Vrijdagavond een trouwfeest van een neef waarbij het bier rijkelijk had gevloeid. Hier ook nog 'plaatselijke bekendheid' Arnold Stam gesproken. "Probeer je eigen tempo te blijven rijden tijdens de Marmotte", was de tip die ik meekreeg van deze ervaringsdeskundige.
Desondanks zaterdagmorgen toch om iets over 08.00 uur vertrokken voor een lange rit richting Zeeland.
Het is de bedoeling om 8-10 uur op de fiets te zitten. Dit allemaal ter voorbereiding voor de Marmotte die steeds dichterbij gaat komen.
Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje op details weergeven (rechtsonder) en klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles
Het is een mooie dag. De zon schijnt al en praktisch geen wind. Ik fiets over Moerdijkbrug richting Kiltunnel. Tunnels krijg ik ook bij de Marmotte. Maar niet zo mooi glad als deze. Omlaag gaat lekker, maar omhoog is een serieus 'klimmetje'
De wind gaat iets aanwakkeren, maar ik houd het gemiddelde op 29.0 km/u. Op 60 km ben ik bij Numansdorp. Doordat ik nu naar het zuiden rijd krijg ik de wind flink tegen. Ik besluit richting Willemstad te gaan om een bakkie koffie te drinken. Hier op terras nog kennis gemaakt met wat mensen uit Barendrecht die ook Tilff-Bastogne-Tilff gereden hadden. Zij vertelden de hele 250 km te hebben gereden en dat ze ook die man die verongelukt was hadden zien liggen.
Verder maar weer van Willemstad richting Oude Tonge op het eiland Goeree Overflakkee.
Dan over de Philipsdam richting. De wind is nu echt lastig. Ik probeer toch tempo vast te houden en mijn hartslag tikt de 170bpm aan. Het kwade stuk heb ik nu achter de rug. Ik rijd weer naar het oosten richting Stampersgat. Het tempo kan ik lekker hoog houden tot Zevenbergen. Hier 'pak' ik weer een terrasje en bestel een heerlijk 'witbiertje'.
Het laatst stuk naar huis gaat niet slecht. Misschien komt het door de 'doping' in Zevenbergen. Uiteindelijk ben ik toch blij dat ik weer thuis ben want ik voel de beentjes best wel. Heb toch nog 28 km/u gemideld kunnen rijden.
Vanavond lekker met de beentjes op de bank zal het wel gaan worden denk ik.........
zondag 30 mei 2010
zondag 23 mei 2010
Tilff-Bastogne-Tilff
Zoveel mogelijk hoogtemeters moeten er gemaakt worden de komende weken. Daarom deze toertocht Tilff-Bastogne-Tilff in de planning vandaag. Een rit op papier 136 km met 2100 hoogtemeters.
Samen met Dick en Ed (2 clubgenoten die ook de Marmotte gaan rijden) stonden we om 07.00 uur al in het bos van Tilff. Omdat Ed altijd heel enthousiast over zijn ‘wildpoep-ervaringen’ kan vertellen heb ook ik eerst nog een mooi figuurtje in het bos ‘gekleid’ zodat ik hier onderweg geen last van zou hebben.
Bij de start was het al best druk, maar om 08.00 uur precies vertrokken we vanuit het frisse en wat mistige Tilff. Je begon met een afdaling, reed dan door een dorpje, kreeg dan een knip in je startkaart. Nu begon eigenlijk de rit. Rond 09.00 uur trekt de mist weg en rijden we verder de gehele dag in het zonnetje. Heerlijk!!!
Dick ging meteen voorop en gaf het tempo aan. In begin haalden we veel groepen in.
Bij de beklimmingen ging Dick meestal vooruit. Hoewel ik het liefste met Dick mee wil, probeer ik gewoon mijn eigen tempo te houden. Alles is de komende weken ‘gefixeerd’ op de Marmotte dus dit zal een belangrijk onderdeel van deze dag worden.
Je niet gek laten maken door andere renners en vooral je eigen tempo blijven rijden. Dat heb ik dus de gehele rit gedaan. Ook Eddie doet dit goed. Gewoon eigen tempo omhoog. Deze volgorde houden we de hele rit aan. Dick als eerste boven, gevolgd door mezelf en even later Ed. Deze wil meestal boven aangekomen meteen doorfietsen zonder af te stappen. Dit doen we dan ook, zodat de vaart er goed in blijft deze dag.
Onderweg nog een lekker bakkie koffie op in het mooie Stavelot. Weer op de fiets komen we een ziekenauto tegen met loeiende sirene’s op volle snelheid.
We zeggen meteen al tegen elkaar. “Waarschijnlijk iemand bij gevaarlijke afdaling bij de Wanne gevallen”. Bij thuiskomst blijkt dit waar te zijn. Een man uit Breda is in de afdaling gevallen en met zijn hoofd tegen een steen aangekomen. Hij is bij deze valpartij dodelijk gewond geraakt.
Net voor Le Rosier komen we nog de ‘Lange Jeroen’ tegen. Hij complimenteerd me nog met m’n nieuwe fiets. Bij deze vrij lange beklimming van enkele kilometers fietst hij langzaam bij me vandaan. Ik zie hem ook niet meer terug deze dag.
Rond de 130 kilometer krijgt Dick ineens een krampaanval. Hij moet acuut van zijn fiets af om de beentjes te ‘rekken’ en te ‘strekken’. Waarschijnlijk toch te weinig gedronken op deze warme dag. “Heb je vaatwastabletten op Dick?” vraag ik plagerig aan Dick, die ik toch onderweg van die ‘zouttabletten’ naar binnen heb zien werken. Als we wat later weer op de fiets zitten zeg ik. “ik denk dat ik eens even een demarage ga plaatsen”. Waarop Dick antwoord:” K..Bie, is dit nu mijn dank voor 125 km kopwerk??”
Ook dit is een goede les voor ons allemaal tijdens de Marmotte. Goed blijven eten en drinken. Wanneer je dit niet doet, kan het zomaar ‘gebeurd’ zijn met je.
Uiteindelijk rijden we met een grote groep mee naar de finish. Hier aangekomen moet je altijd nog de beklimming rijden naar de parkeerplaats van de auto.
Moe, maar wel voldaan komen we na 143 km en ruim 2200 hoogtemeters bij de auto aan. Lekker omkleden en weer naar huis. Al met al een zonnige, gezellige en dus geweldige dag gehad.
Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje op details weergeven (rechtsonder) en klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles
Samen met Dick en Ed (2 clubgenoten die ook de Marmotte gaan rijden) stonden we om 07.00 uur al in het bos van Tilff. Omdat Ed altijd heel enthousiast over zijn ‘wildpoep-ervaringen’ kan vertellen heb ook ik eerst nog een mooi figuurtje in het bos ‘gekleid’ zodat ik hier onderweg geen last van zou hebben.
Bij de start was het al best druk, maar om 08.00 uur precies vertrokken we vanuit het frisse en wat mistige Tilff. Je begon met een afdaling, reed dan door een dorpje, kreeg dan een knip in je startkaart. Nu begon eigenlijk de rit. Rond 09.00 uur trekt de mist weg en rijden we verder de gehele dag in het zonnetje. Heerlijk!!!
Dick ging meteen voorop en gaf het tempo aan. In begin haalden we veel groepen in.
Bij de beklimmingen ging Dick meestal vooruit. Hoewel ik het liefste met Dick mee wil, probeer ik gewoon mijn eigen tempo te houden. Alles is de komende weken ‘gefixeerd’ op de Marmotte dus dit zal een belangrijk onderdeel van deze dag worden.
Je niet gek laten maken door andere renners en vooral je eigen tempo blijven rijden. Dat heb ik dus de gehele rit gedaan. Ook Eddie doet dit goed. Gewoon eigen tempo omhoog. Deze volgorde houden we de hele rit aan. Dick als eerste boven, gevolgd door mezelf en even later Ed. Deze wil meestal boven aangekomen meteen doorfietsen zonder af te stappen. Dit doen we dan ook, zodat de vaart er goed in blijft deze dag.
Onderweg nog een lekker bakkie koffie op in het mooie Stavelot. Weer op de fiets komen we een ziekenauto tegen met loeiende sirene’s op volle snelheid.
We zeggen meteen al tegen elkaar. “Waarschijnlijk iemand bij gevaarlijke afdaling bij de Wanne gevallen”. Bij thuiskomst blijkt dit waar te zijn. Een man uit Breda is in de afdaling gevallen en met zijn hoofd tegen een steen aangekomen. Hij is bij deze valpartij dodelijk gewond geraakt.
Net voor Le Rosier komen we nog de ‘Lange Jeroen’ tegen. Hij complimenteerd me nog met m’n nieuwe fiets. Bij deze vrij lange beklimming van enkele kilometers fietst hij langzaam bij me vandaan. Ik zie hem ook niet meer terug deze dag.
Rond de 130 kilometer krijgt Dick ineens een krampaanval. Hij moet acuut van zijn fiets af om de beentjes te ‘rekken’ en te ‘strekken’. Waarschijnlijk toch te weinig gedronken op deze warme dag. “Heb je vaatwastabletten op Dick?” vraag ik plagerig aan Dick, die ik toch onderweg van die ‘zouttabletten’ naar binnen heb zien werken. Als we wat later weer op de fiets zitten zeg ik. “ik denk dat ik eens even een demarage ga plaatsen”. Waarop Dick antwoord:” K..Bie, is dit nu mijn dank voor 125 km kopwerk??”
Ook dit is een goede les voor ons allemaal tijdens de Marmotte. Goed blijven eten en drinken. Wanneer je dit niet doet, kan het zomaar ‘gebeurd’ zijn met je.
Uiteindelijk rijden we met een grote groep mee naar de finish. Hier aangekomen moet je altijd nog de beklimming rijden naar de parkeerplaats van de auto.
Moe, maar wel voldaan komen we na 143 km en ruim 2200 hoogtemeters bij de auto aan. Lekker omkleden en weer naar huis. Al met al een zonnige, gezellige en dus geweldige dag gehad.
Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje op details weergeven (rechtsonder) en klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles
donderdag 13 mei 2010
Steven Rooks Classic 2010
Vandaag zou ik met de 'DEWE' ploeg de SRC rijden. Deze gasten zitten bij de Camerig op een camping en we hadden om 08.30 uur uur afgesproken om te vertrekken. Toen ik de mannen belde rond dit tijdstip lagen ze nog te 'snurken'. Ze hadden een feestje gehad gisterenavond en het was vrij laat geworden. (gelijk hebben ze)
Besloten dus om samen met Thomas (clubmaatje) om deze rit vandaag gezamelijk te rijden. Ik had mijn startkaart via forumlid JohanF 'geregeld'. (dank hiervoor)
Het plaatje etc, kon ik zo afhalen bij de afdeling 'Teaminschrijving'. Raborenner Laurens ten Dam stond naast ons zijn 'tijdregistratie-chip' aan de fiets te bevestigen.
Om 08.30 uur vertrekken we. De TCWT-ploeg achter ons start wat later. De eerste kilometers doen we wat rustig aan. Moet ook wel, want op de smalle fietspaden is het best wel druk. Ook wil ik mezelf niet al te vroeg gaan 'uitputten'.
De eerste ravitaillering na een kilometer of 35 slaan we over. We hebben immers onze zakken vol zitten met bananen en krentebollen. Het tempo gaat wat omhoog en Thomas is de vaste kopman vandaag zal blijken. Kundig loodst hij ons samen langs de groepen die we passeren tijdens de afdalingen. Wanneer we gaan klimmen rijd Thomas bij me weg en bovenop houdt hij dan wat in, zodat ik er weer bij kan komen.
Tijdens een kilometers lange afdaling worden we vergezeld door een lange/brede vent die ons voorop gaat. We nemen af en toe over van elkaar en we pikken de ene naar de andere groep op. Schijnbaar was deze rijder dit goed bevallen want hij heeft de gehele verdere rit met ons meegereden. En ik kon hem goed gebruiken, want om uit de wind te zitten, zat ik liever achter Wijnand (naam van deze reus), dan achter onze 'kleine' Thomas.
De Redoute (77 km) was weer enkele jaren geleden dat ik die heb gedaan. Wat een zware 'pukkel' zeg! De tijd werd per persoon gemeten tijdens deze beklimming. Maar ik was al lang blij dat ik op mijn fiets kon blijven zitten zonder af te stappen. Soms slipte tijdens het aanzetten op het natte wegdek mijn achterwiel weg.
Bovenop ff uitgehijgd en nog wat fotootjes gemaakt voor RinusBikeblog. Hierboven ook al enkele CTWT-ers gezien die ons dus ingehaald hadden. Verder maar weer en hoe. Het tempo werd zeker niet minder dus Rinus kon flink aan de bak. Gelukkig kon ik regelmatig bij Thomas en Wijnand in het wiel blijven zitten. Ik had eigenlijk niet de kracht om lang op kop te rijden (en dit mocht ik ook niet van mijn ploegmaat)
Tijdens beklimmingen werd de afstand tussen ons drieën bovenop steeds minder. Dat wilde zeggen dat ook Thomas zijn beentjes begon te voelen.
De volgende tijdmeting bij de klim van Bois d'Oine ging van start. Net als bij de Redoute was ik hier weer blij dat ik bovenkwam. Er liepen er best veel omhoog hier.
Na de laatste klim was het nog 35 km 'vlak' naar Maastricht toe. Aangesloten bij een 'Gaul-mannetje' werd het tempo draaien naar de finish. Hartslag constant boven de 160 bpm en en snelheid niet onder de 37 km/u. En dat na zo'n 125 km. Niet slecht toch??
Rond 14.00 uur kwamen we aan bij de finish in Maastricht. Ik was blij dat ik er was. Hier nog wat CTWT-ers gesproken van het wielerforum. De beentjes waren vermoeid en voeten en handen koud. Vrij snel naar huis toe en om 16.30 uur lag Rinus lekker in een warm bad. Heerlijk, dit hadden 'we' wel verdiend vandaag.
Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje op details weergeven (rechtsonder) en klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles
Hier weer onder een link van de filmpjes waar je me omhoog kan zien 'harken'
Even het geheel 'kopieren'plakken' en dan kun je het 'mannetje in witte pakje met rode helm' zien ploeteren.
http://www.stevenrooksclassic.nl/cyclotv/?e=SC10160K&l=NL&n=Johan%20Fidom&r=3572&ct_s1=08:10:45&nt_s1=NULL&ct_s2=12:04:59&nt_s2=03:54:15&ct_s3=10:58:35&nt_s3=02:47:51&ct_f=14:06:52&nt_f=05:56:08&player=1&random=8241&k=finish&index=0&index=1&cct=1000000000000000000000000000000000000000&player=1
Besloten dus om samen met Thomas (clubmaatje) om deze rit vandaag gezamelijk te rijden. Ik had mijn startkaart via forumlid JohanF 'geregeld'. (dank hiervoor)
Het plaatje etc, kon ik zo afhalen bij de afdeling 'Teaminschrijving'. Raborenner Laurens ten Dam stond naast ons zijn 'tijdregistratie-chip' aan de fiets te bevestigen.
Om 08.30 uur vertrekken we. De TCWT-ploeg achter ons start wat later. De eerste kilometers doen we wat rustig aan. Moet ook wel, want op de smalle fietspaden is het best wel druk. Ook wil ik mezelf niet al te vroeg gaan 'uitputten'.
De eerste ravitaillering na een kilometer of 35 slaan we over. We hebben immers onze zakken vol zitten met bananen en krentebollen. Het tempo gaat wat omhoog en Thomas is de vaste kopman vandaag zal blijken. Kundig loodst hij ons samen langs de groepen die we passeren tijdens de afdalingen. Wanneer we gaan klimmen rijd Thomas bij me weg en bovenop houdt hij dan wat in, zodat ik er weer bij kan komen.
Tijdens een kilometers lange afdaling worden we vergezeld door een lange/brede vent die ons voorop gaat. We nemen af en toe over van elkaar en we pikken de ene naar de andere groep op. Schijnbaar was deze rijder dit goed bevallen want hij heeft de gehele verdere rit met ons meegereden. En ik kon hem goed gebruiken, want om uit de wind te zitten, zat ik liever achter Wijnand (naam van deze reus), dan achter onze 'kleine' Thomas.
De Redoute (77 km) was weer enkele jaren geleden dat ik die heb gedaan. Wat een zware 'pukkel' zeg! De tijd werd per persoon gemeten tijdens deze beklimming. Maar ik was al lang blij dat ik op mijn fiets kon blijven zitten zonder af te stappen. Soms slipte tijdens het aanzetten op het natte wegdek mijn achterwiel weg.
Bovenop ff uitgehijgd en nog wat fotootjes gemaakt voor RinusBikeblog. Hierboven ook al enkele CTWT-ers gezien die ons dus ingehaald hadden. Verder maar weer en hoe. Het tempo werd zeker niet minder dus Rinus kon flink aan de bak. Gelukkig kon ik regelmatig bij Thomas en Wijnand in het wiel blijven zitten. Ik had eigenlijk niet de kracht om lang op kop te rijden (en dit mocht ik ook niet van mijn ploegmaat)
Tijdens beklimmingen werd de afstand tussen ons drieën bovenop steeds minder. Dat wilde zeggen dat ook Thomas zijn beentjes begon te voelen.
De volgende tijdmeting bij de klim van Bois d'Oine ging van start. Net als bij de Redoute was ik hier weer blij dat ik bovenkwam. Er liepen er best veel omhoog hier.
Na de laatste klim was het nog 35 km 'vlak' naar Maastricht toe. Aangesloten bij een 'Gaul-mannetje' werd het tempo draaien naar de finish. Hartslag constant boven de 160 bpm en en snelheid niet onder de 37 km/u. En dat na zo'n 125 km. Niet slecht toch??
Rond 14.00 uur kwamen we aan bij de finish in Maastricht. Ik was blij dat ik er was. Hier nog wat CTWT-ers gesproken van het wielerforum. De beentjes waren vermoeid en voeten en handen koud. Vrij snel naar huis toe en om 16.30 uur lag Rinus lekker in een warm bad. Heerlijk, dit hadden 'we' wel verdiend vandaag.
Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje op details weergeven (rechtsonder) en klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles
Hier weer onder een link van de filmpjes waar je me omhoog kan zien 'harken'
Even het geheel 'kopieren'plakken' en dan kun je het 'mannetje in witte pakje met rode helm' zien ploeteren.
http://www.stevenrooksclassic.nl/cyclotv/?e=SC10160K&l=NL&n=Johan%20Fidom&r=3572&ct_s1=08:10:45&nt_s1=NULL&ct_s2=12:04:59&nt_s2=03:54:15&ct_s3=10:58:35&nt_s3=02:47:51&ct_f=14:06:52&nt_f=05:56:08&player=1&random=8241&k=finish&index=0&index=1&cct=1000000000000000000000000000000000000000&player=1
zaterdag 8 mei 2010
Zuid-Veluwe Klimtoer
Ik heb voor bovenstaande titel gekozen, maar het had ook 'eerste valpartij nieuwe Orca' kunnen zijn.
Weersvoorspelling is vrijdagavond nog prima. Droog en in de middag kans op regen. De 'jongens' hoeven zaterdag niet te voetballen dus de nieuwe Orca maar even proberen en dan vooral wat hoogtemetertjes maken.
Hiervoor de Zuid-Veluwe Klimtoer uitgekozen. De tocht start in Ede en ik vertrek om 09.30 uur. Het droge weer dat dus voorspelt is gaat vandaag niet door. Het is een 'miezerregen' waar je al naar 10 km zeiknat en koud van bent.
Jammer dan, dat wordt dus lekker poetsen vanavond. We gaan richting Arhem en ik heb besloten om niet te gek te doen. Ik krijg onderweg complimenten over mijn fiets. 'Waanzinnig vet' is natuurlijk een leuke reactie om te horen.
Dan kom ik richting Posbank. Net andersom als bij Veenendaal-Veenendaal heb ik het gevoel. Het klimmen gaat niet echt geweldig, maar ik haal toch verschillende mensen in. Dan zie ik een wildrooster liggen. Ik rij er vrij rustig naar toe, maar ondanks dat voel ik de fiets onder mijn kont uit glijden!!
Ik heb de fiets nog geen 100 uur, en ik lig al op 'm'n bakkes'!!!
Ik durf amper naar mijn fiets te kijken maar doe het toch maar. Behalve het stuurlint kapot en wat kleine beschadigingen viel het op eerste gezicht wel mee gelukkig.
Zonder moraal fiets ik verder. Ik baal natuurlijk enorm. Maar goed. Vallen doe je uiteindelijk altijd. Alleen de één wat meer als de ander en ik had het graag dit keer zo lang mogelijk uitgesteld natuurlijk.
Bij de 90 km is er de mogelijkheid om ff een bakkie koffie te doen. Ik pak er een lekker puntje appeltaart bij. Hier zie ik ook nog Gerard (wielertoerist) en we kletsen nog ff wat bij. Z'n maat heeft nog een positieve reactie op mijn valpartij.
"Brand is erger" en hier kan ik dan wel weer om lachen. (iets met boer en kiespijn)
Na deze koffie word het gelukkig droog. Ik voer het tempo voor mezelf wat op en merk dat het ook wat lekkerder gaat. De laatste 20 km haal ik toch diverse mensen in. Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk weer bij de finish zijn.
Om 15.00 uur ben ik bij het clubhuis van Ede. Na een biertje te hebben gepakt ga ik naar de auto mijn zeiknatte kleren uit doen. Windjasje is kapot. De andere kleding licht beschadigd. Ikzelf heb ook wat kleine schaafwonden. Ik denk doordat de weg vrij nat was dat de glijpartij niet al te veel schade heeft veroorzaakt.
Thuis aangekomen meteen mijn Orcaatje schoonmaken. Zoals ik had gehoopt valt inderdaad de schade enorm mee. Er moet wel een nieuw stuurlintje op. Wat krasjes op de de snelspanners. Dus gelukkig valt het allemaal reuze mee.
Weersvoorspelling is vrijdagavond nog prima. Droog en in de middag kans op regen. De 'jongens' hoeven zaterdag niet te voetballen dus de nieuwe Orca maar even proberen en dan vooral wat hoogtemetertjes maken.
Hiervoor de Zuid-Veluwe Klimtoer uitgekozen. De tocht start in Ede en ik vertrek om 09.30 uur. Het droge weer dat dus voorspelt is gaat vandaag niet door. Het is een 'miezerregen' waar je al naar 10 km zeiknat en koud van bent.
Jammer dan, dat wordt dus lekker poetsen vanavond. We gaan richting Arhem en ik heb besloten om niet te gek te doen. Ik krijg onderweg complimenten over mijn fiets. 'Waanzinnig vet' is natuurlijk een leuke reactie om te horen.
Dan kom ik richting Posbank. Net andersom als bij Veenendaal-Veenendaal heb ik het gevoel. Het klimmen gaat niet echt geweldig, maar ik haal toch verschillende mensen in. Dan zie ik een wildrooster liggen. Ik rij er vrij rustig naar toe, maar ondanks dat voel ik de fiets onder mijn kont uit glijden!!
Ik heb de fiets nog geen 100 uur, en ik lig al op 'm'n bakkes'!!!
Ik durf amper naar mijn fiets te kijken maar doe het toch maar. Behalve het stuurlint kapot en wat kleine beschadigingen viel het op eerste gezicht wel mee gelukkig.
Zonder moraal fiets ik verder. Ik baal natuurlijk enorm. Maar goed. Vallen doe je uiteindelijk altijd. Alleen de één wat meer als de ander en ik had het graag dit keer zo lang mogelijk uitgesteld natuurlijk.
Bij de 90 km is er de mogelijkheid om ff een bakkie koffie te doen. Ik pak er een lekker puntje appeltaart bij. Hier zie ik ook nog Gerard (wielertoerist) en we kletsen nog ff wat bij. Z'n maat heeft nog een positieve reactie op mijn valpartij.
"Brand is erger" en hier kan ik dan wel weer om lachen. (iets met boer en kiespijn)
Na deze koffie word het gelukkig droog. Ik voer het tempo voor mezelf wat op en merk dat het ook wat lekkerder gaat. De laatste 20 km haal ik toch diverse mensen in. Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk weer bij de finish zijn.
Om 15.00 uur ben ik bij het clubhuis van Ede. Na een biertje te hebben gepakt ga ik naar de auto mijn zeiknatte kleren uit doen. Windjasje is kapot. De andere kleding licht beschadigd. Ikzelf heb ook wat kleine schaafwonden. Ik denk doordat de weg vrij nat was dat de glijpartij niet al te veel schade heeft veroorzaakt.
Thuis aangekomen meteen mijn Orcaatje schoonmaken. Zoals ik had gehoopt valt inderdaad de schade enorm mee. Er moet wel een nieuw stuurlintje op. Wat krasjes op de de snelspanners. Dus gelukkig valt het allemaal reuze mee.
dinsdag 4 mei 2010
Eerste rit nieuwe Orca
Zo!!!, net weer thuis van mijn eerste rit met m'n nieuwe Orca. Na lang wachten was het dan zover. Het wachten was nog op de zadelpen en die kwam om 16.00 uur binnen met DHL bij mijn fietsenmakertje. Dus om 17.00 uur stond Rinus in Dussen om zijn nieuwe Orbea Orca op te halen.
Om 18.00 uur thuis en meteen omkleden om dan het eerste ritje te gaan doen met TC-Waalwijk. Trots als een pauw en met veel moraal gingen we van start bij het schoenenmuseum. De reacties over mijn fiets waren (zoals verwacht)positief natuurlijk. Het is natuurlijk ook een mooi geheel. De wielen zijn hartikke 'vet' en passen volgens mij goed bij het geheel. Feit is wel dat ze 60 mm hoog zijn en daardoor is het met wat harde wind ook wat gevoeliger bij het sturen. (windvangers). Nou, dan kunnen we vanavond meteen testen, want wind stond er genoeg!!
Het ging zoals gewoonlijk de laatste tijd meteen vrij hard bij de A-ploeg. Met wind tegen is voor mij dit maar net 'bij te benen' de laatste tijd. Ook al heb je dan een nieuwe fiets, trappen moet je toch zelf.
Zoals gezegd vanaf de brug bij Geertruidenberg tot Sleeuwijk windje tegen. Er werd 'kop over kop' gereden en al vrij snel sloeg ik mijn beurtje over omdat ik het gewoonweg niet op kon brengen om dit tempo te volgen.
Nu kregen we windje mee tot aan 'de Andelse Sluis', maar het tempo werd dus nog hoger. Nadat we heuvelop flink door moesten trekken werd bovenop de dijk meteen het harde tempo voortgezet. Dit betekende voor Rinus 'de eerste keer eraf'. En dit zou vanavond niet de laatste keer zijn.
Die gasten vonden het wel mooi natuurlijk dat Rinus op zijn nieuwe fietsie er al snel af lag. Gelukkig hielden ze wat in zodat ik er toch weer bij kon komen.
Dit 'erafgaan' herhaalde zich nog enkele malen, waardoor ik moet zeggen dat ik mijn eerste fietstochtje met mijn nieuwe Orcaatje toch wel wat anders voorgesteld had.
De opmerkingen die ik kreeg waren natuurlijk wel lachen (voor hun dan, maar ook ikzelf natuurlijk)
"Hoe bevalt ie Rinus, de nieuwe fiets??"
"Die hoge velgen vangen veel wind hè!!"
"Nu nog leren fietsen Rinus!!"
Ja, die kon ik allemaal in mijn zak steken natuurlijk. En terecht. Wat er aan de hand is weet ik niet, maar feit is dat ik het de laatste weken vrij moeilijk heb.
Waarom??. Ik weet het eigenlijk niet.
Vorige week bij een 'eindsprintje' wel iets te gek gedaan, waardoor ik wel wat last van mijn knie heb. Maar ik kan misschien ook wel teveel getraind hebben de afgelopen maan April. Excuses en vragen genoeg, maar we zien het wel de komende dagen.
Feit is wel dat ik nu flinke spierpijn heb. Kuiten en rug (waarschijnlijk iets andere afstelling)
Technisch gezien mankeerde er niets aan de fiets. Mario (FM) had weer goed werk geleverd.
Hieronder een foto van mijn nieuwe 'trots'. Hopelijk ga ik met deze fiets voorlopig niet mee 'op mijn plaat'.
Specs:
Frame: Orbea Orca 2010
Groep: Campagnolo Chorus (11 speed) met Record remhoeven
Wielen: Edco Albis (carbon/alu) 58 mm
Stuurpen: Richey
Zadelpen: Richey Pro
Zadel: San Marco
Om 18.00 uur thuis en meteen omkleden om dan het eerste ritje te gaan doen met TC-Waalwijk. Trots als een pauw en met veel moraal gingen we van start bij het schoenenmuseum. De reacties over mijn fiets waren (zoals verwacht)positief natuurlijk. Het is natuurlijk ook een mooi geheel. De wielen zijn hartikke 'vet' en passen volgens mij goed bij het geheel. Feit is wel dat ze 60 mm hoog zijn en daardoor is het met wat harde wind ook wat gevoeliger bij het sturen. (windvangers). Nou, dan kunnen we vanavond meteen testen, want wind stond er genoeg!!
Het ging zoals gewoonlijk de laatste tijd meteen vrij hard bij de A-ploeg. Met wind tegen is voor mij dit maar net 'bij te benen' de laatste tijd. Ook al heb je dan een nieuwe fiets, trappen moet je toch zelf.
Zoals gezegd vanaf de brug bij Geertruidenberg tot Sleeuwijk windje tegen. Er werd 'kop over kop' gereden en al vrij snel sloeg ik mijn beurtje over omdat ik het gewoonweg niet op kon brengen om dit tempo te volgen.
Nu kregen we windje mee tot aan 'de Andelse Sluis', maar het tempo werd dus nog hoger. Nadat we heuvelop flink door moesten trekken werd bovenop de dijk meteen het harde tempo voortgezet. Dit betekende voor Rinus 'de eerste keer eraf'. En dit zou vanavond niet de laatste keer zijn.
Die gasten vonden het wel mooi natuurlijk dat Rinus op zijn nieuwe fietsie er al snel af lag. Gelukkig hielden ze wat in zodat ik er toch weer bij kon komen.
Dit 'erafgaan' herhaalde zich nog enkele malen, waardoor ik moet zeggen dat ik mijn eerste fietstochtje met mijn nieuwe Orcaatje toch wel wat anders voorgesteld had.
De opmerkingen die ik kreeg waren natuurlijk wel lachen (voor hun dan, maar ook ikzelf natuurlijk)
"Hoe bevalt ie Rinus, de nieuwe fiets??"
"Die hoge velgen vangen veel wind hè!!"
"Nu nog leren fietsen Rinus!!"
Ja, die kon ik allemaal in mijn zak steken natuurlijk. En terecht. Wat er aan de hand is weet ik niet, maar feit is dat ik het de laatste weken vrij moeilijk heb.
Waarom??. Ik weet het eigenlijk niet.
Vorige week bij een 'eindsprintje' wel iets te gek gedaan, waardoor ik wel wat last van mijn knie heb. Maar ik kan misschien ook wel teveel getraind hebben de afgelopen maan April. Excuses en vragen genoeg, maar we zien het wel de komende dagen.
Feit is wel dat ik nu flinke spierpijn heb. Kuiten en rug (waarschijnlijk iets andere afstelling)
Technisch gezien mankeerde er niets aan de fiets. Mario (FM) had weer goed werk geleverd.
Hieronder een foto van mijn nieuwe 'trots'. Hopelijk ga ik met deze fiets voorlopig niet mee 'op mijn plaat'.
Specs:
Frame: Orbea Orca 2010
Groep: Campagnolo Chorus (11 speed) met Record remhoeven
Wielen: Edco Albis (carbon/alu) 58 mm
Stuurpen: Richey
Zadelpen: Richey Pro
Zadel: San Marco
Abonneren op:
Posts (Atom)