Koude vingertjes.

Vanmorgen kan ik eigenlijk uitslapen in vergelijking met ander MTB toertochten. Een thuiswedstrijd, want ik ga vandaag een rondje Drunense duinen fietsen.

Hieronder de route. Klik op het logootje met fietser voor de details.


Rond 10.15 uur vertrekken we met Eddie en Dick bij 'De Roestelberg' voor een lekker rondje 'racen' door de bossen. We kunnen lekker 'doorkachelen' omdat het parcoers bevroren is. De voorspelling van vorige week klopte. Alleen de sneeuwbuien bleven ons gelukkig bespaart. Deze week gaat dat niet lukken vrees ik.

Eddie geeft vandaag op z'n MTB het tempo aan. Dit ligt voor mijn doen vrij hoog, maar ik weet van mezelf dat ik altijd even moet 'opwarmen'. Zoals gewoonlijk stoppen we altijd even bij Bos en Duin. M'n vingers zijn harstikke koud en tintelen ernorm. Mijn voeten kan ik gelukkig vrij warm houden. Ik heb hiervoor dan ook een paar lekkere winterschoenen van 'Nordwave Celsius' aangeschaft. Hier hoop ik weer vele jaren plezier van te hebben. (aanradertje!!)



Weer op de fiets krijgen we een heerlijk stukkie fietsen. M'n vingertjes voelen na enige tijd gelukkig iets warmer en in een bocht rijden we wat 'Rabo-renners' voorbij. Ze hebben lek gereden waarschijnlijk en zijn net klaar met het verwisselen van een bandje. Bij de 'Rustende Jager' aangekomen rijden ze ons weer voorbij en op het eerste gezicht herken ik Frans Maassen.

Ze doen het rustig aan de mannen van Rabo want we halen ze op een gegeven moment in. We krijgen een kort steil stukje omhoog en ik besluit om boven te wachten zodat ik de mannen van Rabo misschien kan herkennen. Ze komen stapvoets boven en als eerste komt Frans Maassen dus boven, gevolgd door Erik Breukink, hierna even wachten op de derde Raborenner. Deze heeft een beetje het postuur van mij, dus vrij stevig. Als 4e en laatste renner komt dan Erik Dekker naar boven.

Ik besluit om lekker ff achter die mannen aan te MTB'en en vind het best leuk zo. Erik Dekker achterop maakt de grapjes:"He Frans, je houd de hele boel op joh" en "Het is geen ploegentijdrit". Ze zijn lekker op het gemakkie een rondje aan het MTB'en op dit voor hun onbekende terrein.

Wanneer het wederom steil omhoog gaat, zit de stevige Raborenner aardig kapot. Ik weet dat er nu een gevaarlijk stukkie omlaag komt en ik waarschuw de renners even.
Afgelopen week ging het bij mij hier bijna mis doordat ik te hard de afdaling in ging en bijna een boom ramde.
Dekker vraagt nog of het gevaarlijk òf hard naar beneden gaat. Ik antwoord:"Beide"

Desondanks gaat het bijna mis als de stevige Raborijder met flinke snelheid nog net dezelfde betreffende boomstam mist en daarna de fiets niet meer kan 'houden' en rechtdoor gaat. Erik Dekker zit rechts van hem en gaat ook mee rechtdoor het struikgewas in. Ikzelf kan er links mooi voorbij rijden en zie eigenlijk meteen dat het goed is afgelopen. Gelukkig maar!!

Een eindje verder gaat Eddie terug naar zijn woonplaats Drunen. Hij heeft naar eigen zeggen dit stuk vanmorgen al gereden. (hoewel Dick en ik hier aan twijfelen, maar het is koud zullen we maar zeggen)
Dick en ik 'persen' er nog ff alles uit en rijden nog met flinke snelheid richting Roestelberg.


Moe en voldaan komen we in Sprang-Capelle aan. De callorietjes worden zoals gewoonlijk weer razend snel aangevuld bij 'Opa en Oma' waar vandaag zoals elk jaar Sinterklaas weer 'langs rijdt'.....

MTB' tocht Galder.

Opstaan in alle vroegte. De fiets in de auto en dan blijkt dat je voor het eerst dit jaar de ruiten moet krabben. Het gaat dus weer een beetje richting winter. De weersvoorspelling geeft zelfs sneeuw aan voor het einde van de week.
Vandaag dus met het DEWE MTB team op stap om de MTB tocht van Galder te fietsen.

Hieronder staat de route. (klik op het logo van het 'fietsertje', dan kan je alles gedetailleerd zien als je dit wil)


De start gaat zoals gewoonlijk vrij hard. Op de één of andere manier laat ik mezelf weer lekker opnaaien en probeer 'mee te gaan'. Eigenlijk stom en dit moet ik al vrij snel bekopen. Ik zie Dick, de Lange Jeroen, de Grijze Jeroen, Martijn en John al langzaam uit het zicht verdwijnen. Ik hang er een beetje tussenin. Eddie (die vandaag niet ziek was en gelukkig wel mee ging deze keer) en Cees kon ik nog achter me houden.

Het parcoers was mooi, soms wat modderig nog en veel 'single track', dit houdt dan in dat je moeilijk kan inhalen als je dit al zou willen.
Onderweg ook nog Mirjammeke voorbij gegaan. (Dat blijft toch ook een liefhebster van uitdagingen, waar het ook mag zijn). Ook nog de 'Tandje Bij' ploeg en onze plaatselijke sporter Arnold Stam gezien. (die zijn zoontje het mtb'en ook al aan het bijbrengen is)

Na zo'n 20 km gelukkig pauze. Ik vind dat altijd wel ff lekker. De anderen waren al doorgefietst. Maar ik wacht hier even op Eddie.
Moest ik nog haasten ook omdat die 'dook' meteen doorrijdt voor het 2e gedeelte van het parcoers. Na enkele kilometers heb ik 'm ingehaald en ga wat kletsend voor hem rijden (gezelligheid tijdens zo'n tochtje is ook wat waard) Ik sla linksaf een paadje in. Eddie gaat gewoon rechtdoor en snijdt 'non de jus' gewoon een stuk af.

Ik (bikkel) volg gewoon het parcoers en misschien haal ik hem later wel weer in. Na zo'n 7 kilometer heb ik Eddie weer in het zicht. Ik probeer naar een beetje extra adem te happen en als ik denk dat ik dit heb 'knal' ik hem in de bocht voorbij. Iets verder moet ik van de fiets af om over een flinke boomstam te springen. Dit alles kost me flink kracht en buiten adem val ik 100 meter verder nog net niet in een grote plas van mijn fiets af.

Achter me hoor ik een flinke vloek en het blijkt dat Edje na de sprong over de boomstam voorover van zijn fiets tuimelt. Net goed!!, moet ie maar niet afsnijden die 'dook'.

Het laatste stuk ploeteren we zowaar nog over een maisveld heen. Dit is echt het zwaarste stuk van het parcoers. De ondergrond zuigt aan de banden en bijna iedereen heeft het hier moeilijk en is blij dat dit ellendige zware stuk erop zit.

Na dit 'martelstuk' is gelukkig de finish in zicht. Bij de finish heb ik samen met Cees nog een heerlijke erwtensoep genuttigd. Dit gaat er wel in na zo'n inspanning.
Binnenkort hoop ik ook nog een filmpje van dit ritje op deze site te krijgen. Martijn had een cameraatje op zijn helm geplaatst en ik ben benieuwd naar deze beelden.

We gaan na afloop met z'n allen nog naar de Mac Donald's en hier worden de verloren calorieën weer aangevuld tot 'normale' waarden.

Modder happen

Vandaag heb ik met het vaste MTB groepje de MTB-tocht van Terheijden gedaan. Hieronder staat de route.


We staan rond 09.00 uur bij de start. Het is tamelijk druk en dit is te merken aan de lange rij die er staat bij het inschrijven. Dit is eigenlijk het enige minpuntje van vandaag. Dit zouden ze iets beter kunnen organiseren. Voorbeelden genoeg bij andere toertochten.

Nog een minpuntje zou mijn eigen stuurkunst kunnen zijn want al na enkele kilometers ga ik onderuit en maakte een flinke smak in de 'droge' sloot. Ik krijg ff geen adem maar als ik van de schrik bekomen ben stap ik weer stoer en flink onder de 'bagger' op m'n fietske.

Dick houdt zoals gewoonlijk het tempo flink hoog. Omdat ik bang ben om weer te vallen neem ik minder risico. Dit betekent meteen dat ik moeite heb om het tempo bij te houden van die gasten.

Gaandeweg gaat het wat beter en op een gegeven moment ben ikzelf op kop gaan rijden en heb dit een kilometer of 10-15 vol kunnen houden. Het voordeel hiervan is dat je jouw eigen tempo kan rijden. Inhalen wannneer jou dit uitkomt. De anderen moeten daarna ook maar zien in te halen, maar moeten dan steeds het gaatje naar jou dicht rijden.


Dit kun je dan beter de bikkels laten doen dan ikzelf. Het parcours is modderig en zwaar. Maar wel enorm leuk en afwisselend.
Onderweg nog flink kloten met mijn ketting. Die is van het kleinste blad afgelopen en klemvast tussen het frame gaan zitten. Met veel 'vijven en zessen' lukt het me om de ketting los te maken. De andere jongens blijven enkele kilometers verderop wachten. Ze kunnen niet terug rijden omdat het een smal'single-track' parcours is waarbij je niet makkelijk tegen de richting in kan fietsen.

Na een kilometer of 40 moet ik Dick, John en Jeroen toch laten gaan. Ik kan ze gewoonweg niet meer bijhouden. Cees is dit enkele kilometers eerder al overkomen.
Eindelijk komen we bij de finish aan. We zien er allemaal uit als varkens die lekker in de modder hebben gespeeld.

We laten ons bij de finish de erwtensoep heerlijk smaken.
Het is weer een zware, modderige maar wel leuke toertocht geweest vandaag.....