een fietstocht heb.

Gisteravond besloten om vandaag een variant van Klimmen-Banneux-Klimmen te fietsen. Maar om 06.15 uur belt 'medeMarmotte-ganger' Cees nog op dat hij vanwege rugklachten niet mee zal gaan. Balen natuurlijk.... naar Cees heeft sowieso een hele vervelende week achter zich.
Door een 'ontploffing' is het dak van zijn garage uitgebrand en wel zodanig dat de garage van de grond aan opnieuw opgebouwd moet worden. Hoewel het allemaal relatief goed is afgelopen wil je dit niet meemaken......

We vertrekken om 06.30 uur. Eddie rijdt vandaag wat betekent dat we al om iets over 08.00 uur op de Camping Oosterberg in Epen staan.
Voor het geval er nog iemand sliep op de camping toetert Eddie nog eventjes zodat iedereen deze gehele mooie dag van het zonnetje kan genieten en niet op zijn/haar bedje hoeft te blijven liggen.

We drinken eerst een lekker bakkie koffie bij fam. de Wissel. Kleden ons om en om 09.00 uur staan Jeroen, zijn zoon Martijn, Govert, Eddie, Dick en ikzelf startklaar om Epen-Banneux-Epen te gaan rijden.

Hieronder staat de route tot aan de 'Drolenval' (net na Banneux)
Klik op het fietserlogootje voor de details.


Bij St. Geertruid komen we op het officiële gedeelte van de route. We rijden lekker op het gemak en genieten van het mooie weer en mooie 'vergezichten'. Wanneer het bergop gaat gaan we in 'eigen tempo' omhoog en wachten boven op elkaar om gezamelijk weer verder te gaan.

Wanneer we door het laatst dorp/stad voor Banneux komen snappen we waarom KBK van vorige week geen vergunningen zijn afgegeven om hierdoor te fietsen. De straten zijn opengebroken en als hier duizenden fietsers doorheen moeten word het onverantwoord gevaarlijk.

De laatste beklimming voor Banneux is altijd een heerlijke van zo'n 3 kilometer. Ikzelf schakel terug, trap dan bijna m'n derailleur kapot maar wanneer de ketting goed ligt besluit ik van onderen af als eerste 'de aanval in zetten'.

Dick volgt natuurlijk makkelijk, maar 'onze Eddie' en de rest 'laat het lopen'. We fietsen samen redelijk hard omhoog en dan doet Dick het inmiddels bekende 'schepje erop'. Dit wordt me teveel en hij loopt zo'n honderd meter uit. Dit gat blijft vrij lang zo, maar bovenop zie ik Dick in de verte zo'n 300 meter verder. Achter zie ik Martijn nog aan komen stuiven dus ik moet nog even onder in de beugels om m'n 2e plaats 'veilig te stellen'.

We verzamelen weer en gaan dan in Banneux genieten van een lekkere cappuchino. Het appelgebak wordt vandaag met z'n allen overgeslagen. "Wij zijn echt met de sport bezig", lijkt het!!
Het 2e gedeelte gaat dan van start. De wind hebben we inmiddels tegen en Dick weet nog een leuke klimmetje: "De Drolenval". Wat een pittig ding is dit zeg!! "Bedankt Dick!!"

Jammer is het wel dat we allemaal rechts aanhouden ipv links. Zodoende rijden we alléén het eerste gedeelte van de Drolenval. Govert heeft echter wel links aan gehouden en rijdt deze dus wel helemaal. We raken elkaar kwijt en Jeroen en ik fietsen terug en besluiten dus alsnog het laatse gedeelte te fietsen natuurlijk. En Dick heeft gelijk gehad. Dit is een hele zware, maar vrij lange en uitdagende beklimming.

Vanaf nu gaat het 'wat moeilijker' voor Govert en het tempo wordt begrijpelijkerwijs iets aangepast.
Govert heeft dit seizoen veel minder kilometers gemaakt dan ons, maar deze bikkel gaat gewoon op eigen tempo door en wanneer we bovenop staan te wachten, fietst hij gewoon ditzelfde tempo door zonder verder te wachten op ons.

Het gaat dan kilometers op en af met zoals gezegd een stevige wind tegen. Het einde is in zicht en bij Teuven krijgen we nog een laatste beklimming richting Epen. Hier moet wat mij betreft 'de gaskraan' een laatste keer open.
Dick houdt het tempo strak. Martijn, Jeroen en ikzelf kunnen volgen. Eddie en Govert vinden het wel best en laten 'het lopen'.
Halverwege is het Martijn die als eerste 'past'. Ik zit tot de laatste 2 bochten 'in het wiel', schakel nog wat zwaarder en voer het tempo wat op. Dit wordt Jeroen ook te veel en samen met Dick komen we boven gezamelijk aan. Boven doen we een 'high 5' ten teken dat we weer een 'topdaggie' hebben gehad.

Met een voldaan gevoel weer op de camping. Nog wat drinken en dan snel door naar de snackbar in Epen voor een 'lekker frietje'. Die 'vette hap' gaat er eigenlijk altijd wel in na zo'n dagje 'afzien'. Dan vertrekken richting huis waar we om 19.00 uur weer terug in Sprang zijn.....
Vreemd, als ik thuis op de weegschaal sta ben ik ruim een kilo zwaarder dan vanmorgen. Misschien de volgende keer maar 'een salade' pakken bij de friettent.......

AGR 2011 (150 km)

Het is de bedoeling om 06.30 uur te vertrekken. We krijgen echter een telefoontje vanuit Drunen dat het waarschijnlijk wat later wordt, ivm iets met wekker of verkeerd of niet gezet....

Afin, toch om 06.45 uur vertrekken we uit Sprang-Capelle. Eddie rijdt stevig door zodat we om 09.00 uur gereed zijn voor de start van de Amstel Goldrace 2011.

Hieronder de route te zien die ik vandaag samen met Eddie en Dick heb gefietst. Klik op het fietserlogootje voor de details.



Het belooft vandaag wederom lekker weer te worden in Limburg. Desondanks doe ik arm- en beenstukken aan. Liever iets te warm, dan te koud. Het parkoers begint vrij rustig en met de lichte heuveltjes worden we lekker 'ingefietst' Ondanks de drukte kunnen we het tempo er stevig in houden.

De klimmetjes lopen lekker. We krijgen gezelschap van een Deen die constant bij ons drieën blijft fietsen omdat we 'zijn tempo' rijden. Zelfs als we even stoppen voor een 'sanitaire stop' blijft de Deen wachten op ons totdat we uitgep... zijn.

De Loorberg is een prooi voor Dick. Zoals zo vaak is hij ook hier het eerste boven. Eddie en ikzelf volgen wat later. De Schweiberg is voor Rinus vandaag. Maar ik heb niet het idee dat Dick en Eddie hier nu echt mee zitten.

In Teuven rijden we door een soort 'kooi'. Dit in verband met de overlast die de fietsers geven bij zo'n fietsevenement. Wij gaan bij 'Moeder de Gans' op bezoek en verorberen een overheerlijke appelpunt met slagroom zoals je die hieronder kunt zien.

Eddie krijgt het aan 'de stok' met een kip die in zijn (vandaag goede) bruine benen pikt. De kip moet het bekopen en zal hoogstwaarschijnlijk een weekje van de leg zijn vermoed ik.

We gaan weer verder. Bij de Camerig aangekomen ga ik wel echt heel lekker naar boven. Het eerste stuk word ik door geen fietser ingehaald en waar het kan leg ik de 'grote plaat' erop. Éen renner volgt me constant. Ik kijk niet achterom en denk dat het Dick is. Maar bij de voorlaatste bocht kan ik de snelheid niet meer vast houden en passeert die gast me. Maar wat liep die Camerig lekker vandaag zeg......

Ter hoogte van het 'Hijgend Hert' wacht ik even en komt Eddie enkele minuten later langs en rijdt door. Zo'n 5 minuten later komt een verontwaardigde Dick met zwarte 'smeerhanden' langs. "Waar is Eddie?", vraagt hij. Niet wetende dat hij al die tijd voor hem zat. Dick had onderaan de Camerig op Eddie gewacht en intussen met zijn ketting liggen 'klooien'.

Dick en ik zetten de achtervolging in op Eddie. Onderaan de Vaalserberg staat deze gelukkig te wachten op ons. De beklimming vanaf de Belgische kant loopt lekker over het nieuwe asfalt. Samen met Dick gaan we in prima tempo omhoog. Net vóór de laatste bocht vraagt Dick of er nog 'iets in zit''. Wannneer ik ontkennend antwoord schakelt Dick wat zwaarder en gaat er vandoor. Binnen no time heeft hij een gat van 50-70 meter.....

Daarna peddelen we met z'n drieën van groepje naar groepje. Op de kruisberg gaat het al wat moeilijker en is het 'beste uit de kuiten'.

Eijserbosweg gaat dan natuurlijk nog zwaarder, maar gelukkig fietsen we rustig de laatste 20 kilometer richting Keutenberg. Alhoewel, Eddie vind het nodig om op de Fromberg een demarage te plaatsen om zodoende voor de filmcamera eerder langs te komen dan Rinus. Bij het 'vals plat' van de Bergseweg zie ik dat door de vermoeidheid 2 fietsers in elkaar haken en een smak op het asfalt maken.

Bij de Keutenberg komen we Angelo en Thomas nog tegen. We rijden met z'n vijfen tegen dit 'rotding' omhoog en eigenlijk gaat het nog vrij soepel ook. Wanneer we boven zijn worden de laatste kilometers onder leiding van kopman Angelo nog stevig doorgefietst.

Uiteindelijk komen we moe maar voldaan terug bij de auto. Het is echt goed gegaan met ons drieën en we hebben een prachtige fietsdag gehad.
We pakken op het plaatselijke terras nog een heerlijk frietje met een lekker Limburgs pilske om daarna met de bestelbus naar huis te rijden.

Onze 'bijrijder' Dick heeft het zwaar gehad vandaag en is al snel de binnenkant van zijn oogjes aan het bekijken.......

Veenendaal-Veenendaal 2011

Vandaag op 09.04-2011 is en wordt een speciale dag. Allereerst is mijn broer 50 jaar geworden. Vanavond geeft hij dus een gezellig etentje. Maar we gaan ook de jaarlijkse toertocht Veenendaal-Veenendaal rijden vandaag.
Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje voor de details.



We vertrekken met 8 TC-Waalwijk leden vanaf het schoenenmuseum om 07.00 uur. Wanneer we Veenendaal naderen staat het verkeer op de snelweg plotseling stil. Door het mooie weer dat vandaag voorspelt wordt, is het ongelofelijk druk en wordt deze populaire tocht drukker dan ooit.
We parkeren de auto's meteen maar bij het restaurant waar we na afloop 'iets lekker' gaan eten. Achteraf blijkt dat er ruim 4100 betalende rijders hebben meegedaan.

Hoewel het een mooie dag wordt, is het toch nog vrij fris, danwel koud. Ik besluit alleen m'n armstukken aan te doen. Achteraf had ik beter ook de beenstukken aan kunnen doen, want 'het kippenvel' staat op mijn benen.

De gebruikelijke drukte bij het inschrijven. Samen met Cees Timmermans ga ik inschrijven voor ons groepje. Ondanks deze drukte gaat de inschrijving toch vlotjes. Ik kom Niels en Ekko van CTWT (wielertoerist) nog tegen en doe een snelle groet.

We vertrekken rond 09.00 uur en als we bij de Amerongse berg aangekomen zijn weet ik al dat het vandaag weer 'hurrie up' zal gaan. Angelo, Dick en Christiaan zijn als eerste boven. De rest komt een half minuutje later boven.

We passeren kundig over de fietspaden de vele renners. Het is wel mooi om dat 'gele kanarie-lint' voorbij te zien trekken. Maar het blijft natuurlijk oppassen natuurlijk met die drukte. We passeren net vóór de Italiaanse weg de TEE-groep van de TCWT (licentiehouders/rustige versie 'wielertoerist') In het voorbij gaan herken ik Bas en roep nog naar hem. "Hé mafkezen", hoor ik nog....

Een paar honderd meter verder zien we de eerste ambulance en daar ligt een wielrenner bij met bebloed gezicht op de grond. Dit ziet er niet echt lekker en fris uit maar achteraf blijkt dat het allemaal relatief goed is afgelopen en toch meevalt met die jongen.

De Italiaanse weg vind ik altijd een zeer mooie korte beklimming midden in de bossen. Ik start als eerste van ons groepje en wordt halverwege weer door Dick en Angelo ingehaald. De rest volgt later....

Het tempo blijft ongeveer 30 km/u gemiddeld. Bij de ravitaillering besluiten we weer net als vorig jaar door te rijden. Ik heb dit jaar 2 bidonnen met drinken bij dus het maakt me dit keer niets uit.

We rijden richting Posbank en hier gaan Angelo, Christiaan en Dick en Eddie er meteen vandoor. Thomas zegt tegen mij: "Gaan Rini, gáán!!". Hoewel ik dit eigenlijk wel wil doen, blijf ik rustig bij Thomas en Arie en Cees. Vorig jaar heb ik me hier enorm 'opgeblazen' en ik wil 'het opblazen' deze tocht maar eens 'ergens anders' gaan doen.

Thomas geeft het tempo aan en ik probeer te volgen. Dit lukt best goed. Arie zit weer in mijn wiel en Cees komt hier weer achter aan. We passeren Eddie, die aardig stil gevallen is. Dat voelt dan toch weer goed..... Ook Arie en Cees kunnen ons tempo even niet volgen.

Dan dalen we gezamelijk af en gaan het 2e gedeelte van de beklimming Posbank in. Thomas geeft wederom het tempo aan en ik volg. In de verte zien we Dick, Christiaan en Angelo een gevecht om de 'bolletjestrui' voeren. Mooi om te zien. Wanneer Thomas en ik boven zijn horen we Dick vanaf het terras roepen naar ons. "Héé, koffieeeeh" Dick heeft in de tussentijd al een tafeltje voor ons 'geregeld'.

Arie, Cees en Eddie komen ook bovenop de Posbank. Ze hebben 'geluk' gehad want iemand had Arie's achterwiel aangetikt bij de afdaling en daardoor waren enkele renners gevallen. Eddie en Cees konden hier gelukkig nog net omheen rijden.
Zo zie je maar: "Een ongeluk is zó gebeurd" en voor je het weet kun je op je 'plaat liggen'

Wanneer we allemaal afzonderlijk betaald hebben vertrekken we voor de laatste 60 kilometer. "Hier krijg je een mooi fietspaadje met prachtige uitzichten", zegt Dick. Maar het enige wat ik zie is het achterwiel van mijn voorganger. Christiaan houdt het tempo zó hoog dat ik helemaal 'onderin de beugels' moet zitten en als laatste van 'het spul' kan ik maar amper volgen.

Bij de 2e rustpost zien we de renners van 'Tandje Bij' en met deze Sprangse jongens maken we natuurlijk een praatje mee. Dan gaan we van start voor de laatste 30 km. En die gasten ruiken de stal, dat is één ding wat zeker is.

Het tempo blijft vrij hoog en om beurten wordt er op kop gereden. Het meeste natuurlijk door de Christiaan, Thomas, Dick en Angelo. Wanneer we het eerste gedeelte van de dijk opkomen rijd ik voorop. Ik ga lekker bij een vent van bijna 2 meter in zijn rug zitten. Hij rijdt lekker door en ik kan mooi bij hem in het wiel volgen. Dit is wel vol te houden zo tot de finish......

Maar bij het 2e gedeelte van die dijk vind Angelo het genoeg en neemt de kop over.
En hoe!! In de tegenwind raast hij met 40 km/u over de dijk. En dit toch zeker 5 kilometer lang. Hoewel het ontzettend hard gaat zit ik relatief gunstig bij Angelo in het wiel. Achter mij hebben ze het lastiger en zitten ze aan de rand van de weg bijna in het prikkeldraad. Wanneer we de dijk afdraaien zie ik de weg in de verte omhoog gaan in de Grebbeberg.

Angelo moet even bijkomen en zonder achterom te kijken neem ik het 'vol gas' over van Angelo en besluit dan 'het lont in het kruitvat te steken'. En dit is dus het moment dat Rinus overmoedig wordt en zichzelf dus dit jaar 'opblaast'. Ik kan het tempo niet volhouden en moet terug schakelen naar het 'kleine blad'. De eerste die me inhaalt is Christiaan, gevolgd door Angelo. Ik zet alles op alles en pik nog net aan bij die jongens. Wanneer het hierna nog wat vals plat omhoog gaat moet ik er dus echt van af.

Maar achter me zie ik ook niemand van ons groepje meer, en ik pik aan bij wat renners die het tempo ook aardig in gang houden. "Wanneer Angelo en Christiaan de beentjes stil gaan houden zou ik nog wel eens stiekem aan kunnen sluiten", maar dit is jammer genoeg niet het geval. Ze zullen die Rinus wel eens een 'lesje leren' vandaag.

De laatste 10 kilometer besluit ik te stoppen en op de anderen te wachten. Eddie en Arie komen voorbij geraast. Enkele minuten later gevolgd door Cees en Dick. Met z'n drieën rijden we lekker naar de finish. Hier staat de rest al te wachten. Wat een feest, wat een mooie dag en wat een heerlijke tocht.....

Zoals eerder gezegd pakken we in het restaurant nog iets lekkers te eten. Met een heerlijk biertje worden 'onze verhalen, ervaringen en belevenissen' van deze dag nog eens dunnetjes overgedaan.

Het was een topdag vandaag. Gezellig, stevig doorgereden en de laatste 30 kilometer was het 'koers'. We waren allemaal 'aan elkaar gewaagd' en ook de 'snelle jongens' hoefden nergens heel lang te wachten.

Vacansoleil 4 Challenge Zandvoort

Vandaag belooft het een zonnige dag te worden. Morgen gaat het regenen. (zeggen ze....) De Camerig Classic die voor zondag 3 April gepland stond is daarom jammer genoeg afgelast. Maar geen nood, er zijn diverse toertochten elk weekend.

Daarom met Dick en Eddie afgereist naar Zandvoort om de Vacansoleil 4Challenge te rijden. Hieronder de route die we uiteindelijk hebben gereden.
Klik op het fietserlogootje voor verdere details.



Om 06.30 staan Eddie en Dick al voor de deur om de fiets in de bestelbus te laden. Eddie'kachelt' lekker door met de auto, zoals gewoonlijk pakken nog een lekker bakkie koffie onderweg en zijn al om 08.15 uur op het Circuit in Zandvoort.
De startnummers worden opgehaald en om 09.30 uur vertrekken we. Op de fiets wordt eerst het gehele circuit rondgereden voordat we de openbare weg worden opgestuurd.

Al enkele dagen heb ik wat last van m'n knie en ik hoop dat deze het volhoudt deze toertocht. Als de pijn 'te gek' gaat worden vandaag draai ik om richting strand heb ik besloten.

De wind hebben we (zoals gewoonlijk) stevig tegen en Dick rijdt door de duinen van Zandvoort lekker op kop. We worden gepasseerd door 3 fietsers en Dick besluit dit groepje te gaan volgen. "Die gasten rijden stevig zeg door", mijn hartslag gaat al snel richting 170 bpm.

Na enkele kilometers bedenk ik me dat als dit zo doorgaat dit wel eens een hele zware dag kan worden. Die 3 gasten lijken van ons af te willen en schroeven het tempo verder omhoog. Na enkele kilometers lijkt één van hen er gelukkig aardig doorheen zitten en daarom vragen ze ons om mee te draaien. Eddie, Dick en ikzelf draaien daarom maar mee. Joop laat het lekker lopen en bekijkt het wijselijk van achter aan.

God zij dank slaan die gasten na 30 kilometer rechtsaf. Gelukkig zeg!, want dit had ik niet volgehouden op deze manier. Gelukkig hoeven we nog maar 130 km en daarom wordt er een tempootje rustiger gedaan. We rijden langs de prachtige bloembolvelden en komen zelfs langs 'De Keukenhof'.

Het is nu eens een andere omgeving om in te fietsen en dat is eigenlijk best mooi om te zien. Om beurten doen we 'het kopwerk' en proberen de stevige wind van vandaag te 'trotseren'. Als we in een waaier (kop over kop) gaan rijden verloopt de onderlinge samenwerking echter wat minder en als ik bijna van het fietspad wordt gedrukt ontstaat er wat 'lichte irritatie' in ons groepje.

Hier valt dus nog wat 'bij te leren' en moeten we (misschien) in de toekomst nog maar eens wat op gaan trainen. We volgen de witte pijlen op de weg. Het is goed opletten voor ons, want soms is de route echt onduidelijk gepijld. Op een gegeven moment slaan we rechtsaf waar we eigenlijk rechtdoor hadden moeten gaan. (Sorry jongens.....,foutje van Rinus) We komen hier pas heel laat achter. We draaien niet om en hopen later dan weer op de route van 160 km te komen.

Na zo'n 80 kim hebben we een onderbreking voor een banaantje en wat drinken. Ik maak nog een fotootje van 'de mannen' en we vertrekken voor de volgende 80 km. Maar dit blijkt achteraf niet te kloppen. We komen nergens meer op de route van de 160 km. Eigenlijk niet erg, want door de wind hebben we allemaal flink ons best moeten doen en hebben inmiddels toch een aardig gemiddelde van 31.5 km/u.

De laatste 15 km rijden we over smalle fietspaden met stoplichten door de stad. Dit is 'wat minder' en na wat gevaarlijke situaties besluiten we gewoon over de weg verder te rijden. We komen uiteindelijk weer terug op het circuit in Zandvoort en als we ons hebben omgekleed, gaan we nog een lekker biertje pakken op het terras van de organisatie van Vacansoleil.

In een heerlijk zonnetje maar wel harde wind zien we de omgewaaide 'party-tenten' vervaarlijk onze kant op komen. Het loopt gelukkig allemaal goed af. We kletsen nog wat bij over onze eerste toertocht op de weg dit jaar. Iedereen beleeft zo'n dag toch weer op z'n eigen manier en dit is altijd weer leuk om te horen.

Conclusie: Mooie omgeving, hard gewerkt, de 'uitpijlde route' kon beter, jammer dat we verkeerd zijn gereden maar wel lekker gefietst!!

Totaal 123kilometer. 31.3 km/u gemid - 149bpm/gemid - 176 bpm/max

Rondje Leerdam

Gisterenavond een toneelvoorstelling gezien waar 'collega fietser' Jan van Zoest in mee acteerde. Ik vond het een speciale voorstelling omdat m'n vader zo'n 35 jaar geleden ook in ditzelfde stuk mee speelde. Als manneke van 10 kon ik enorm genieten van dit jaarlijkse spektakel.
Daarom alléén al vind ik het leuk om de voorstelling nog eens terug te zien. En als Jan dan nog meedoet geeft dat een extra leuk tintje aan het geheel.

Echter wordt de klok terug gezet deze nacht dus dit betekent een uurtje minder slapen voor Rinus. Maar ik heb daar geen problemen mee en sta om 08.30 uur bij het verzamelpunt 'het schoenenmuseum' in Waalwijk.

Vandaag staat het rondje Leerdam op het programma. "Rini heeft de route in z'n navigatie staan", zegt Dick. Dit is wel zo, maar als ik voorop zit rijden we meteen verkeerd. Geen punt, we blijven rustig het 'halve zolenpad' volgen. Dan komen we weer op 'de route' en neem ik de navigatie weer over van Arie.
Dan blijkt dat de 'dikke lijn' van m'n Garmin, de lijn is van de terugweg.
Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje voor de details.



Arie neemt het roer weer over en stuurt ons kundig naar Heusdense brug.
Alhoewel kundig...., ik krijg van 'vaste lezer' Thomas te horen dat we rotonde's links door de bocht hebben gepakt en ook nog een keer tegen de richting in hebben gefietst. "Tja Thomas, dit ging per ongeluk en de snelheid was in dit geval lager als afgelopen donderdagavond" (toen ging het echt hard en werd het soms best gevaarlijk)... Maar het zal niet meer gebeuren.

De kou wordt al snel minder want het zonnetje komt er snel door. De wind is Noord Oost en we fietsen langs Veen en Wijk en Aalburg richting Gorinchemse brug. Dan peddelen we rustig naar Schelluinen en Arkel.
Hier volgen we de route van de Lingetocht. Nu hebben we de wind tegen en wordt het zwaarder. Dus zitten Thomas en Christiaan kilometers lang op de Lingedijk voorop te 'werken' en de rest kan lekker van het uitzicht genieten.

Na een kilometer of 65 hebben we pas ons gebruikelijk bakkie koffie. Ditmaal in Enspijk. Hoewel het cafeetje er gesloten uit ziet probeerd Dick de deurklink en warempel de deur is open. De 'vrolijke' caféhoudster ontvangt ons 'vriendelijk' en verzoekt ons om niet zo hard te schreeuwen, want ze hoorde ons in de verte al aankomen. Jan toont daarop nog even zijn kunsten als verkoper en laat zien hoe je een boot aan een dove klant verkoopt. "BOOT KOPEN!!!", roept hij keihard door het café. Hilariteit alom natuurlijk daarbinnen, harstikke gezellig!!

Zoals gewoonlijk snel het tweede bakkie naar binnen werken en dan weer op de fiets.
Cees Timmers geeft tijdens zijn kopbeurt aan dat het tempo wel omhoog kan. Vanaf nu gaat het maar sneller. Als Angelo op het lange rechte stuk richting brug naar Zaltbommel het tempo zó hoog houdt valt het eerste 'slachtoffer'.

Hans Konings heeft het moeilijk vandaag. De groep valt uit elkaar maar er wordt na enkele kilometers gehergroepeerd en met redelijk tempo fietsen we naar de Hedelse brug.
Hier gaat het wederom hard omhoog en opnieuw moet Hans 'lossen'. Jan en ikzelf laten ons nog even zakken om Hans wat uit de wind te houden en terug bij de groep te brengen. Bij Bokhoven zitten we weer bij elkaar, maar we zijn amper weer samen of het gaat wederom hard en snel.

Ik moet nu toch proberen om als het even kan tussendoor op adem te komen, maar dit gaat niet makkelijk. Hans geeft ons een teken dat hij gewoon 'eigen tempó' naar huis rijdt.
Vanaf nu gaat het echt hard. Henri Binke, Jan de Cloe, Cees Timmers geven om beurten het tempo aan. Ik heb het 'lastig' nu, maar kan net als Theo Braat en Cees Michels nog nét volgen. Ook Arie heeft het moeilijk deze keer.

Toch ontzettend knap van deze man dat hij na zijn gebroken heup van eind vorig jaar zodanig hersteld is dat hij weer gewoon volle bak meekoerst met deze 'snelle mannen'. Eddie, Thomas en Dick draaien schijnbaar moeiteloos mee 'van voren'.

Maar omdat het nog niet 'genoeg' is doen Christiaan en Angelo er nog een schepje bovenop. Met snelheden van ruim boven de 40 km/u rijden we richting Waalwijk. Nu vallen er nog meer slachtoffers achter ons en de groep valt aardig uit elkaar.

Bij Drunen aangekomen wordt 'de schade opgenomen' en wordt er bekeken wie er nog bij zit. Ondanks dat ik helemaal kapot zit kijk ik tevreden om me heen en bevind me toch in 'goed gezelschap'
"Is dit leuk??, ja dit is zéker leuk". Nu doet 'het zeer', maar als je dan strakjes thuis bent en lekker onder de douche bent geweest voelt dit heerlijk aan. Eddie zijn we kwijt geraakt, maar later hoor ik dat hij een lekke band heeft gehad. "hij had nog wel geroepen naar ons", vertelde hij.

Sorry Ed, maar door onze 'snelheid' hebben we dit jammer genoeg niet kunnen horen. Maar als ik het gehoord had was ik zeker gestopt om jou even mee te helpen met verwisselen. Dit had me in ieders geval dit keer niet slecht uitgekomen........

Totaal 112 kilometer. 32.2 km/u gemid - 144bpm/gemid - 186 bpm/max

Training Maart 2011 TCW

Vandaag is het voor mij de 2e training van dit seizoen. Hieronder zoals gebruikelijk weer de route. Klik op het fietserlogootje voor de details.
Deze zijn deze keer wel de moeite waard met gemiddelde tussentijden van 35.0 km/u over de eerste 45 km. Daarna nog eventjes 'uitfietsen' naar huis toe.



Maar hier dus het verslag.......
Vanavond had ik gehoopt op een rustig avondje. Immers was ik met Eddie afgelopen dinsdag naar Limburg geweest. En mijn beentjes voelde echt niet goed vandaag dus...

Maar het is prachtig weer dus om 17.15 uur staan de snelle jongens van TCW paraat. Henri heeft z'n fietsie 'toevallig' vandaag van zolder gehaald voor de eerste training op de weg. Maar of daardoor het tempo wat lager zal zijn vanavond ga ik betwijfelen.

En dit wordt meteen 'bewaarheid' want ik zit even wat te kletsen met Kees Michels en de voorste gaan al van start. Ik moet alle zeilen bijzetten om bij de groep aan te sluiten. Met een hartslag van bijna 160 bpm als gevolg in de eerste kilometer.

Eenmaal in het wiel bij de groep gaat het relatief makkelijk. We hebben windje mee en de gemiddelde snelheid loopt al gauw op naar 33-34 km/u. Ook bij windje tegen houden Angelo, Christiaan, Thomas, Henri en Dick het tempo flink hoog.

Ik voel m'n benen van afgelopen dinsdag nog goed en besluit 'rustig aan' te doen zover dit kan. Wanneer ik Eddie op kop zie sleuren moet ik weer aan eergisteren denken, maar hij is vandaag naar 'onze fysio' Rob Bartels geweest en dat 'kraken' heeft Eddie goed gedaan zo te zien. Want hij is niet te herkennen met twee dagen geleden.
Ook heeft hij z'n fiets wat anders af laten stellen. Zadel wat hoger; een langer stuurpennetje....., Voilà!! Dus gelukkig gaat het weer de goede kant met hem op.

Uiteindelijk kom ik samen met Dick op kop. We kunnen het tempo van 35/36 km/u van de vorige 'kopmannen' vasthouden maar de hartslag loopt snel omhoog en de benen voelen niet goed aan. Daarom laat ik me relatief snel zakken naar achteren.

Henri 'neemt over' samen met Arie. Maar Henri wil vanavond meteen 'bloed zien' volgens mij en voert het tempo op tot achter in de dertig, begin veertig.
Arie laat zich verstandigerwijs meteen zakken met als gevolg dat we als één lint achter Henri aan 'crossen'. Dit belooft wat voor komend seizoen.

Als we bij de Heusdense brug zijn worden er wederom wat 'gevaarlijke' maneuvre's uitgehaald zodat de groep logischerwijs uit elkaar valt.
Het laatste gedeelte wannneer iedereen weer bij elkaar is wordt het tempo nog éénmaal flink hoog gehouden. Wie daarna nog 'iets over' heeft mag mee afsprinten voor de 'eindoverwinning'. Ik zal dit vandaag zeker niet zijn......

Wanneer ik samen met Kees Michels naar huis rijd maakt deze nog een leuke opmerking: "Als ze zó zondag ook rijden kan ik gerust mee in het weekend"
Ik moet hier wel om lachen en zeg tegen Kees: "Zondag rijden ze minder hard hoor, tenminste het is wel te hopen".........

Rondje Gulpen met Eddie

Vandaag staan er weer hoogtemetertjes op de planning. Daarom met Eddie een ritje Limburg gepland om een dagje in Limburg te gaan fietsen.

Hieronder de route die we vandaag in een heerlijk voorjaarzonnetje hebben gereden. Klik op het fietserlogootje om de details te bekijken.



Voor Eddie is het doel hoe hij de week Mallorca heeft 'verteerd'.
Voor mij is het doel om te kijken hoe de beentjes voelen na enkele trainingsweken met heel wat kilometers en of dit nog wat 'opgeleverd' heeft.

Ik ben rond 09.uur bij Eddie. We pakken eerst een lekker bakkie en kletsen wat bij over 'fietsen en kalfjes' Terwijl Eddie nog even een 'toilletje pakt' zorg ik dat de fietsen op de fietsendrager komen te staan.

Het wordt vandaag het eerste ritje met m'n 'nieuwe' auto naar Limburg toe. Dat is voor mij op zich al een leuke ervaring vandaag.
Ik ben natuurlijk zo trots als een pauw om in deze peugeot 308sw te mogen rijden.

Het is bijna 09.30 als we naar Limburg vertrekken zijn we om 11.15 uur bij 'Moeder de Gans' in Teuven. We pakken op het terras

de gebruikelijke Cappuchino met appelgebak en zijn hier getuige van wat 'haantjesgedrag'.
De hanen kraaien om z'n beurt en het is net alsof ze 'wie het hartste kan' doen.

We kleden ons om en wanneer we om 12.00 uur op de fiets zitten gaan we meteen rechtsaf en dalen het dorp af om meteen 'Het bovenste bos' te beklimmen. Of Eddie heeft te veel naar die haantjes gekeken of hij heeft daar in Mallorca een 'dopingkuurtje' ondergaan, maar al staande trapt hij van onder naar boven deze beklimming op. Mijn hartslag zit meteen al vrij hoog maar ik denk 'het zal wel' en probeer met veel moeite bij Edje in het wiel te blijven.

Wannner we boven zijn rijden we richting Schweiberg om deze af te dalen. We fietsen richting Gulpen en we hebben nog geen één minuut met elkaar afgesproken om rustig aan op vlakkere gedeeltes lekker te 'peddelen' of Eddie gooit het tempo alweer flink omhoog.
Tot aan de Gulpenerberg. We slaan in de woonwijk linksaf voor het steile gedeelte van de Gulpenerberg en Eddie valt ineens bijna stil. Ik ga er langs en probeer met de kleinste versnelling lekker omhoog te werken. Mijn derailleur raakt op de '25' achter de spaken dus dat betekent dat ik niet kleiner dan 34x23 kan vandaag.

We dalen weer de 'Koning van Spanje' af en gaan meteen linksaf richting Slenaken. Hier gaan we de Schilberg op. Weer zo'n steil rotding en het eerste gemopper en gevloek hoor ik achter me al.

Dit gemopper wordt erger als we de Loorberg beklimmen en als we deze boven zijn hoor ik van Eddie dat hij zo'n last van z'n rug heeft dat hij eigenlijk het liefst wil omdraaien. Ik praat wat op 'm in en we besluiten toch om door te gaan. Dus tussendoor wat rustiger en bergop 'ieder voor zich'

Zoals je ook op het routekaartje kan zien worden daarna de Camerig, Vaalserberg, Pas van Wolfhaag door Belgische grensstreek naar Kuttingerweg gereden. Dan weer richting Mechelen. De 'eerstvolgende' is nu de Kruisberg. Al gaat het iets moeizamer toch komen we omhoog. We rijden daarna niet de Eyserbosweg, maar de Eyserweg omhoog naar Trintelen. Hier rechtsaf om de Oude Huls te beklimmen.

Dan besluiten we om via Ubachsberg richting Ransdaal te rijden. Het Sprookjesbos, Cauberg en Keutenberg laten we liggen en doordat de pijn in de rug bij Eddie te gek wordt gaan we een terrasje pakken in Schin op Geul.

Hierna pakken we de kortste weg naar Gulpen. De Koning van Spanje pakken we nu van de andere kant. Ik probeer nu 'volle bak' naar boven te gaan totdat de beentjes pijn doen. Bovenop ga ik linksaf rustig richting afdaling Gulpenerberg. Eddie sluit aan en we 'suizen' deze afdaling in.

Richting Schweiberg houdt Eddie het tempo strak. "Het zal toch niet waar zijn", dat hij nog zoveel over heeft dat hij gaat demareren. Ik houd Eddie goed in gaten en blijf kort in z'n wiel, want het zal me vandaag niet alsnog gebeuren.........
Maar als rechtsaf de Schweiberg op gaan hoor ik "tot straks Rinus", dus ik weet dat ik deze laatste berg als eerste boven ga komen. De echte tweestrijd die ik vanmorgen had verwacht tussen ons bewaren we voor een volgende keer.

Het laatste klimmetje naar Moeder de Gans in Teuven haalt Eddie nog 'alles uit de kast' en gaat op de 'grote plaat' naar boven. Ik moet het nu laten lopen en vind het wel best voor vandaag.

We gaan nog lekker wat eten in het sfeervolle restaurant en babbelen nog lekker even na over deze dag, de moeilijke momenten, de komende toertochten en ons doel 'De Marmotte'. We hebben nog vele mooie dingen voor de boeg in ieders geval

Om 21.00 uur zet ik Edje weer thuis in Drunen af. Moeizaam en stijf stapt hij uit de auto. Ook bij Rinus doen de beentjes zeer na een tochtje van ruim 100 km en 1650 hoogtemeters. Maar het is een leuke, leerzame dag geweest voor zowel Eddie als ikzelf.

Rondje Lith

Iets later dan gepland werd ik wakker. Dus moet ik wat haasten om op tijd voor de 2e rit met TC Waalwijk aan de start te staan.
Het is de bedoeling om vandaag het rondje Lith te rijden. Ik heb de route in m'n Garmin GPS zitten voor het geval dat...

Hieronder is de route te zien. Klik op het fietserlogootje voor verdere details. Klik rechtsboven op 'metrisch' dan krijg je alles in kilometers te zien ipv miles.



We staan met 11 rijders aan de start. Het heeft afgelopen nacht nog iets gevroren dus de meeste rijders zijn vrij dik ingepakt. Sommige rijders hebben korte wielrenhandschoendjes aan. Brrrrrr...., ik niet; ik heb m'n complete wintertenue aan met zelfs m'n winterschoenen.
Hoewel ik de meeste 'winterervaring' heb de afgelopen maanden ben en blijf ik een 'koudkleum'. Maar goed:"Liever te warm, dan koud" is m'n motto.

Jan de Cloe en Cees Timmers starten voorop. Dit houdens ze aardig vol tot aan Vught en dan neemt het volgende tweetal Arie en 'de Canadees' het over.
Na een tijdje houdt Arie het voor gezien, maar 'de Canadees' (een nieuweling bij ons) heeft veel ambitie en wil nog wel even doorgaan op kop.
Dan zijn Dick en ik aan de beurt. We houden het tempo strak 30 km/u en m'n ggarmin 500 geeft de route best goed aan.

Maar als we de bocht doorgaan, heeft het apparaatje even tijd nodig om de 'zwarte lijn' weer 'op te bouwen' en als het na de bocht rechtdoor gaat hvalt het wel mee. Maar is er vlak na de bocht meteen weer een keus links/rechts dan heb ik een probleem.

Ook heb ik de route vorig jaar gereden met de B-ploeg. Soms geeft de garmin dan iets anders aan als de groep zegt. Mij maakt het nu niet uit. Als ik alleen ben dan draai ik gerust om als ik verkeerd ben gereden. In een groep is dit wat lastiger.

Ik heb het ding bij me voor als het echt niemand het weet. Vooralsnog weet iedereen in de groep aardig de weg. Bij zo'n 60 km wordt het tijd voor een 'bakske koffie' in Lith volgens mij.

Dit is altijd wel gezellig. Je hoort hier dan de 'nieuwtjes' van andere teamleden en ook de meer serieuzere actuele rampspoed (Japan en Lybië) komen aan de beurt. Maar ik moet ook wel zeggen dat we bij TCW een vrij serieuze en intelligente fietsgroep hebben.........

Na de pauze is het nog maar 35 km terug naar huis. Het tempo gaat nu wat omhoog en het is nu niet meer vanzelfsprekend dat iedereen 'zijn' kopbeurtjes draait. Dit is geen probleem want we zitten nog vrij vroeg in het seizoen. De één heeft al ruim 1500 km gefietst en de ander amper 300 km. Maar feit is dat Arie en ik meer dan we willen op kop komen te fietsen.

Op een gegeven moment komt Cees Timmermans lekker nonchalant met een grote versnelling naast de voorste twee fietsen. "Hij heeft 'm alvast op de 11 liggen, dus het tempo mag gerust wat hoger"

Dat is niet tegen 'dovemansoren' gezegd en Christiaan geeft er meteen 'wat gas' erop. Tussen 40 en 45 km/u rijdt hij alleen enkele kilometers op kop. BNiemand neemt over. Niemand heeft ook zin om over te nemen.

De eerste 'slachtoffers' (waaronder Cees Timmermans) zijn gevallen. En de groep ligt flink uit elkaar. Er wordt gehergegroepeerd en een gedeelte rijd stevig door naar huis. Christiaan en Dick, die net de boel op z'n kop hebben gezet blijven wel wachten op de achterblijvers en rijden gezamelijk naar huis.

Ik rijd zelf met Cees Timmers en Jan de Cloe en Arie van Beek naar huis. Om 12.15 uur zit ik thuis bij 'opa en oma' weer weer moe maar voldaan aan een lekker bakkie koffie.

Rondje Boxtel

Vandaag heb ik met Siebe een rondje Boxtel gefietst. Deze jongeman (een echt natuurmens) is een echte sportman. Zelf nog aktief voetballen is zijn grootste hobby, maar ook bij het hardlopen en fietsen staat hij zijn mannetje.

Ik heb denk ik zelf vooraf een leuke route uitgestippeld. Rekening gehouden met de wind zodat we die eerst tegen hebben. Doordat we dan in de bossen zitten hebben we hopelijk wat beschutting hiertegen.
Hieronder staat de route. Klik op het fietserlogootje voor details.



We zijn Sprang amper uit en rijden een halve kilometer langs een provinciale weg en Siebe weet al te vertellen dat hij eigenlijk anders zou fietsen. "Wat meer door de natuur" zoals hij dit zelf zegt.

Ik probeer m'n mond te houden maar 'hap' dan toch toe dat hij nu niet een gevaarlijk kruispunt met stoplichten en 'veul' drempels over hoeft.

Omdat we vandaag met z'n tweeën op pad gaan doen we het eerste stuk dwars door de bossen over een relatief smal fietspad.
Normaal doe gesproken doe je dit niet omdat hier veel recreanten (dagjesmensen) fietsen. Dit kan dan best gevaarlijke momenten opleveren als je met een grotere groep rijdt.

Er staat een stevige oostenwind dus fietsen we gewoon achter elkaar. Het is het tweede ritje van Siebe dit jaar. De vorige keer hadden we een ritje Gorinchem-Zaltbommel-Den Bosch gedaan. Hij is aardig 'stuk' gegaan toen en we besluiten om vandaag iets minder kilometers te maken zodat het leuk blijft voor ons beiden.

Onderweg nabij Lennisheuvel ziet Siebe nog een ree'tje in de wei staan. Ik stop natuurlijk meteen om een fotootje te 'schieten'. Het blijft een geweldig gezicht toch......Moet dan ook weer aan m'n 'kerst-ervaring' denken.
Natuurlijk ook een foto van Siebe en mezelf gemaakt. Die zetten we meteen op de blog vandaag.

Na zo'n 50 km pakken we nog een lekkere cappuchino bij de Gerrithoeve in Oisterwijk. Wat een gezellig tentje is dit. Het is vandaag voor het eerst door de week geöpend dus we treffen het.

Siebe pakt nog een heerlijke wafel met warme kersen en slagroom erbij. Ik doe het met m'n liga die ik bij me heb. Ik probeer namelijk de kilootjes weg te trainen en dit gaat op zich behoorlijk. Maar als ik Siebe zie 'smikkelen'......mmmhmmm

Na de pauze gaat het tempo wat omhoog. Dit komt door het heerlijke windje in de rug. Uiteindelijk komen we lekker ontspannnen aan in Sprang met een gemiddelde van ruim 27.0 km/u. Niet slecht over 80 km met z'n tweetjes.

Rondje Grensstreek

vandaag afgeproken met René van het 'wielertoerist-forum'. Ik ken hem al enkele jaren via dit medium en we komen elkaar ieder jaar wel meerdere malen tegen bij toertochten.

Doordat we ongeveer hetzelfde tempo hebben (en hetzelfde gewicht haha...) laten we ons dan de snelle jongens voorbij gaan en rijden dan meestal gezamelijk met andere 'wielertoeristen' de toertocht verder uit.

Zelfs op vakantie in Frankrijk zijn we elkaar meerdere malen tegengekomen. Ik kan me herinneren dat ik enkele jaren geleden mezelf op de parkeerplaats in Bedoin aan het omkleden was en wie komt daar voorbij gefietst om de Mont Ventoux te beklimmen: juist Bontempi!!

We hebben afgesproken in Dongen en we vertrekken eerst met de wind tegen richting Ulvenhout. Omdat René uit Rijen komt weet hij de weg precies hier. Hij fietst zijn trainingsrondjes hier al ruim 25 jaar dus kent de weg op zijn duimpje.

Sommige stukken herken ik wel van ons rondje Baarle Nassau met TC Waalwijk. De hartslag met deze wind gaat best aardig omhoog en we moeten 'aan de bak'.

Wat me opvalt zijn de vele viaducten die je tegenkomt omdat je snelwegen oversteekt. Dit is dan wel weer een goede training voor toertochtjes die binnenkort op het programma staan.

Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje om details te bekijken. Klik op 'metrisch' om alles in kilometers te zien ipv miles.



We gaan uiteindelijk de oostelijke richting en fietsen met een heerlijk windje in de rug door de Belgische grensstreek. In Baarle Nassau aangekomen pakken we nog een lekker colaatje en kunnen we snel weer verder voor het tweede gedeelte richting Poppel.

Hier doorheen gekomen heb je een gevaarlijk fietspad en besluiten achter elkaar te fietsen. René voorop en geeft het tempo aan. Ik erachter 'in het hol' en dan rijd ik over een wat groter scherp steentje. Vrijwel onmiddelijk is m'n band leeg. Een 'snakebite' is het gevolg. Misschien m'n band iets te zacht opgepompt.

Maar met behulp van René hebben we band snel verwisseld. Met m'n CO2-pompje krijg ik de band niet helemaal hard. We besluiten even bij 'zijn fietsenmaker' Rings langs te gaan in Goirle. Hier is René 'kind aan huis' en ook zijn zoon is hier 'parttime' werkzaam als fietsenmaker.

Ik krijg wat extra lucht in m'n bandje als ook het advies dat ik m'n volgende fiets beter daar bij hun kan kopen. We kunnen weer verder voor het laatste gedeelte van de tocht.
Al lekker kletsend fietsen we zo naar het industrie-terrein waar we begonnen zijn. Hier scheiden onze wegen en fietsen we allebei weer terug naar onze woonplaats.

Bontempi dus naar Rijen!! en Rinus naar Sprang-Capelle. Je kan in een paar uurtjes flink wat kilometers (122) wegtrappen zonder dat je er erg in hebt. Als ik dan thuis ben voel ik de beentjes wel. Dit betekent dat ze flink gewerkt hebben.
Morgen maar een 'rustdagje' en zondag het eerste ritje van het seizoen met club.

Rondje Baarle Nassau

Hoewel ik vandaag eigenlijk een rustdag gepland had, heb ik me toch over laten halen om een zaterdagmiddagritje te doen.
Dick en Christian staan klokslag 14.00 uur bij me aan de deur. Ter plaatse besluiten we om een ritje Baarle Nassau te fietsen vandaag.

Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje om de route gedetailleerd te zien.



Het tempo ligt met z'n drieën meteen wat hoger dan gisteren. Ik vind het wel best zolang ik maar bij die gasten uit de wind kan zitten. Ik heb ze van te voren gewaarschuwd dat het liever niet al te hard moet gaan vandaag. Dit omdat ik de ruim 100 km van gisteren nog duidelijk voel in de beentjes.

Dick en Christian hebben er geen moeite mee en houden het tempo lekker strak 30 km/u gem. Dit houden ze tot Baarle Nassau vol. Hier gaan we op bezoek bij Saskia, de vrouw van Tom Post (mede'marmotte-deelnemer). Zij heeft hier een kledingwinkel en die zijn ze op dit moment compleet aan het verbouwen.

Je ziet aan alles dat iedereen het harstikke druk heeft met schuren en schilderen van de winkel die natuurlijk zo snel mogelijk weer open moet.
Desondanks biedt Saskia ons meteen een heerlijk bakkie koffie aan. Dit gaat er zoals gewoonlijk wel in natuurlijk.

We stappen hierna weer op de fiets en omdat je dan bezweet bent is het vrij fris op de fiets. Daarom meteen flink de gang erin. Omdat we de wind ietwat tegen hebben rijden we 'kop over kop' richting huis. Ik kan me nu niet meer verstoppen en moet 'flink aan de bak'.
Op zich vind ik dit niet zo heel erg. Ik voel me niet slecht en omdat ik de eerste 50 km van die mannen heb geprofiteerd probeer ik dit nu zoveel mogelijk 'terug te betalen'.

Onderweg krijgt Dick nog een 'hongerklop' en laat z'n laatste reep uit z'n handen vallen. Normaal is het 'jammer dan', maar nu draait hij maar al te graag om om z'n reep van de grond op te rapen en op te eten.

Dus uiteindelijk weer heerlijk gefietst, dus als Eddie dit leest in Mallorca dan weet hij tenminste dat er hier niet stil gezeten wordt en dat als hij terug is van z'n 'hoogtestage' hier toch net als normaal weer flink aan de bak moet in Nederland. (Haha)

éérste 100+ rit (Maasdrielroute)

Vandaag m'n eerste 100+ ritje gefietst. Om 14.00 uur alleen vertrokken. M'n maatjes moeten òf werken, òf zijn ziek, òf zijn naar Mallorca op 'hoogtestage'.

Hieronder de route die ik vandaag heb gefietst. Klik op het 'fietserlogootje' om de details van deze rit te zien.



De weersomstandigheden zijn goed vandaag. Praktisch geen wind, een heerlijk zonnnetje. Desondanks is het toch nog vrij koud. Helemaal 'ingepakt' ga ik van start en rijd ik de route via GPS na. Op mijn Garmin 500 valt dit niet altijd mee.

Je rijd dan een zwarte dikke lijn na en soms is dit lastig bij een kruisingen waar je links, rechts of rechtdoor kan. Je moet dan van te voren inschatten welke richting je op moet.

Doe je niet of verkeerd dan zie je een 'kruimelspoor' die afwijkt van je dikke zwarte lijn.
Dit is uiteindelijk een keer of drie verkeerd gegaan maar over het algemeen ben ik toch wel zeer tevreden over dit apparaatje.

De eerste 50 km rijd ik met wat tegenwind toch zo'n 26.5 km/u gemiddeld. Als ik het pontje over ben is het gemiddelde al gezakt naar 26.3 km/u.

De laatste 50 km heb ik de wind veelal mee. Wel doe ik aardig m'n best en krijg mijn gemiddelde nog naar 27.6 km/u gemiddeld. De hartslag is 139 bpm gemiddeld. Kort samengevat, heerlijk gefietst, lekker doorgetrapt zonder bijzonder veel inspanning.

MTB tocht Eerde-Veghel

Vandaag heb ik me over laten halen om een MTB-tocht te doen met de DEWE-groep. Ondanks dat ik liever op m'n bedje had blijven liggen kan ik die jongens niet zomaar meer in de steek laten.

Achteraf had ik dit beter wel kunnen doen want door de vele regen is het een loodzwaar parkoers geworden vandaag. Na het inschrijven pakken we nog een (lekker) bakkie koffie. We gaan terug naar de bus om ons midden in het dorpscentrum om te kleden. Het is 'genieten' voor de omaatjes in hun bejaardenhuisjes.

Hieronder de route zoals we die vandaag hebben gereden. Klik in het kaartje op het 'groene play pijltje' voor details van deze tocht.



We vertrekken 'droog' maar de fiets zit al snel 'onder de blubber'. Het parkoers is vrij 'zompig' en 'zuigend'. Dit kost veel kracht en Govert en ik hebben al snel veel moeite om het tempo bij te houden.

Ik zit al vrij snel met een hartslag van dik 170 bpm en kan het tempo niet echt meer volgen. Als de snelheid op de verharde stukken nog hoger word moet ik 'afhaken'.
Dick 'haalt' me de eerste keer terug bij de groep. Enkele kilometers verder blijft Paul op me wachten en 'naait me zo op' dat ik wederom (maar niet van harte) bij Jeroen, John en Dick kom.

Dick heeft vandaag besloten om ' voor de gezelligheid' bij de groep te blijven, maar of we hier blij mee moeten zijn?? Vooral op de verharde wegen waar je normaal iets of wat op adem kan komen wordt het tempo zo opgevoerd dat ik niet kan herstellen.

Naar zo'n 37 km is het echt helemaal op bij me. Wederom bij zo'n zompig lang stuk gaat bij mij het kaarsje helemaal uit. Dit kun je mooi terug zien bij de details in het kaartje hierboven. Het gemiddelde van 19.5 km/u gaat de laatste 7 km nog terug naar 18.5 km/u. Ik val praktisch stil en probeer met het kleinste verzetje toch nog wat tempo te maken

Ik rijd langs een brede sloot water en zo'n 30 cm langs die sloot kun je nog het beste fietsen. Maar door vermoeidheid kun je zomaar een foutje maken en ik zie mezelf in gedachten al 'kopje onder' in die sloot liggen. Maar gelukkig gaat dit niet gebeuren vandaag.

Bij de weg aangekomen is het weer Paul die me opwacht. We krijgen nog enkele stukken verharde weg met de nodige tegenwind en het regent ook al inmiddels. Gelukkig houdt Paul me uit de wind en ondanks dat ik tegen hem zeg dat hij bij die andere gasten moet blijven fietsen, maak ik dankbaar gebruik door bij hem lekker uit 'de wind te zitten'

'God zij dank' zijn we bij het einde aangekomen en totaal uitgeput ga ik in het busje zitten om me om te kleden. "Dit is zwaarder dan een Marmotte", zeg ik oprecht tegen Dick. "Aah, klets toch niet zo man, daor wor'de hard van" is het gevatte antwoord van Dickkie.

Zoals gebruikelijk gaan we naar afloop langs de Mac Donald. Deze keer kan ik me niet inhouden en gebruik een heel 'big mac menu'. Het is natuurlijk wel lekker, maar als ik het naar binnen heb gewerkt, heb ik er meteen weer spijt van.

Dat word komende week weer op rantsoen.........