Missie volbracht voor Rinus. De marmotte uitgereden op zaterdag 03-07-2010. Dat het een 'makkie' was wil ik niet zeggen, maar eigenlijk relatief makkelijk mijn éérste Marmotte uitgereden.
UPDATE DAG 4!! D-Day (de dag van de Marmotte)
Woensdag 30-6-2010 Dag 1Eindelijk is het dan zover. De reis kan beginnen. Na een dag nog ff flink zwoegen op het werk ging ik vroeg in de avond de tas nog inpakken.
Om 21.00 uur afscheid genomen van vrouw en kids, daarna m'n broer Arnoud. (Nolleke voor bekenden) opgehaald.
Om 21.30 vertrokken naar Limburg. In Elsloo afgesproken met Orbi en Niels. We zullen gezamelijk afreizen in de nacht naar Oz-en-Oisans. In de ochternd staan we bij Grenoble in de file. Hierdoor verliezen we wat kostbare fietstijd voor deze dag. We komen rond 10.00 uur aan in Ozz. Dit is met de auto al een serieuze beklimming, laat staan met de fiets.
Bij aankomst melden we ons bij Chalet Beyond. Omdat het chalet dat we eigenlijk gehuurd hadden brandschade had opgelopen hadden we een ander chalet kunnen krijgen.
Net zo lux, maar wel 10 minuten lopen en klauteren naar het chalet waar we lunch en ontbijt zullen krijgen. Het chalet zelf is wel mooi. Arnoud en ik hebben echter wel de pech dat net wij dat kamertje (2x3 mtr)hebben zonder balkon en zonder wastafel en douche op de kamer. Ook een tafeltje of stoeltje om wat spulletjes op te leggen ontbreekt.
Dit is een tegenvaller dus......, zeker als je kijkt wat voor prijs je hiervoor moet neerleggen voor enkele dagen logeren.
Na ons te hebben geinstalleerd drinken we eerst gezamelijk een lekker koel drankje. Daarna omkleden om onze eerste rit te maken. Hieronder kun je de route zien van dit ritje. We dalen eerst af richting het stuwmeer onderaan de Glandon. Hier kun je als je wilt al een enorme snelheid halen.
Ik moet zelf eerst ff wennen. Maar Erik en Niels gaan hier al als een 'speer'.
Daarna begint de beklimming richting de Alpe d'Huez via Villa Riculas.
Ik voel me toch wat 'dizzy' van de reis en besluit rustig aan te doen. Niels ben ik al naar 2 bochten kwijt en bij Erik duurt het een paar bochten langer voordat ik hem 'kwijt' ben. Eindelijk komen we bij het dorpje Huez uit. We besluiten om nog de laaste bochten te maken om de top van Alpe d'Huez te bereiken.
Bovenop nog een paar fotootjes gemaakt. Voor het thuisfront en m'n weblog natuurlijk.
We besluiten om de Alpe d'Huez af te dalen en daarna via Rochetaillee terug te gaan naar ons chaletje. Wanneer we bij het stuwmeer zijn begint de beklimming naar ons chalet. 'Non de jus' zeg wat een steile k#..*beklimming. Zo'n 7 km met zo'n 600 hoogtemeters. De laatste 2 kilometer valt er nog wat 'warme' regen. Heerlijk zeg!!
Bekaf en ontgoocheld kom ik boven. Totaal zo'n 1800 hoogtemeters vandaag. De twijfel voor komende zaterdag is alleen maar groter geworden. "Dit ga ik niet redden", spookt het door mijn hoofd. Bovendien voel ik alle spieren in mijn lijf. Vooral mijn rug en kuiten voel ik enorm.
Na een heerlijke douche klauteren we naar boven naar het chalet waar we de komende dagen ontbijten en van onze maaltijden 'genieten'
Deze wandeling is ook weer een inspanning van zeker 10 minuten. Eenmaal aangeschoven aan tafel krijgen we een 'vispasta' voorgeschoteld. M'n broer kijkt me bedenkelijk aan. Niels neemt er zelfs geen hap van en laat alles staan. Erik en ikzelf 'duwen' alles naar binnen zonder er al te veel bij na te denken.
Je moet immers toch koolhydraten 'stapelen' de komende dagen.
Één ding weet ik zeker. Deze beklimming naar het chalet in Oz doet Rinus deze paar dagen echt niet meer.
Ik krijg nog een heerlijke 'diepe' massage van m'n broer en daarna val ik als een blok in slaap.
Donderdag 01-07-2010 Dag 2Rond een uurtje of 8 worden we wakker. Het ontbijt in 'koolhydratenchalet' is eenvoudig, maar wel te doen. Wat stokbrood met kaas en ham en daarna een yoghurt met muesli.
Na het ontbijt en meteen omkleden maar weer. Voor vandaag hebben we het volgende programma: De eerste 3 bochten van de Alpe d'Huez, daarna bij La Gare rechtsaf een klein weggetje in. Deze volg je dan tot aan Les Deux Alpes. Dit is de zogenaamde 'balkonroute'. Hierna willen we La Berarde nog omhoog fietsen. Een flinke klus dus vandaag!
Ikzelf heb niet zo'n zin om weer kapot thuis te komen vandaag, dus ik besluit om alleen La Berarde te fietsen. Dick en Eddie (2 clubgenoten) zijn vroeg deze morgen ook aangekomen op de camping onderaan bij Rochetaillee.
Zij willen vandaag (samen met een ploeg van Fietsenmaker Post in Kaatsheuvel) ook deze berg gaan bedwingen. Dit lijkt me voor vandaag dan ook genoeg.
Hieronder de route van vandaag.
Samen met Niels en Erik dalen we af naar de camping van Dick en Eddie. Die gasten zijn in alle vroegte aangekomen en hebben een paar uurtjes geslapen. Eerst een lekker bakkie koffie dus.....
Na de koffie vertrekken Niels en Erik alvast. Die zullen we misschien later op La Berarde nog tegenkomen.
Rond een uurtje of 11 vertrekken we richting Bourg d'oissans. Onderweg komen we de groep van Tom Post tegen. Zij logeren boven op de Alpe d'Huez. Ze draaien om en we gaan gezamelijk richting La Berarde. De groep Tom Post bevat de volgende personen.
Tom Post, Peter, Henk en Ad van Dongen (broers) Emiel, Karel Timmermans. Jos de Brouwer en Jasper. Gezellige mannen en ook redelijk goed getraind.
De beklimming van La Berarde is een hele mooie. Het gaat ook een stuk beter als gisteren heb ik het idee. Al fiets ik wel bijna achteraan maar dat maakt niet uit. Als ik mijn helm af doe vanwege de hitte wacht ik nog even op Ed. Maar deze maakt me duidelijk vooral niet te wachten op hem want dit heeft voor hem en mij geen zin.
Tijdens de beklimming wordt nog diverse keren op elkaar gewacht om de boel bij elkaar te laten komen. Dit komt mooi uit want dan kan ik nog mooi ff een fotootje maken hier van die mooie uitzichten
Halverwege de beklimming gaan we in het dorpje (8 huisjes) nog een heerlijke verfrissing pakken. Die gaat er wel in met deze temperatuur. Na het colaatje gaan we verder omhoog. Ze zijn een eindje verder omhoog aan de weg aan het werken. Het wegdek is nog nat van de teer en pek maar toch gaan we erdoor heen.
Na enkele honderden meters is de weg weer normaal en beklimmen we 'en groupe' omhoog zover dat we niet meer verder kunnen. (bij de waterval)
In het begin van de afdaling was het nog ff uitkijken natuurlijk. Het was goed dat we een helm op hadden want de steentjes (die aan de banden bleven plakken) vlogen werkelijk 'om je oren'.
Na twee km kwam ik Niels ook nog tegen. Hij had bijna de top van Berarde bereikt.
De lekke band deze rit kon niet uitblijven natuurlijk, maar Tommy had deze in 'no time' verwisseld.
Hierna kreeg je het mooiste gedeelte van de afdaling. Met de hele groep achter elkaar afdalen met een vaartje tussen de 60-70 km/u. Geweldig!!
Ik hoorde nog een 'fluitje' vanaf terras. Het was Erik die besloten had om zich met zijn fiets niet op het 'nieuwe natte wekdek' te begeven.
Uiteindelijk hebben we onderaan weer verzameld. Gezamelijk naar een 'ijsterras' gereden om een lekkere koele cola te drinken. De sfeer onderling is prima en er wordt flink gelachen hier.
Bij de camping van Dick en Ed aangekomen bel ik Arnoud op. Hij komt me ophalen hier want ik ga echt niet meer voor een 2e keer die beklimming naar Oz-en-Oissans doen. Geen denken aan, maar Niels (die ook net weer terug is van La Berarde) besluit dit dan toch wel te doen. Achteraf vertelde hij dat de beklimming nu 2x zo goed als gisteren ging.
Arnoud haalt mij op en we rijden naar boven bij Oz. Hij heeft vandaag de Alpe d'Huez opgefietst en heeft een nieuw PR gereden voor zichzelf. 1 uur en 50 minuten. Een verbetering van 5 minuten een paar jaar geleden. Zo zie je maar waartoe je in staat bent na een trainingsperiode van enkele maanden 'spinnen'.
Na een heerlijke douche in ons chalet weer met z'n vieren retour naar de camping om lekker te gaan eten hier.
Lekker gegeten hier. Geen koolhydraten, maar gewoon een groot bord met frieten en een paar heerlijk 'potten bier' Heerlijk!!
Mede door de biertjes hebben we het gezellig gehad hier. Flink gelachen, zo hard zelfs dat Erik op het laatst bijna in zijn koffie 'stikte'.
We hadden voor de volgende dag ondanks dat we niet zullen fietsen een 'druk' programma, waaronder 'de verkenning' van de Glandon.
Ikzelf heb deze al een jaar of 4/5 geleden al eens gefietst. Niels en Erik echter nog niet en willen deze graag eens verkennen met de auto.
We besluiten om dit vanavond te gaan doen. Omdat het anders morgen te druk wordt om dit alles voor elkaar te krijgen. We willen immers morgen ook de kwartfinale Brazillië-Nederland zien.
We rijden om een uur of 20.30 uur de Glandon naar boven. Vooral de eerste afdaling in de 'badkuip' en meteen daarop de korte steile beklimming van 12-14% geeft ons ontzag hiervoor. Voor mezelf heb ik al wel een idee hoe ik dit ga aanpakken. Vooral niet gaan 'forceren' hier en rustig eigen tempo omhoog.
In het donker komen we terug en bedanken Arnoud voor dit 'verken-ritje' dat ook bijzonder mooie plaatjes heeft opgeleverd. In het chaletje kijken we nog wat WK-voetbal en dan ga ik naar bed. Ditmaal probeer ik eerder dan Arnoud te gaan slapen. Deze snurkt enorm en als ik maar eenmaal slaap, word ik niet meer hiervan wakker.
Vrijdag 02-07-2010 Dag 3Na het gebruikelijke ontbijtje. Alhoewel dit keer met gekookt eitje. Welliswaar gisteren gekookt maar toch .......Bij het terug wandelen maak ik nog een fotootje van het afgebrande chaletje waar we eigenlijk naast zouden logeren. Dit chaletje heeft echter ook brandschade. Hieronder kun je dat goede zien.
Arnoud en ikzelf rijden weer naar Dick en Eddie om onze startkaarten op te halen. Bijhet stuwmeer stoppen we nog even om hier wat 'plaatjes' te schieten. Hier staan ook veel fietsers die hier hun auto parkeren om de Glandon nog een keertje op te fietsen. Wij hebben besloten om vandaag niet te gaan fietsen maar een 'rustdag' te nemen. Een dag met veel 'stapelen'. Veel eten en drinken.
Bij Dick en Eddie eerst nog een lekker bakkie en dan de Alpe d'Huez op. Als je hier met de auto omhoog rijdt dan krijg je ook de kriebels hoor.
Hier rijden we als het goed is morgen ook, maar dan hebben we het 'taaier' vermoed ik.
Helemaal bovenop moeten we nog wat zoeken om uiteindelijk toch de 'sporthal' vinden waar we onze startkaarten kunnen ophalen.
Er staat wel een flinke rij met wachtende mensen, maar op zich verloopt het vrij snel. Binnen een half uurtje hebben we onze kaarten 4001 voor Dick,4002 voor Eddie en 4132 voor mezelf. Bij de uitgang checken we onze chip nog dat deze goed werkt.
Rond 13.00 uur rijden we weer naar beneden. We laten nog ff zien waar Arnoud morgen staat met de auto. Hier zal hij ons een laatste koel blikje cola aan kunnen geven of een banaantje als dat nodig is.
Op het terras in Bourg D'oissans pakken we nog een lekker colaatje en Arnoud probeert nog een foto te scoren van 'zijn' beklimming van de Alpe d'Huez. Uiteindelijk lukt dat niet, maar hij kan deze dan mooi morgen op zaterdag ophalen.
Om 15.00 uur zijn Arnoud en ik weer bij Dick en Eddie op de camping om de kwartfinale Brazilië-Nederland te bekijken.
De 'ploeg Post' heeft zich ook al genesteld voor de tv van Eddie. Deze mannen hebben er voor gekozen een vlak ritje te rijden en de beentjes toch wat beweging gegeven.
Na afloop hiervan worden de fietsen allemaal stuk voor stuk nagekeken door Peter, de vast mecanichien van de Post-ploeg. Bij de fiets van Eddie gaat het (buiten de schuld van Peter) mis. De 'pad' staat niet recht op de fiets en op moment dat Peter deze een beetje bij buigt breekt deze spontaan af.
Wat nu??. Omdat ik de enige ben met auto ben ik 'de lul'. Rinus gaat samen met Peter naar Bourg d'Oissans. Na alle winkels 'non, desolee' te hebben aangehoord gaan we naar winkel 2 nog eens terug. Deze fietsenmaker had immers nog iets wat er op lijkt.
Na mijn vraag of hij ons op een andere manier kan helpen, zie ik ineens bij hem zijn gezicht veranderen en volgens mij gaat er er een lichtje branden bij hem.
Hij gaat bellen naar een bevriende FM van hem in Grenoble. Deze heeft nog wel een Pinarello Dogma pad liggen. Na wat heen en weer sms'sen met fotootjes is het goede nieuws een feit. Omdat 'de pa' van de FM nog een boodschap moet doen in Grenoble zal hij de nieuwe 'pad' mee terug nemen naar Bourg d'Oissans.
We horen een gejuich en kunnen nog snel in een café de herhaling zien van de 1-0 voor Brazilië. Shit jammer, maar snel terug naar de camping zodat we de 2e helft nog kunnen zien...
Dit wordt een waar spektakelstuk. Een helft om nooit meer te vergeten. Dit was zo'n moment van: "Waar was jij op dat moment". Nou, wij zaten met z'n allen voor de buis bij de camper van Eddie. En een lol dat we hebben gehad, geweldig!!...
Sneijder geeft een voorzet en wordt finaal gemist door de keeper van Brazilië. 1-1!!
En als dan wat later dezelfde speler de 1-2 binnenkopt is het een gekkenhuis daar op die camping bij Rochetaillee.
Zaterdag 03-07-2010 Dag 4 (De Marmotte)Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje eerst op het vetgedrukte logootje met fietser. Klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles.
Ik sta rond 04.45 uur op. Het lijkt wel een normale werkdag want rond deze tijd opstaan ben ik wel gewend. Ik was al eerder wakker geworden van Niels en Erik. Deze mannen waren al om 04.00 uur opgestaan. Dit vind ik echter iets tè enthousiast.
Bij het opstaan merk ik meteen dat de 'diepe' massage van mijn broer me gisteravond goed heeft gedaan. We gaan om 05.00 uur gezamelijk ontbijten bij dat 'verdomde' chalet Beyond, dat steeds verder weg lijkt te staan. Ik stop me aardig vol met stokbrood besmeerd met jam en kaas. De resterende 'gaatjes' laat ik vol lopen met muesli-yoghurt.
Om 06.15 uur ga ik samen met Niels helemaal 'bepakt' naar beneden. Bij de camping aangekomen gaat Niels alleen verder zodat hij een zo goed mogelijk startplekje heeft.
Hier ga ik Dick en Eddie ophalen. Dick staat er helemaal klaar voor, maar kijkt bedenkelijk........"Hij gaat niet mee hoor,....ligt met migraine in bed"
"Sjonge Eddie, wat maak je me nou man". Ik kijk in de camper en zie Eddie nog niet eens liggen. Helemaal onder de dekens heeft hij zichzelf verstopt!! Wat een domper zeg!!
"Een half jaar getraind en dan dit....."
Dick en ik fietsen richting Bourg d'Oissans en hoe dichterbij dat we komen hoe drukker het wordt. Wanneer we het dorp in fietsen staat het eerste peloton klaar voor vertrek. Langzaam en rustig fietsen we ons startvak 4000 t/m 7000 in.
Het is nu 06.45 uur en dit betekent dus dat het nog een dik uur wachten is. Dick ontmoet zijn 'vakantiemaatje' uit Spanje. Ze praten lekker bij maar intussen wordt een uur op die schoenen met plaatjes staan toch wel vervelend. Hierop heb ik niet getraind het afgelopen half jaar. (verbeterpuntje)
In de smalle straatjes wordt nog een 'wave' uitgevoerd. Dit is dus wel een geinig moment.
Ik maak nog wat fotootjes en om 07.50 is het dan eindelijk zover. We mogen van start!!
We gaan meteen met snelheid tussen de 35-40 km/u richting Rochetaillee. Dick en zijn maatje gaan net iets vlotter en sneller dan ik. Zelf doe iets voorzichtiger omdat ze links en rechts langs me heen vliegen.
Als we rechtaf gaan zie ik ze al 50 meter voor me uit rijden en achterom kijken. Dick wil het liefst zolang mogelijk bij elkaar blijven. Maar ik geef aan dat hij gerust door kan en mag rijden.
Maar net voorbij het stuwmeer rijd ik Dick en zijn maatje weer voorbij er vanuit gaande dat ze mij opgemerkt hebben. Dit is dus echter niet het geval en als de beklimming van de Glandon echt gaat beginnen komen ze me voorbij.
"Oh, ben je hier man, wij zaten al te wachten op je". Ik maak de jongens duidelijk dat ze niet meer hoeven te wachten. Dit is naar mijn mening niet goed voor het 'ritme' voor zowel Dick en zijn maatje, als voor mezelf. Ik ben in ieders geval niet van plan om mezelf 'op te blazen' in deze eerste beklimming.
Nu ik geheel op mezelf aangewezen ben, kan ik ook mijn 'eigen rit' gaan rijden. De hartslag steeds rond de 155 bpm en deze wil ik als het even kan niet (veel) hoger laten komen tijdens deze eerste beklimming. Ik heb het gevoel dat 7 van de 10 renners mij inhalen. Zelf haal ik af en toe ook wat wielrenners in. Dit zijn dan wel de 'mindere goden' en de 'zwaargewichten'.
Er passeren mij ook mensen waarbij ik toch vraagtekens bij zet. Hijgend als een paard. Ai, ai zeg!
Sommige komen zelfs al terug lopen. Waarschijnlijk materiaalpech. Ik laat me echter niet 'opnaaien' en blijf steeds rond de 150-155 bpm rijden.
Bij River d'Allemond, het kleinde dorpje waar je doorheen gaat, wil iemand naar het toilet aldaar. Hij remt dus plotseling, maar valt lelijk op zijn 'plaat'. Ik kan er maar net omheen fietsen. Dit loopt goed af.
Dan volgt de 'badkuip'. Eerst een korte felle afdaling gevolgd door dezelfde korte felle beklimming van zo'n 12-14%. Hier is het aardig stil geworden rondom me heen.
Net voor de top staat Arnoud op de afgesproken plaats. Hij heeft zich hier in het 'Oranje shirt' geïnstalleerd. Door de overwinning van Nederland op Brazilië gisteren avond krijgt hij leuke reacties.
Ik pak een lekker koel colaatje en een banaantje. Dit is echt heerlijk. Ondanks dat het perfect weer is pak ik mijn windjackie uit de auto voor de afdaling.
Bovenop de Glandon kan ik meteen beginnen met de afdaling. Ik hoef immers niet in de rij te staan voor een hapje en een drankje. De afdaling kan rustig aan uitgevoerd worden.
Er wordt voor iedereen dezelfde tijd afgetrokken van je eindtijd. Het maakt dus niet uit of je snel of langzaam afdaalt. Dit hebben ze gedaan voor de veiligheid van de mensen.
Wielrennertjes willen hun 'verloren' minuten tijdens de eerste beklimming nog wel eens terug proberen te 'winnen' in deze gevaarlijke afdaling van Glandon, met alle gevolgen van dien.
In elke bocht van de afdaling staan minstens 4 mensen met kapotte banden, wielen en/of andere mankementen. Waarschijnlijk de remmen te veel en te lang ingeknepen, waardoor de velgen zó warm worden dat de binnenbanden spontaan 'klappen' of leeglopen.
Ook komen renners met hun fietsje op de schouder terug omhoog gelopen.
'Liever hun dan ik' denk ik bij mezelf. Veel fietsers zijn egoïsten; vandaag ben ik dus één van hen.
De afdaling van Glandon loopt verder goed. Mijn fiets voelt goed aan en ik krijg steeds méér vertrouwen in m'n Orcaatje. voordat ik onderaan over de 'tijdmat' rijd stop ik nog even om een 'reepje en een flesje AA-drink naar binnen te werken. Ik heb me laten vertellen dat het toch niet uitmaakt hoe lang je over de afdaling doet dus.....
Dan krijgen we een lang saai stuk langs industriegebied en een grote snelweg, het Maurienne-dal. Ondertussen rijd ik nog Elsemieke van 'chalet Beyond' voorbij. Ze verteld me dat ze permanent in Frankrijk woont en in de organisatie van Chalet Beyond zit. Deze Marmotte is voor haar de bekende 'krent in de pap'
Er rijdt een grote groep voorbij en ik probeer hier 'aan te pikken'. Er wordt stevig doorgereden. Eigenlijk net iets te hard, maar mijn hartslag blijft rond de 150 bpm en ik wil liever in deze grote groep blijven dan afhaken en alleen of in een klein groepje verder 'harken'.
Om 11.20 uur begin ik met de beklimming van de Télégraphe. Het begint aardig warm te worden nu. Bij een bevoorrading vul ik nog even de bidonnen en werk een hand vol rozijnen naar binnen. De beklimming gaat eigenlijk best goed en nadat ik nog even stop om mijn blaas te 'legen', sta ik eigenlijk zonder al te veel problemen om ongeveer 12.30 uur boven.
Ruim 2000 hoogtemeters op mijn tellertje dus er staat me nog wel één en ander te wachten. Op de top ga ik meteen door voor de afdaling. Mijn windjackie doe ik niet aan want de temperatuur is bij de afdaling van Télégraphe zelfs aangenaam.
Na de eerste kilometers 'vals plat' omhoog van de Galibier wederom gestopt bij de bevoorrading. Hier een paar stukken stokbrood met Camenbert verorbert. Verrassend!!
Nooit meegemaakt: broodje Camenbert en een 'handje' rozijnen. Ik had een Fransman kunnen zijn. Het smaakt me goed, zoals alles me goed heeft gesmaakt de afgelopen maand!!
Dan verder maar weer met de beklimming van de Galibier. Het 'vals plat' gaat eigenlijk niet zo lekker en ik merk dat het allemaal niet meer zo 'van harte' gaat. Elsemieke komt samen met haar vriendin in een soepele tred voorbij en na een paar bochten is ze al 'uit het zicht' verdwenen.
Het is nog niet eens zó erg steil, maar zo makkelijk als de Télégraphe ging, zo moeilijk heb ik het nu.
In de verte zie ik weer een bevoorrading en ik weet zeker dat ik hier gebruik van ga maken. Ik ga ook nog ff 'plassen' en maak beslist nog een paar mooie fotootjes. Want het uitzicht is hier werkelijk geweldig!! En we moeten er ook van genieten vandaag dus.....
Na een minuut of 5 rust terug 'op de fiets' maar weer voor het 'echte werk' van de Galibier.
Schitterende 'haarspeldbochten' met fantastische uitzichten. Ik kom warempel in een 'flow' en ga best redelijk omhoog. Het is één lint van wielrenners tot aan de top van de Galibier. Ik haal nu toch menig 'wielrenner' in. Ook zie ik 'materiaalman' Peter van 'Team Tommy Post' langs de kant staan. Hij geeft aan dat hij enorm last heeft van zijn rug maar dat ik gewoon door kan rijden en niet hoef te stoppen.
'Dat zal ik zeker ook niet doen hoor Peter', alhoewel voor hem zou ik wel een uitzondering hebben gemaakt.
Net voor de top van Galibier stop ik nog even. Hier staat de organisatie van Chalet Beyond met genummerde tassen. Deze liggen netjes op volgorde klaar. Ik heb er een paar 'verse' bidonnen in zitten. Ook 'werk' ik nog een banaantje en een wafel naar binnen voordat ik verder ga voor de laatste en steilste kilometer van deze beklimming.
Door de korte rustpauze die ik net heb gehad is deze laatste kilometer nog wel te doen. Het is prachtig om tussen de sneeuw te rijden. Het smeltwater loopt over de weg zodat je over een 'zeiknatte' weg rijdt. Als ik om 14.30 uur op de top ben doe ik wederom mijn windjackie aan en ga meteen door voor een prachtige afdaling.
De eerste kilometers gaan nog wel wat voorzichtig, mede door het smeltwater en grind op de weg. Maar daarna daal ik heerlijk af. Ondertussen haal ik nog Karel van 'Team Tommy Post' in. Wanneer ik op de splitsing rechtsaf ga richting Bourg d'Oissans zit ik in een groepje van 4 dalers. De afdaling gaat geweldig en er worden hoge snelheden 'geklokt'.
De tunnels zijn zeer donker en gevaarlijk. Mijn zonnebril doe ik dan omhoog en probeer in het wiel te blijven van mijn voorganger zonder links of rechts naast me te kijken. Richting Bourg d'Oissans gaat het af en toe nog omhoog. Desondanks blijft het tempo nog best redelijk hoog. We moeten ook nog stoppen omdat er een ongeluk is gebeurd aan andere kant van de weg. Na enkele minuten, wanneer de persoon in de ziekenauto is, kunnen wij weer verder.
Enkele kilometers verderop net vóór de Alpe d'Huez staat 'Nolleke' weer klaar met een heerlijk koel colaatje. Ik probeer nog een banaan naar binnen te proppen. Maar meer dan een halve gaat er echt niet meer in. Dan weer verder voor het laatste gedeelte. De beklimming van de Alpe d'Huez.
Normaal gesproken goed te doen, maar nu is de situatie iets anders. Na zo'n 160 km en 4000 hoogtemeters doen de beentjes niet meer wat ze normaal behoren te doen.
Toch heb ik een redelijk gevoel over een goede afloop. Ik heb immers nog geen krampverschijnselen en voel me naar omstandigheden 'vrij fris'
Arnoud wenst me nog succes en ik draai om ongeveer 16.30 uur de Alpe d'Huez op. Het is achter in de 30 graden en in de eerste bocht stop ik even om mijn helm af te doen. Enkele dames vragen bezorgd of het wel goed met me gaat en ofdat ik soms water wil. Ik sla het af en ga weer verder.
Alhoewel het allemaal niet echt soepel meer gaat bij me, valt dat 'in het niet' bij vele andere wielrenners. Vele lopen omhoog en sommige liggen meer dood dan levend op een muurtje. Renners staan met hun bidon langs een rots om druppelend water op te vangen en drinken dit dan op. Ook zie ik een eindje verderop menig renner met de voetjes in een stroompje water zitten. Die doen dit om hun brandige voeten proberen te blussen.
Hier heb ik ook wel last van maar het is niet zo erg dat ik er voor af ga stappen. Nee, ik probeer nu tot aan de finish op de fiets te blijven zitten.
Af en toe rijd ik onder een soort van douche door. Deze besproeit de gehele breedte van de weg. Heerlijk!!
Om 18.00 uur is het dan zover. Ik ga het halen hoor!! Onder het bruggetje, nog een paar bochten door en dan is het zover. Een moment schiet er van alles door me heen. De vele uren training het afgelopen half jaar. Het vele 'afzien' tijdens de regenachtige toerritten. De 'karakter-kilometers' die gemaakt zijn in de regen en wind.
Met een brok in mijn keel ga ik over de finish. Het eerste wat ik doe is proberen naar huis te bellen om te vertellen dat ik het heb gehaald. Wanneer ik mijn vrouw aan de telefoon krijg kan ik echter niet veel meer uitbrengen dan: 'ik heb het gehaald' en 'ik bel je later wel terug'.
Enkele minuten later kom ik Ed en Dick tegen. Ze feliciteren me van harte. Met Eddie gaat het redelijk goed nu. Hij heeft de Alpe d'Huez samen met Dick opgefietst. Dick heeft vanaf de Galibier last van 'kramp in zijn benen' gehad. Hij baalde wel, want hij kwam met zijn 50 jaren 16 seconden te kort voor 'Oude lullen-goud'.
Achteraf blijkt dat Niels er 7.45 uur over heeft gedaan!! Fantastische prestatie!
Ook Erik heeft het keurig gedaan. Hij is echter niet helemaal tevreden want komt net 5 minuten te kort voor 'goud'. Jammer voor hem, maar toch een prima prestatie.
Ikzelf heb er 10.10 uur over gedaan en dit komt nog niet in de buurt van 'goud'. Toch ben ik uitermate tevreden met deze 'zilveren' prestatie.
Misschien ooit nog eens.......
