Officieel cinglé !! No 3363

Hier dan eindelijk mijn BTBV (bocht tot bocht verhaal)
Eindelijk is het zover. Vandaag is het de bedoeling om ons 'in de boeken' te fietsen. Ik sta om 05.15 uur op. Eerst even naar het toilet. Ik 'hoor' een paar wc's naast me dat Hans ook al wakker is.

Hans is een kerel uit Groningen. Met hem heb ik vorig jaar een ritje met oa. daarin de 'Gorge de la Nesque' en de Mont Ventoux via Sault gereden.
Vergezeld toen met Jeroen en Martijn en Anne. De laatste drie zijn er dit jaar niet. Maar Hans en zijn gezin wel.
Ik vind het een prima idee om vandaag gezamelijk de Cinglé te rijden. Met z'n tweeën is namelijk niet alleen sowieso gezelliger. Je kunt je ook aan elkaar 'optrekken' en het geeft wat meer moraal.

We vertrekken om iets voor zessen met de auto van de camping in Faucon. Iets voor half zeven staan we op de gemeentelijke parkeerplaats in Malaucene.
We kleden ons om en Hans gaat z'n 'kleiwerkje' nog ff afmaken bij een openbaar toilet in Malaucene.

De bakker is al open en nadat we hier onze eerste stempel hebben gekregen starten we om 06.37 uur aan het avontuur. Zoals afgesproken beginnen we rustig aan. We worden al snel ingehaald door een Nederlander die vandaag ook 3x omhoog gaat. Hij gaat wel wat sneller als ons, maar Hans en ik glimlachen naar elkaar.

Wat later komen we al iemand tegen in de afdaling. Helemaal 'ingepakt' is die gast. Hij zal het wel koud hebben dan. Hij heeft aan ons 'cinglé-nummerplaatje' al gezien dat wij ook voor 'de Cinclé' gaan en wijst naar zijn eigen plaatje.

Maar de temperatuur valt wel mee. Het is zelfs aangenaam te noemen. De mistral wind zal vandaag aanwezig zijn, maar hier hopen we de eerste twee beklimmingen geen last van te hebben.

Voorbij de Mont Serein, gaat Hans een ietsie sneller fietsen. Ik blijf gewoon m'n eigen 'zeer rustige' tempo rijden. Maar enkele kilometers voor de top besluit ik om toch iets te versnellen en dus de hartslag wat hoger te laten worden.

Ik blijf Hans steeds in het zicht houden en loop zelfs heel langzaam in. Om iets voor negen uur zijn we boven. Uiteindelijk is Hans een minuutje of wat eerder boven als ik. Hier op de top heerst een geweldige rust op dit tijdstip. Alleen een Franse vader met zijn zoon is via Sault al naar boven gefietst. We maken een praatje en wat fotootjes natuurlijk.
De winkel boven is nog dicht. Dus die stempel gaan we de volgende keer op de top wel 'scoren' hier.

Hieronder een collage van de eerste beklimming van de MV vandaag. Rechtsboven heb ik er ook een foto bijgedaan van het Jeux de boulles kampioenschap. Hier ben ik/we natuurlijk trots op. Net als vorig jaar zijn m'n zoon Dennis en ik kampioen van de camping geworden!!! Dit is net 2 dagen geleden gebeurd dus........


1e beklimming Mont Ventoux via Malaucene.

We dalen af naar Bedoin. Hans voorop en deze moet na enkele bochten al flink in de remmen. Wat is namelijk het geval? Er steekt een kudde schapen over.... Dit is toch link als je met zo'n 70 km/u afdaalt. Maar we knijpen op tijd in de remmen en rijden er kundig omheen.

Onder in Bedoin aangekomen halen we bij de 'Office de Tourisme' (vlakbij fonteintje)
de benodigde stempel. Achteloos zet hier de mevrouw een stempel. Je ziet ze denken: "Weer zo'n stelletje mafkezen".

Hans trakteert me op een 'bakkertje' en we genieten op een bankje van onze heerlijke 'pain de abricot' en een koele cola. Jammer dat er net zo'n veegmachine langs komt. We moeten echt maken dat we weg komen anders zijn we een 'broodje stof' aan het happen.

Om 09.50 uur vertrekken we via Bedoin voor onze 2e beklimming. Vanaf deze kant ken ik de beklimming inmiddels op mijn duimpje mag ik wel zeggen. Dit komt goed uit want mijn kilometerteller en hartslagmeter werken niet meer. Met dank aan 'mijn jongens', die gewoon bij het opladen van dit apparaat de stekker uit het stopcontact gehaald hebben omdat hun eigen 'PSP' (gameding) ff voorrang had.

Wij rijden wederom het eerste stuk rustig naar boven. Maar bij de bocht van St Esteve kan ik in dit tempo de trappers amper rond krijgen. Ik besluit om nu wat meer risico te nemen en probeer in een goed en lekker ritme te komen. "Rustig aan Rini, je gaat te hard!!" waarschuwt Hans. Wij hebben steeds ongeveer dezelfde hartslag gehad dus Hans kan het wel weten......

Maar ik voel me redelijk goed en zelfverzekerd dus ga ik gewoon door. Ik denk dat dit voor Hans ook een seintje was dat hij nodig had. Hans pikt gewoon aan en gaat zelfs 'over mij heen'.

Halverwege komen onze vrouwen (Harriette en Franka) ons met de auto voorbij. "Kom op Rini!!" roepen ze. Harriette (de vrouw van Hans) is chauffeur vandaag en rijd richting Hans die ik inmiddels al niet meer zie.

3 kilometer voor Chalet Reynard staan de vrouwen en kids van Hans. Ik neem een heerlijke koele cola aan en drink deze in één keer leeg. "Hans gaat in meteen door" hoor ik. Dus ik besluit ook snel maar weer door te gaan. Hoewel het na Chalet Reynard niet echt 'soepel' gaat kom ik mede door de aanmoedigingen van kids en vrouwen in 2.10 uur boven. Wederom is Hans een minuut of 5 eerder op de top.

De vrouwen staan boven te wachten en Hans heeft al de benodigde stempels ontvangen. We rusten boven even uit en genieten van het uitzicht. Niet te lang, want we kunnen beter deze extra tijd in Sault gebruiken bij de lunch. We dalen af naar Sault. Een lastige afdaling omdat het wegdek niet al te best is. Dus toch ruim 35 minuten geconcentreerd 'sturen'.


2e beklimming Mont Ventoux via Bedoin.

In Sault nemen we het er lekker van. Het is heerlijk weer en het terras in het centrum is op dit tijdstip helemaal vol. We besluiten om binnen te gaan zitten. Het restaurant heeft een 'wielrenners-menu', maar ook 'friet met kip'!! Hans kijkt me ondeugend aan en we besluiten om gewoon Friet met kip te nemen. Het betekent dat we vrij zeker van de zaak zijn en dat we die Mont Ventoux vandaag 3x gaan 'pakken'.

We zitten ruim een uur in het restaurant en iedereen heeft zijn/haar buikje aardig vol. Om precies 14.00 vertrekken we vanuit Sault voor onze 3e beklimming.
We worden ingehaald door 2 Belgische jongens. Het toeval wil dat ook zij met hun 3e beklimming bezig zijn. Alleen zijn zij in Bedoin gestart en hebben ook beduidend snellere tijden 'geklokt'.

We rijden gezamelijk omhoog en de Belgen moeten er hartelijk om lachen dat wij net een portie 'friet met kip' naar binnen hebben gewerkt. Ze komen dan hun 'verzorging' tegen en stoppen hiervoor. Hans en ik rijden door, maar ik kan het tempo niet echt volgen en laat Hans gaan. Na een kilometer of 10-12 klimmen staat onze eigen 'verzorging' langs de kant en hier stop ik bij Franka even voor een lekkere koele cola.
Snel weer op de fiets en wat later zie ik 'de 2 Belgische jongens' weer aansluiten bij me. Ze gaan er meteen 'overheen' en nadat ik hun niet meer zie probeer ik één tempo omhoog te rijden en in de vertrouwde 'flow' te komen.

Enkele kilometers wanneer het wat vlakker is kijk ik die mannen 2 bochten verder weer in de rug. Ik schakel een 'tandje bij' en probeer toch weer bij die gasten 'aan te pikken'. Dit lukt wonderwel vrij snel en ze kijken verbaast op. Na even op adem te zijn gekomen neem ik 'de kop over' van hen.

Het gaat prima nu en ik probeer het tempo aan te houden wat ik net alleen reed. "We zien het wel", denk ik bij mezelf. De laatste 4-5 kilometer zitten er best 'vlakkere' stukken in en 'de grote plaat' gaat er warempel nog op.

Er worden snelheden van tegen de 30 km/u gehaald nu en ik waar ik op hoopte gebeurd. Ik zie Hans daar in de verte. Hup,nog een tandje erbij, want dan kan ik mooi bij Chalet Reynard met Hans naar boven rijden.

We rijden ook nog 'Cancelara' voorbij. Hij heeft tenminste een opvallend Zwitsers shirt aan, daarom deze naam voor hem. Het blijkt ook een Belg te zijn die de andere 2 jongens al eerder tegen zijn gekomen.

Voorbij Chalet Reynard rijden we met z'n vieren omhoog. Maar waar ik al bang voor was gaat gebeuren. Door de krachtinspanning van zonet kan ik omhoog niet 'volgen' en laat een gaatje van 5-10 meter vallen. Het wordt zo'n 50 meter en dan komt 'Cancelara' mij weer voorbij.

"Komaan jongen, die gasten zitten allemaal kapot. Aanpikken bij mij en volhouden", moedigd de Belg mij aan. Ik laat me weer lekker 'opnaaien' en met een uiterste inspanning rijd ik in het wiel van 'Cancelara' naar Hans en de twee Belgen toe. Gelukkig valt de 'mistral-wind' die ze voorspeld hebben vandaag enorm mee.

Uiteindelijk zijn we met z'n vijven bij elkaar. 5 mensen die waarschijnlijk binnen 20 minuten Cinglé gaan worden.
'een beetje gek!!' Nee hoor, 'harstikke gek!!' denk ik bij mezelf. 'Maar wel 'kicken' dat je dit gaat halen'.

Ik kan die gasten nog één bocht volgen en dan is het kaarsje helemaal uit bij me. het gaatje van 10 meter wordt in 'no time' 100 en zelfs 500 meter. Ik sta aardig 'geparkeerd' en alles in mijn lichaam doet pijn en zegt: "stoppen", maar ik heb geen krampverschijnselen en weet gewoon dat ik het ga halen. Ik schakel op het kleinste verzet dat ik heb en draai de pedalen rond.



Snel gaat het echt niet meer nu, maar dat doet er niet toe voor me. In de verte zie ik dat Hans ook nog bij die Belgen moet 'lossen'. Die hebben dus wel 'gewonnen'vandaag.

Uiteindelijk kom ik om 1.50 uur boven op de top bij de andere jongens. Dolgelukkig feliciteren we elkaar en er worden foto's gemaakt van ons 'Cinglé-groepje'
Ook nemen we de felicitaties van 'de vrouwen' in ontvangst. Bovenop rusten we nog wat uit en drinken nog een laatste colaatje.

Dan wordt het weer tijd om af te dalen naar Malaucene. De afdaling voelt als een overwinning nu. Veel beter als enkele dagen geleden. De pijn in mijn rug is minimaal gweest vandaag, met dank aan Paul natuurlijk. De laatste 5 kilometer van de afdaling voel je de 'mistral-wind' tegen de fiets beuken. Gelukkig hebben we er vandaag geen last van gehad.
Trots als een pauw komen we op de camping aan waar we door onze 'vakantievrienden' gefeliciteerd worden voor de geweldige prestatie die vandaag geleverd is.

Cinglé 3363, grandioos!! De volgende uitdaging in 2011 waarschijnlijk...........


3e beklimming Mont Ventoux via Sault + stempelkaart.