Vandaag was het dus gelukkig zover en wederom was ik winters aangekleed. Er stond een prima voorjaarszonnetje. Desondanks vond ik het toch nog flink koud. Ik ben denk ik daarom een enorme 'koukleum'.
Hieronder gegevens en route. (klik op kaartje voor vergroting)
Om half 10 vertrokken we dus met een mannetje of 20 denk ik. Wel een flinke opkomst gelukkig. Hopelijk blijft dit de komende weken zo.
De afspraak was dat zowel de A-groep en de B-groep bij elkaar zouden blijven. En ik moet zeggen: de eerste 10 kilometer was dit ook het geval.
Maar bij windje tegen was dit tempo vooral voor de 'oude garde' iets te langzaam. Deze mannen die al minimaal 1000-2000 km in de benen hebben, zijn niet beroerd om er nog een 'tandje bij' doen.
Dit werd weer niet in dank afgenomen enkele van de B-groep. Dus het 'gesteggel' waar het vorig seizoen mee geëindigd is, gaat gewoon bij de eerste rit in het nieuwe seizoen weer verder.
Meerde mensen waaronder ikzelf kunnen hier (nog) wel om lachen. Dit komt mede omdat we het zelf op zich lekker bij kunnen houden.
En echt hard word er ook niet gereden, maar voor een eerste ritje is het sommige al te hard. Nu moet ikzelf ook wel bekennen dat het in mijn ogen altijd dezelfde mensen zijn die lopen te zeuren over de snelheid, maar goed.....
Na ruim 50 km zijn we aangekomen bij Lennisheuvel. Hier hebben we in een gezellig 'boerencafé' een lekker bakske koffie op. Lekker 'geouwehoerd' met de jongens. Ik heb m'n schoenen bij de kachel gezet omdat ik natuurlijk weer koude voeten had gekregen.
Na de koffie ging het meteen enorm mis wat betreft 'het bij elkaar blijven'. De eerste waren al aan het rijden en de laatste moesten nog uit het café komen. Je raad het al. De groep viel meteen uit elkaar.
Wachten-Niet wachten, langzaam rijden en er werd zelfs door enkele fietsers omgedraaid.
Maar na een tiental minuten langzaam rijden toch met een man of twaalf doorgereden richting huis. Het tempo ging weer automatisch omhoog en ikzelf vond het wederom eigenlijk niet erg. Ik bleef het namelijk vrij koud houden.
Ik bleef wel een beetje achterin hangen zodat ik in de gaten kon houden dat iedereen erbij kon blijven. Dit lukte enkele van ons niet waaronder 'onze Toon de Vlaai'. (74 jaar inmiddels)
Ongelooflijk bewonderingswaardig dat deze man gewoon elke week zijn kilometers met de groep mee fietst. Heb af en toe nog een duwtje gegeven aan Toon en uiteindelijk met ongeveer 80 km thuis gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten