Hieronder de route en de gegevens. Klik in het kaartje eerst op het vetgedrukte logootje met fietser. Klik daarna rechtboven onder 'help' weergeven in metrisch . Dan zie je alles in kilometers ipv miles.
In Faucon ga ik rechtsaf voor de altijd rustige, maar snelle afdaling naar Entrechaux. Hier maak ik een fotootje, want ik kom hier elk jaar verschillende keren langs en steeds blijft dit weer een prachtig plaatje.
In het centrum van Entrecheaux ga ik linksaf en volg het glooiende landschap totaan de splitsing Malaucene en Veaux. Ik besluit linksaf richting Col de Veaux te gaan. Dit is een leuke beklimming en wanneer je afdaalt ga je het riviertje 'de Toulerenc' over. Ik vervolg de weg naar boven en hier aangekomen ga ik weer rechtsaf richting St. Leger de Ventoux.
In de verte zie ik een bekend shirt van 'wielertoerist'. Ik rijd hem achterop en het blijkt Yves te zijn. Hij zit op een camping in Vaison La Romaine en doet vandaag een ritje met z'n campingmaatje. Yves en ik kletsen tijdens het klimmen nog wat bij en uiteindelijk fiets ik alleen verder naar Brantes.
Om het 'schilderachtige ' Brantes te bereiken is een korte, maar pittige beklimming nodig. Ik merk wel dat deze beklimming me makkelijker afgaat dan enkele jaren geleden. En dat is logisch ook natuurlijk. We hebben ook enkele jaartjes meer 'klimervaring'
In het 'centrum' van Brantes is maar één terras en wie kom ik daar tegen? Jelle en Silke, dat is een verrassing! Broer en zus zitten te genieten van een colaatje en willen net dezelfde richting op rijden als ik. We gaan met z'n drieën verder.
Col de Fontaube, die we enkele dagen geleden beklommen hebben mogen we nu in deze richting afdalen. Echt een heerlijke afdaling, maar ook een paar verradelijke 'haarspeldbochten'. We komen er goed doorheen en ook Silke doet het ondanks haar geringe 'daalervaring' prima en gaat netjes de scherpe bochten door.
Aan het einde van de afdaling gaan we rechtsaf richting Buis de Barronies. Na enkele kilometers linksaf voor de beklimming van Col de Propiac. Dit is van deze kant een mooie beklimming met een enkele kilometers 'vals plat' vooraf. Hier blijven we met z'n drieën bij elkaar.
Wanneer het echt omhoog gaat besluit Jelle er vandoor te gaan. Ik laat me deze keer niet verleiden om 'mee te gaan' en besluit in de buurt van Silke te blijven. Ze doet goed haar best om te volgen en wanneer er een gat valt tussen mij en haar, lijkt ze in de 'problemen' te zijn. Maar wanneer ik het tempo een 'ietsie pietsie' laat zakken, komt ze langzaam maar steeds dichterbij.
Het is een echt 'bijtertje' en voert dan ook maar meteen de uitdrukking 'erop en erover' in de praktijk uit. Ik blijf steeds hetzelfde tempo aanhouden maar het gaatje met Silke wordt steeds groter. Ik hoop niet dat ze zichzelf 'opblaast'.
De laatste kilometer van de beklimming probeer ik toch weer naast Silke te komen. Maar ze laat dit niet zomaar gebeuren en haalt alles uit de kast om net vóór Rinus boven op de top aan te komen......
Grote klasse van deze 13 jarige meid en ik ben benieuwd of ik haar volgend jaar nog kan volgen. Afin, bovenop nog wat uitgerust en wat fotootjes gemaakt. Jelle was er natuurlijk alang. Dit is voor deze 'aankomende Sven Kramer' Natuurlijk een 'eitje'.
Wat volgde was nog een heerlijke afdaling naar de camping in Faucon toe. Want dat is toch altijd weer het mooie van een beklimming.
Resumé: het was een heerlijk ritje in mooie omgeving en goed gezelschap.
Wat een leuk stukje geschreven! Voor Silke was het natuurlijk geweldig om bij Rini te kunnen blijven! Ook zij vonden het erg gezellig zo!
BeantwoordenVerwijderenRudy, Margit, Jelle en Silke