Dick, Eddie en Jeroen zijn al in Limburg dit pinksterweekeinde. Dit betekent dat ik samen met Christiaan naar Limburg afreis. Met al deze jongens (behalve Jeroen) ga ik dus over enkele weken Le Marmotte fietsen.
Hieronder de route die we vandaag gefietst hebben. Klik op het fietser-logootje voor de toch wel mooie- en aansprekende details al zeg ik het zelf. Klik rechtsboven op 'metrisch' om alles in 'kilometers' te zien in plaats van 'miles'.
We hebben om 07.00 uur afgesproken bij een benzinestation net vóór de grens van België. Hier staan de mannen al te wachten op ons. We pakken een lekker bakkie koffie en een half uurtje later staan we nabij de startplaats in Tilff.
We kleden ons om en gaan naar de inschrijvingshal. Omdat ik de van te voren al de papieren van iedereen heb ingevuld heb ik vrij snel de startnummers voor ons allen.
Om 09.00 uur zitten we op de fiets en krijgen we de 'eerste knip' in onze startkaart.
Met een behoorlijk tempo fietsen we diverse groepen voorbij. De eerste 25 km zijn vrij vlak. Dan komen de eerste heuvels. Zeer herkenbaar want meerdere heuvels heb ik vorige week bij de Waalse Pijl ook opgereden. De eerste die ik herken is 'de Chambralles'. Alleen was ik jammer genoeg dat laatste steile stuk alweer vergeten.
Onze 'klimgeit' Christiaan voelt zich wel thuis hier in de Ardennen en komt als eerste boven. Gevolgd door Dick en Jeroen. Ik hou de mannen nog wel 'in het zicht' en bovenop wordt een klein minuutje op Eddie gewacht.
Die geeft een teken dat we meteen door kunnen gaan en we moeten flink aanzetten, want Eddie houdt de gang er goed in als het vlak of licht steigend is.
Jeroen, Christiaan en Dick doen de eerste 50 km vooral het kopwerk. Met windje tegen is dit wel lekker hoor dat die gasten dat op kunnen brengen.
Bij een langere beklimming van 4-5% rijdt Christiaan en Dick en de inmiddels aangesloten Bassie (vriend van Jeroen) van ons weg. Jeroen, Linda, Eddie en ikzelf gaan op eigen tempo verder. Het gat tussen Dick en ons blijft zo'n 100 meter en ik probeer het gat naar Dick in één keer dicht te rijden. Dit lukt vrij goed zonder mezelf 'op te blazen'.
Als ik omkijk zit Jeroen in m'n wiel. Ik zie dat Dick het moeilijk heeft, maar toch plaatst hij een lichte tempo-versnelling door te gaan staan op de pedalen.
Ik kan goed volgen en op het moment dat hij gaat 'zitten' passeer ik hem en versnel ook meteen wat. Gevolg is dat Dick moet 'laten lopen' en alleen Jeroen nog in m'n wiel zit. Ik probeer diverse keren Jeroen van me af te schudden door te versnellen. Dit lukt niet en op het laatst zet ik zelfs de 'grote plaat' erop maar als ik omkijk zie ik alleen een lachende Jeroen in m'n wiel zitten. De laatste 200 meter 'kletst' die k^&*#zak zelfs nog over me heen.
Lachend komen we boven aan. Dit klimmetje heeft ons allebei pijn gedaan. Maar wel ontzettend gaaf zo op deze manier 'wielrennertje spelen'. Christiaan staat natuurlijk al lang fris en fruitig boven. Dick geeft aan, dat het wat hem betreft vandaag niet zo lekker gaat. Dit is niet zó erg natuurlijk. Dan weet hij ook eens hoe wij ons altijd voelen (haha) als hij het tempo aangeeft.
Na de afdaling van de Wanne zoeken we een rustplaats op. M'n 'camping-Frans' komt aardig van pas hier op een 'Franstalige' terras. We genieten van een cappuchino met echt een enorme appelpunt.(zie foto). Hier kun je makkelijk met z'n tweeën van doen zeg!
Op de fiets maar weer en al vrij snel krijgen we Col d'Amermont. Een vervelend ding met max 21% erin. Bovenop een 'Red Bulletje' en meteen gevolgd door een lange afdaling waarin Christiaan, Jeroen en ik op jacht gaan naar Dick die vooruit gereden is. Aan het einde van de afdaling en net vóór ik de Rosier op ga zie ik Dick al omhoog gaan. Ik wil de achtervolging inzetten maar schakel verkeerd waardoor ik vrijwel helemaal stil val.
Gelukkig loopt m'n ketting weer op de '34' en ga ik in de achtervolging. Christiaan zie ik in de verte nog rijden. Die gaat als een speer. Maar Jeroen heb ik al vrij snel 'te pakken' en ik zie wederom dat Dick het ook hier 'moeilijk' heeft. In de 'S-bocht' een kilometer verderop ga ik Dick voorbij en probeer het constante tempo dat ik rijd vast te houden.
Wel wordt ik enkele keren ingehaald door andere renners waaronder een CTWT'er. Als ik wordt ingehaald door een groepje van drie renners probeer ik aan te haken. Hoewel dit moeilijk is lukt het wel en na deze beklimming van zo'n 5 km en kom ik als 2e boven op de Rosier. Niet slecht voor Rinus....
Als Eddie bovenkomt gaan we zoals gebruikelijk meteen weer door met een lange afdaling. Het tempo blijft constant rond de 40 km/u. Jeroen en Christiaan geven veelal het tempo aan. Ook Eddie 'verzaakt' niet en doet zijn kopwerk.
Hij voelt zichzelf zeer sterk vandaag wat blijkt uit z'n gefluit en gezang elke keer als ik me van kop af laat zakken in het groepje. (dat hoeft ook weer niet Ed)
Achter ons rijden verschillende groepen die ons tempo wel kunnen waarderen. Ons 'waaiertje' van vijf blijft echter het kopwerk doen. Wanneer we weer in Tilff aangekomen zijn krijgen we nog een pittige beklimming naar de auto toe. Hier pers ik er nog een laatste keer een beklimming uit met een hartslag van rond de 165 bpm.
Nadat we de startnummers hebben ingeleverd rijden we op ons gemak naar de auto toe. Ruim 140 km heb ik met zo'n 2100 hmtr. Als er dan 27 km/u gemid. op het tellertje staat en 'de benen' voelen nog relatief goed, kun je niet meer dan tevreden zijn'.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten