Veenendaal-Veenendaal 2011

Vandaag op 09.04-2011 is en wordt een speciale dag. Allereerst is mijn broer 50 jaar geworden. Vanavond geeft hij dus een gezellig etentje. Maar we gaan ook de jaarlijkse toertocht Veenendaal-Veenendaal rijden vandaag.
Hieronder de route. Klik op het fietserlogootje voor de details.



We vertrekken met 8 TC-Waalwijk leden vanaf het schoenenmuseum om 07.00 uur. Wanneer we Veenendaal naderen staat het verkeer op de snelweg plotseling stil. Door het mooie weer dat vandaag voorspelt wordt, is het ongelofelijk druk en wordt deze populaire tocht drukker dan ooit.
We parkeren de auto's meteen maar bij het restaurant waar we na afloop 'iets lekker' gaan eten. Achteraf blijkt dat er ruim 4100 betalende rijders hebben meegedaan.

Hoewel het een mooie dag wordt, is het toch nog vrij fris, danwel koud. Ik besluit alleen m'n armstukken aan te doen. Achteraf had ik beter ook de beenstukken aan kunnen doen, want 'het kippenvel' staat op mijn benen.

De gebruikelijke drukte bij het inschrijven. Samen met Cees Timmermans ga ik inschrijven voor ons groepje. Ondanks deze drukte gaat de inschrijving toch vlotjes. Ik kom Niels en Ekko van CTWT (wielertoerist) nog tegen en doe een snelle groet.

We vertrekken rond 09.00 uur en als we bij de Amerongse berg aangekomen zijn weet ik al dat het vandaag weer 'hurrie up' zal gaan. Angelo, Dick en Christiaan zijn als eerste boven. De rest komt een half minuutje later boven.

We passeren kundig over de fietspaden de vele renners. Het is wel mooi om dat 'gele kanarie-lint' voorbij te zien trekken. Maar het blijft natuurlijk oppassen natuurlijk met die drukte. We passeren net vóór de Italiaanse weg de TEE-groep van de TCWT (licentiehouders/rustige versie 'wielertoerist') In het voorbij gaan herken ik Bas en roep nog naar hem. "Hé mafkezen", hoor ik nog....

Een paar honderd meter verder zien we de eerste ambulance en daar ligt een wielrenner bij met bebloed gezicht op de grond. Dit ziet er niet echt lekker en fris uit maar achteraf blijkt dat het allemaal relatief goed is afgelopen en toch meevalt met die jongen.

De Italiaanse weg vind ik altijd een zeer mooie korte beklimming midden in de bossen. Ik start als eerste van ons groepje en wordt halverwege weer door Dick en Angelo ingehaald. De rest volgt later....

Het tempo blijft ongeveer 30 km/u gemiddeld. Bij de ravitaillering besluiten we weer net als vorig jaar door te rijden. Ik heb dit jaar 2 bidonnen met drinken bij dus het maakt me dit keer niets uit.

We rijden richting Posbank en hier gaan Angelo, Christiaan en Dick en Eddie er meteen vandoor. Thomas zegt tegen mij: "Gaan Rini, gáán!!". Hoewel ik dit eigenlijk wel wil doen, blijf ik rustig bij Thomas en Arie en Cees. Vorig jaar heb ik me hier enorm 'opgeblazen' en ik wil 'het opblazen' deze tocht maar eens 'ergens anders' gaan doen.

Thomas geeft het tempo aan en ik probeer te volgen. Dit lukt best goed. Arie zit weer in mijn wiel en Cees komt hier weer achter aan. We passeren Eddie, die aardig stil gevallen is. Dat voelt dan toch weer goed..... Ook Arie en Cees kunnen ons tempo even niet volgen.

Dan dalen we gezamelijk af en gaan het 2e gedeelte van de beklimming Posbank in. Thomas geeft wederom het tempo aan en ik volg. In de verte zien we Dick, Christiaan en Angelo een gevecht om de 'bolletjestrui' voeren. Mooi om te zien. Wanneer Thomas en ik boven zijn horen we Dick vanaf het terras roepen naar ons. "Héé, koffieeeeh" Dick heeft in de tussentijd al een tafeltje voor ons 'geregeld'.

Arie, Cees en Eddie komen ook bovenop de Posbank. Ze hebben 'geluk' gehad want iemand had Arie's achterwiel aangetikt bij de afdaling en daardoor waren enkele renners gevallen. Eddie en Cees konden hier gelukkig nog net omheen rijden.
Zo zie je maar: "Een ongeluk is zó gebeurd" en voor je het weet kun je op je 'plaat liggen'

Wanneer we allemaal afzonderlijk betaald hebben vertrekken we voor de laatste 60 kilometer. "Hier krijg je een mooi fietspaadje met prachtige uitzichten", zegt Dick. Maar het enige wat ik zie is het achterwiel van mijn voorganger. Christiaan houdt het tempo zó hoog dat ik helemaal 'onderin de beugels' moet zitten en als laatste van 'het spul' kan ik maar amper volgen.

Bij de 2e rustpost zien we de renners van 'Tandje Bij' en met deze Sprangse jongens maken we natuurlijk een praatje mee. Dan gaan we van start voor de laatste 30 km. En die gasten ruiken de stal, dat is één ding wat zeker is.

Het tempo blijft vrij hoog en om beurten wordt er op kop gereden. Het meeste natuurlijk door de Christiaan, Thomas, Dick en Angelo. Wanneer we het eerste gedeelte van de dijk opkomen rijd ik voorop. Ik ga lekker bij een vent van bijna 2 meter in zijn rug zitten. Hij rijdt lekker door en ik kan mooi bij hem in het wiel volgen. Dit is wel vol te houden zo tot de finish......

Maar bij het 2e gedeelte van die dijk vind Angelo het genoeg en neemt de kop over.
En hoe!! In de tegenwind raast hij met 40 km/u over de dijk. En dit toch zeker 5 kilometer lang. Hoewel het ontzettend hard gaat zit ik relatief gunstig bij Angelo in het wiel. Achter mij hebben ze het lastiger en zitten ze aan de rand van de weg bijna in het prikkeldraad. Wanneer we de dijk afdraaien zie ik de weg in de verte omhoog gaan in de Grebbeberg.

Angelo moet even bijkomen en zonder achterom te kijken neem ik het 'vol gas' over van Angelo en besluit dan 'het lont in het kruitvat te steken'. En dit is dus het moment dat Rinus overmoedig wordt en zichzelf dus dit jaar 'opblaast'. Ik kan het tempo niet volhouden en moet terug schakelen naar het 'kleine blad'. De eerste die me inhaalt is Christiaan, gevolgd door Angelo. Ik zet alles op alles en pik nog net aan bij die jongens. Wanneer het hierna nog wat vals plat omhoog gaat moet ik er dus echt van af.

Maar achter me zie ik ook niemand van ons groepje meer, en ik pik aan bij wat renners die het tempo ook aardig in gang houden. "Wanneer Angelo en Christiaan de beentjes stil gaan houden zou ik nog wel eens stiekem aan kunnen sluiten", maar dit is jammer genoeg niet het geval. Ze zullen die Rinus wel eens een 'lesje leren' vandaag.

De laatste 10 kilometer besluit ik te stoppen en op de anderen te wachten. Eddie en Arie komen voorbij geraast. Enkele minuten later gevolgd door Cees en Dick. Met z'n drieën rijden we lekker naar de finish. Hier staat de rest al te wachten. Wat een feest, wat een mooie dag en wat een heerlijke tocht.....

Zoals eerder gezegd pakken we in het restaurant nog iets lekkers te eten. Met een heerlijk biertje worden 'onze verhalen, ervaringen en belevenissen' van deze dag nog eens dunnetjes overgedaan.

Het was een topdag vandaag. Gezellig, stevig doorgereden en de laatste 30 kilometer was het 'koers'. We waren allemaal 'aan elkaar gewaagd' en ook de 'snelle jongens' hoefden nergens heel lang te wachten.