Ronde v Vlaanderen 150km

Vandaag stond voor mij de Ronde van Vlaanderen op het programma. Het weerbericht gaf een droge en een natte versie van deze dag aan. Ik kan u verklappen dat de natte versie heeft gewonnen.

Voor mij was dit de eerste keer om de RVV te rijden. En moet eerlijk bekennen dat ik er wel een beetje huiverig voor was. De heuvels met stijgingspercentage's van meer dan 20% in combinatie met de bekende kasseien. Hoe zou ik dit gaan 'verteren'

Hieronder een kaartje met de route. Klik erop voor vergroting.


Rond 09.00 uur kom ik in een toen nog zonnig Ninove aan. Te laat zie ik dat ik rechts langs de snelweg moet parkeren en rijdt rechtdoor en daardoor sta ik ruim 25 minuten in de file om Ninove binnen te rijden. Ik besluit om iets verder te blijven rijden en hier de auto te parkeren.

Het inschrijven ter plaatse kan hier gelukkig nog en ook nog eens vrij snel. Om 09.45 uur zit ik op de fiets voor 'mijn' Ronde van Vlaanderen.

Meteen vanaf de start gaat het 'miezeren' en de eerste kilometers gaan we in een lange rij op een slakkengangetje achter elkaar aan. Als we in de rustige polders komen ontstaan de eerst groepen. Ik probeer in een leuk groepje te komen en zeker niet te veel 'kopwerk' gaan verrichten met de stevige tegenwind.

Het miezeren veranderd in serieuze regen en ik maak kennis met de eerste kasseienstroken. Apart zeg! Als je in Nederland 100 meter tegenkomt probeer je uit alle macht hier omheen te rijden. Hier kan dat gewoonweg niet.
Overal liggen er bidonnen op de weg. Eruit getrild door de kasseien. Niemand die er voor omdraaid. Die van mij blijft gelukkig zitten......



De eerste rustpauze is na 45 km. Je rijd een hal in en hier is het tenminste droog. Na een hapje en drankje kom ik buiten en het zonnetje begint nog te schijnen ook.
Nu gaat de RVV echt beginnen. Bij de 'Oude Kwaremont' is een voorproefje op de klimmen met kasseien die daarna te wachten staan.

Na 72 km de Paterberg. Kort kasseienklimmetje, met '20%' erin. Er is één lint van fietsers dat naar boven loopt. Rinus heeft geluk en kan net op de fiets blijven zitten zonder af te stappen. Hier moet je ook echt 'geluk' bij hebben hoor. Want je moet sowieso op de 'rug' van de weg blijven. De buitenzijdes van de weg zijn zo slecht dat je amper kan inhalen. Als dan iemand net voor je wegglijdt of afstapt en niet meteen naar rechts gaat, dan moet je er zelf ook meteen af.

Op 80 km de 'koppenberg'. Deze is net zo. Alleen 2x zo lang. Rondom me gesteun en gekreun. Ik heb de neiging om staand te trappen. Je achterwiel begint dan te slippen op de modderige en natta kasseien en je bent 'gezien'. Dus ik blijf zitten en ook hier kan ik dus bovenkomen zonder eraf te hoeven. Soms lachwekkend want de spleten tussen de kasseien zijn zo groot dat je je wiel erin kan parkeren. Als je dan afstapt zal de fiets er mooi recht in blijven staan.

Na 85 km de 2e rustplaats. Er staat hier een rij van 100 meter. Voetje voor voetje schuifelen we vooruit voor een wafeltje, wat stroopwafels en banaantje.


Op de fiets voor het laatste gedeelte. Meteen weer bergop. Pff, dit valt niet mee. Ik moet altijd ff 'warm' worden. En omdat het alweer is gaan regenen, zal dit niet zo snel gaan.
Taaienberg, Eikenberg en Molenberg zijn ook van die kasseienklimmetjes. Gaaf hoor en je ziet dat steeds meer mensen 'problemen' hebben op de gladde/modderige steentjes.

Ik maak me op voor de 'Kapelmuur'. Net vooraf hieraan zit een flinke steile klim. Maar niet op kasseien, dus dat scheelt dan weer. Ik rij hier toch op reserve want ik weet niet wat er komen gaat. Dan zie ik de kasseien en gaat de 'Muur' beginnen. De mensen die langs de kant staan moedigen iedereen flink aan. Het geeft een extra 'kick' waardoor ik net ff wat harder door kan trappen en eigenlijk voordat ik het weet bovenop ben.

Bij de afdaling van de Kapelmuur kijk onderaan de scherpe splitsing naar rechts een agent verschrikt en maant om rustig te doen. Ik kijk om me heen en naast me komt een jongen voorbij geraast. Zijn remmen zijn defect volgens mij en hij probeert met zijn voeten te remmen (half van zijn fiets hangend)
Uiteindelijk stuitert hij tegen de stoeprand en komt nog 'vrij gunstig' tegen de muur van het woonhuis tot stilstand. Dat was even schrikken.

Het laatste heuveltje is de Bosberg. Hier wordt nog een foto gemaakt. Daarna is het nog 12 km met windje in de rug en 'zeikende' regen naar Ninove. Doornat, moe maar wel voldaan kom ik rond 17.00 uur aan bij de finish.
Geweldige en aparte 'zware' ervaring vandaag. Mooi om een keer mee te maken.
158 km op de teller met 24 km/u gemiddeld. Ik ben dus ook weer een echte 'wielertoerist' geweest vandaag.