Maar vandaag maak ik een uitzondering. Ik heb de afgelopen keren diverse 'plaatjes' gemaakt die ik jullie niet wil onthouden. Ook heb ik toch wat bijzonders meegemaakt in deze námiddag net voor kerst. Terwijl 8 van de 10 mensen aan de 'kerstborrel' zitten, maakt Rinus gewoon z'n gebruikelijke ronde in de Loonse/Drunense Duinen.
Dit onderstaande filmpje is van enkele dagen geleden. Vandaag lag hier nog veel meer sneeuw. Zelfs zoveel dat ik heerlijk onderuit ben gegaan, maar in een deken van een halve meter stuifsneeuw terecht kwam en dit dus dit keertje eens geen enkele pijn deed.
Mooi filmpje toch? In dit geval prachtig omdat er een heerlijk zonnetje doorbrak en de temperatuur wat boven het vriespunt kwam. Een mooie laag mist boven de sneeuw maakte het duinlandschap zeer bijzonder.
Vandaag (de dag vóór kerst) ga ik alleen nog een rondje maken. Er is vannacht een cm of 8 verse sneeuw over de oude laag gevallen. Zwaarder dus dan normaal, maar ook wat gevaarlijker omdat er in feite een ijslaag onder de verse sneeuw ligt.
Maar ik moet zeggen dat het me aardig af gaat de laatste tijd. Ik krijg zelfs het idee dat ik wat ervaring krijg/heb en dat het me niet echt moeilijk afgaat. Maar net als dit denkt voel je het achterwiel weer wegglijden en lig je alweer bijna op je gezicht. Dit terwijl de bandjes staan bijna leeg zodat ik meer grip op de gladde paadjes heb.
Vandaag was het wel wat gevaarlijker want het kan zomaar zijn dat er een boom of tak over het parkoers ligt. Dit komt doordat de takken geknapt zijn door de vele sneeuw die op de takken ligt. Uitkijken dus......
Het is zeer rustig vandaag in de bossen en wanneer ik na ruim 20 km bijna aan het einde ben zie ik een klein 'ree'tje' het pad oversteken. Omdat ik hier altijd gefassineerd naar kan kijken als ik zoiets tegenkom in de natuur stop ik meteen.
Het beestje blijft een meter of 10 van me vandaan staan. Normaal loopt/springt zo'n beest meteen weg maar als na enkele minuten het beest op z'n gemak gaat liggen merk ik dat er iets niet in de haak is.
Ik ga voetje voor voetje op het reetje af en probeer door heel rustig te praten het beestje op z'n gemak te stellen. Ik kan het zelfs aanraken en wanneer ik het ree'tje beet pak stribbelt het wat tegen. Ik bel m'n MTB-maot Jan Koning (hij heeft weer de juiste contacten met de boswachter) om te melden dat er hier een hertje ligt dat wel wat hulp kan gebruiken.
Ik spreek af met Jan dat ik het hertje bij de eerste de beste MTB-paal (D01 leg. Ik schuif de sneeuw van de grond en leg het kleine beestje (nog geen 10 kilo) in de 'warmere bladeren' neer. Het beestje is zo verzwakt dat hij hier rustig blijft liggen en eigenlijk als het ware op z'n dood ligt te wachten.
Hopelijk komt de boswachter snel en pikt hij dit beestje op. Dit zal dan zijn redding kunnen worden. Immers wat warmte en voedsel is het enige wat er denk ik aan ontbreekt bij dit weerloze beestje.
Thuis aangekomen kan ik het voorval niet zomaar uit m'n hoofd zetten en vind het toch eigenlijk wel zielig. Ik hoop niet dat er morgen bij m'n ouders 'gevulde herte-reet op m'n bordje ligt bij onze traditionel kerstmaaltijd.
Vragen dus op kerstavond......, heeft de boswachter het ree'tje opgepikt, of ligt het daar nu nog in de kou dood te gaan. Misschien heeft de natuur zijn werk gedaan en een vos er al een heerlijk 'maaltje' van gemaakt.
Ik wil morgen het liefst 'gewoon' kalkoen op m'n bord in ieders geval..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten