Om 9 uur is Eddie bij mij. We doen op het 'gemakkie' en we pakken eerst een bakkie koffie. We rijden rustig aan naar Limburg en het plan is om bij 'De Smokkelaer' te starten. Als we hier aankomen blijkt deze gesloten. Dan maar even doorrijden naar Teuven.
Hier is een gezellig restaurantje dat 'Moeder de gans' heet. We parkeren de auto en gaan eerst dè specialiteit van het huis proeven. Appeltaart met een lekker 'cappuccinootje'.
We kleden ons om en stappen iets over 12.00 uur op de fiets. Hieronder de route. Klik op het 'fietser-logo' en dan kun je al de details bekijken.
We slaan bij Teuven linksaf en beginnen meteen met een 'pittig no name klimmetje'. Zoals ik van Eddie gewend ben geeft ie meteen flink gas erop. Ik weet dat ik een 'dieseltje' ben en moet zoals altijd even warm worden. Maar met deze hartslag ben ik boven aardig warm.
We rijden òm de Schilberg heen en dalen 'De Piemert' af richting Slenaken om als éérste klimmetje de Loorberg te pakken. In één tempo mooi omhoog maar Eddie zet in de laatste bocht nog even aan om als eerste boven 'aan te tikken'.
Dan richting de Camerig. Deze heuvel is de eerste kilometer best lastig, maar dan loopt ie lekker. Op het steile gedeelte heb ik een gaatje met Eddie en hoewel hij op de iets vlakkere stukken dichterbij komt, ben ik deze keer wel als eerste boven.
Dan richting Vaalserberg en ook dit is een leuk klimmetje. Als we boven zijn 'schieten' we even een fotootje voor de 'blog'.
We dalen de achterkant van de Vaalserberg af. Dit stuk is prachtig geasfalteerd. Een flinke verbetering met voorgaande jaren.
Onderaan zitten we meteen op het parkoers van de Camerig Classic. Deze heb ik de afgelopen jaren ook gereden en over enkele weken ga ik deze tocht ook meedoen. (Als de weersverwachting een beetje meezit natuurlijk)
We komen weer langs de afslag Camerig en rijden rechtdoor naar Mechelen. De volgende heuvel is de Kruisberg en dit is altijd een '&#%*-klim'
Op het steile gedeelte maak ik het verschil met Eddie. Hij rijdt vandaag op z'n veldfiets, compact 36x27 als kleinste verzet. Dit is iets zwaarder als ik met m'n 34x25. Het verschil boven is minimaal en we rijden door naar het zonnige terras van 'Bie de tantes'.
Hier pakken we een lekker colaatje en een cappuccino. Het lijkt wel voorjaar zeg, heerlijk. Maar na een tijdje merk je dat het ondanks het zonnetje wat fris begint te worden.
We stappen op de fiets om meteen aan de Eijserbosweg te beginnen. Halverwege moeten we van de fiets af voor gemeentewerkers die bermafval met een grote vrachtwagen aan het opruimen zijn.
Weer op de fiets geeft Eddie het tempo aan en heeft meteen een gaatje. Mijn plan om dit gaatje bij 'de boom' dicht te rijden mislukt. Op het moment dat ik wil passeren komt er in de bocht een auto aan en ik val vrijwel stil. Eddie daarentegen 'zet meteen aan' en heeft wederom een gat en houdt dit tot boven toe vol.
Kapot, maar met een 'big smile' wacht Eddie mij bij het kruispunt op.
"Ik dacht de dood of de gladiolen, maar Rinus komt me niet voorbij", aldus Eddie.
Ik geef 'onze Ed' de verdiende complimenten en we gaan naar de Fromberg om daarna richting Valkenburg te gaan. Hier pakken 'Sprookjesbos' nog mee en draaien dan weer rechtsaf richting Keutenberg.
We houden het tempo er aardig in en ik begin zowaar wat krampverschijnselen te krijgen in m'n linker bovenbeen.
We draaien met z'n tweeën de Keutenberg op. Ik moet zeggen dat het 'best zeer' doet zo'n eerste keer in het seizoen. Daarom dus blij dat ik boven ben en Eddie volgt iets later. Boven rijden we rechtdoor en slaan bij T-splitsing linksaf richting Gulpen.
We 'doen' nog even de Koning van Spanje en slaan linksaf om de Gulpenerberg af te dalen en dan via Mechelen de laatste heuvel van vandaag op te fietsen. Dit is de Sweiberg en ik neem me voor om 'vol in de aanval' te gaan van begin af aan. "Dit zal hem leren" denk ik bij mezelf.
Met de kans op kramp begin ik dus met de 'grote plaat' met de beklimming van de Sweiberg. Op het moment dat de benen helemaal vol lopen schakel ik terug naar de '34'. Gelukkig een flink gat met 'onze Ed' en daar heb ik dus voorlopig 'geen last' meer van.
Ik haal 2 jongens in die op gewone fietsen van school naar huis fietsen. Ze proberen me bij te houden en dit lukt ze ook zeker zo'n 500 meter. Dan kijk ik om en zie Edje in de verte weer aan komen stormen. Die is vastbesloten om het gat toch dicht te gaan rijden.
Dus op het moment dat ik de bocht door ga en hem even niet zie, zet ik weer volle bak aan en dit net zolang tot ik hem weer achterop zie komen.
Wanneer ik hem dan weer zie, is het gat zó groot dat de moed bij hem in de schoenen zakt. Ik zit hardop te lachen op m'n fiets. Plan gelukt!!...
Toch leuk hoe Eddie en ik er altijd weer een 'wedstrijdje' van weten te maken. En als ik die dan nog een win is het helemaal mooi......
Maar één ding is zeker. Eddie rijdt een stuk beter als vorig jaar. Als hij zijn gewicht in de gaten houdt en op deze manier door traint, weet ik zeker dat hij de Marmotte begin Juli 2011 gaat volbrengen.
We rijden gezamelijk richting Teuven en bij 'Moederer de gans' pakken we een heerlijke 'Corsendonck' en laten ons de welverdiende soep en maaltijd heerlijk smaken.
We hebben vandaag zo'n 85 km, met 1350 hoogtemeters gefiets. Bovendien was het een zonnige en super gezellige dag. Voor herhaling vatbaar....
He Rinus
BeantwoordenVerwijderenMooi stukje en ja het was gezellig, maar kom toch elke keer een stukje dichter bij, hè en bedaking voor de gezellige dag.
Eddie de eagle